14 Δεκεμβρίου 2016 at 17:19

Οι παρανοϊκοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες

Οι παρανοϊκοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες

Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης

Μοιάζει με κακόγουστο αστείο, ίσως με μια μακάβρια φάρσα, άνθρωποι με διαταραγμένη προσωπικότητα, που μετουσιωνόταν σε φρενίτιδα, σχιζοφρένεια, αιμοδιψία, λαγνεία κ.α. να στρογγυλοκαθίσουν στο τιμόνι της κραταιής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Σαφώς και το ρωμαϊκό κράτος ανέδειξε αξιόλογους και συνετούς αυτοκράτορες, αλλά οι επιρρεπείς στις ακολασίες, στην σκληρότητα και την παράνοια δεν ήταν και λίγοι, ώστε να το ξεπερνάμε με ελαφρότητα. Φυσικά θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αξιόλογες αιτιολογίες για τούτο το φαινόμενο, αλλά δεν είναι κάτι που εμπίπτει στα πλαίσια του συγκεκριμένου άρθρου, το οποίο είναι γραμμένο με ένα ύφος ιλαρότητας.

Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας Γερμανικός (Gaius Iulius Caesar Germanicus[1], 31 Αυγούστου 12 – 24 Ιανουαρίου 41), πιο γνωστός από το προσωνύμιο Καλιγούλας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 37 έως το 41.

Καλιγούλας (37 – 41μ.Χ)

Για την “αφεντιά” του Γάιου Καλιγούλα αφιερώσαμε ολόκληρο άρθρο, εξάλλου ήταν αυτό που λέμε “ο πρώτος διδάξας”! Ενώ έμοιαζε με τον κατάλληλο διάδοχο του Τιβερίου, έχοντας πολύ καλή φήμη στη Ρώμη, κάπου εκεί άρχισε τα δικά του “κόλπα”. Οι νυχτερινές κρίσεις πανικού τον έκαναν να γυρνάει γυμνός στο παλάτι και να ζητάει βοήθεια. Την ημέρα περνούσε ώρες μπροστά στον καθρέπτη κάνοντας αστείους μορφασμούς. Παντρεύτηκε την αδελφή του, αλλά τελικά κατέληξε στην τέταρτη σύζυγό του που, όταν τη γνώρισε, ήταν ήδη έγκυος και ασχημούλα. Ωστόσο, αυτά όλα αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο και φαίνονται κάπως αστεία. Ο πραγματικός τρόμος εγκαταστάθηκε πάνω από τη Ρώμη για άλλους λόγους.

Αξίωσε απ’ τους συγκλητικούς να του φιλάνε τα πόδια, να μονομαχούν στο τσίρκο μέχρι θανάτου, ενώ εξέλεξε και ύπατο το άλογό του! Μια μέρα ξύπνησε και ένιωσε αλλεργία για τους φαλακρούς. Μάζεψε όσους ανύποπτους βρήκε γύρω του και τους έδωσε τροφή στα θηρία του τσίρκου. Έπειτα ήρθε η σειρά των φιλοσόφων και των ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Καταδίκασε άλλους σε θάνατο και άλλους σε εξορία. Υποχρέωσε τη γιαγιά του σε αυτοκτονία γιατί ανακάλυψε πως είχε ωραίο κεφάλι που στεκόταν όμως άσχημα πάνω στους ώμους. Στο τέλος, τα έβαλε και με τον Δία, χαρακτηρίζοντάς τον σφετεριστή και διέταξε να κόψουν το κεφάλι του απ’ όλα τα αγάλματα και να αντικατασταθούν απ’ το δικό του. Χρειάστηκε να δολοφονηθεί από τον αρχηγό της πραιτοριανής φρουράς, Κάσσιο Χηρέα, για να γλιτώσει η Ρώμη από τη μάστιγά του.

Κλαύδιος (41 – 54)

Ο Κλαύδιος είχε γλιτώσει το κεφάλι του μέσα απ’ τις παλατιανές τραγωδίες του οίκου των Κλαυδίων, προστατευμένος απ’ τη φήμη του βλαμμένου! Η μητέρα του τον αποκαλούσε “αποβολή” κι όταν κάποιος ήθελε να μιλήσει άσχημα για κάποιον τον περιέγραφε “πιο ηλίθιο κι απ’ τον καημένο τον Κλαύδιο”! Οι πραιτοριανοί τον εξέλεξαν αυτοκράτορα τη βραδιά της δολοφονίας του ανιψιού του Καλιγούλα, όταν τον βρήκαν να τρέμει απ’ τον φόβο του πίσω από μια κολόνα του παλατιού. Ήταν πενήντα ετών με πόδια άκαμπτα από κάποια παιδική παράλυση και ψευδή γλώσσα. Δεν ξέρουμε αν προσποιούταν τον ηλίθιο, αλλά ήταν ο μόνος που επιβίωσε απ’ όλη την οικογένεια. Στον λόγο της ανάρρησής του, στη Σύγκλητο, είπε: «Το ξέρω πως με θεωρείτε έναν φουκαρά χαζό. Αλλά δεν είμαι! Προσποιήθηκα ότι είμαι. Και γι’ αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ!» Και έτσι ο Κλαύδιος ξεκίνησε φτιάχνοντας πολλά τεχνικά έργα και αναδιοργάνωσε τη διοίκηση με πολύ καλά αποτελέσματα, όταν βέβαια δεν ήταν μεθυσμένος και μ’ ένα μόνιμο ηλίθιο βλέμμα.

Κάποια στιγμή υποσχέθηκε πως με επικεφαλής τον ίδιο θα κατακτούσε τη Βρετανία. Όλοι γέλασαν, αφού δεν είχε ιδέα από στρατιωτικά θέματα, αλλά έλα όμως που γύρισε θριαμβευτής.

Είχε πάθος για τις γυναίκες. Η τέταρτη σύζυγός του ήταν η πασίγνωστη Μεσσαλίνα. Όταν για πολλοστή φορά απατούσε τον Κλαύδιο (ο οποίος συνήθως κυνηγούσε τις καμαριέρες του παλατιού), αυτός έστειλε να δολοφονήσουν τον εραστή της, αλλά οι πραιτοριανοί, φοβούμενοι την εκδίκηση της πανίσχυρης αυτοκράτειρας, την σκότωσαν. Ο Κλαύδιος δε στενοχωρήθηκε και πολύ και διέταξε να σκοτώσουν τον ίδιο, αν ξαναπαντρευόταν! Τελικά όμως παντρεύτηκε ξανά!

Ο Τιβέριος Κλαύδιος Καίσαρας Αύγουστος Γερμανικός (Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, 1 Αυγούστου 10 π.Χ. – 13 Οκτωβρίου 54) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτoρας από το 41 έως το 54. Μέλος της Ιουλιο-κλαυδιανής Δυναστείας, ήταν γιος του Δρούσου και της Αντωνίας της Νεότερης.

Η πέμπτη σύζυγος ήταν μια άλλη διάσημη, η Αγριππίνα, που είχε ήδη έναν γιο από προηγούμενο γάμο ονόματι Νέρων και ήταν ακόμα χειρότερη από τη Μεσσαλίνα. Μάλιστα, όταν δε συμπαθούσε κάποιον, υπέγραφε καταδικαστικές αποφάσεις με την υπογραφή του Κλαυδίου. Ο Κλαύδιος, αν και ξεμωραμένος εξήντα κάτι ετών, θέλησε να βάλει ένα τέλος. Αλλά η Αγριππίνα τον πρόλαβε και με ένα πιάτο δηλητηριασμένα μανιτάρια τον έστειλε στον άλλο κόσμο! Ο γιος της Νέρων, με το ιδιότυπο χιούμορ του, είπε πως τα μανιτάρια ήταν θεϊκό μενού, γιατί είχαν κατορθώσει να μεταμορφώσουν σε θεό ένα κακόμοιρο ανθρωπάκι σαν τον Κλαύδιο (αφού μετά τον θάνατό τους επικρατούσε η συνήθεια οι αυτοκράτορες να λατρεύονται ως θεοί).

Νέρων (54 – 68)

Διαδέχτηκε τον Κλαύδιο και τα πρώτα πέντε χρόνια κυβέρνησε με μεγαλοψυχία και σύνεση, αλλά ο έπαινος ανήκε κυρίως στον δάσκαλο και σύμβουλό του, τον διάσημο φιλόσοφο και συγγραφέα Σενέκα, που ουσιαστικά κυβερνούσε στη θέση του. Ο Νέρων δεν επέτρεψε να στηθούν χρυσοί ανδριάντες του και αρνήθηκε να υπογράψει θανατικές καταδίκες, με μια μόνο εξαίρεση, που χρειάστηκε, λέγοντας: «Μακάρι να μην είχα μάθει ποτέ να γράφω»! Ωστόσο, η μάνα του, η Αγριππίνα έπαιρνε όλο και περισσότερο στα χέρια της τη διοίκηση του κράτους και το παράκανε. Όταν ο Νέρων την απείλησε, αυτή είπε πως θα έκανε αυτοκράτορα τον Βρετανικό, γιο του Κλαυδίου. Τότε ο Νέρων τον δολοφόνησε και έκλεισε τη μάνα του σε μια βίλα.

Η αυτοκρατορία συνέχισε να έχει ειρήνη, ασφαλή σύνορα, εμπόριο σε ακμή και βιομηχανία σε άνοδο. Όμως η γνωριμία του με τον Γάιο Πετρώνιο (ίσως είναι ο συγγραφέας του περίφημου έργου “Σατυρικόν”) τον έβαλε στα σαλόνια και άρχισε να παραδίνεται σε όργια στις κακόφημες συνοικίες της Ρώμης. Εκεί, ο είκοσι ενός ετών Νέρων γνώρισε την Ποππαία, μια Αγριππίνα στην ακμή της ομορφιάς της, αν και ήταν παντρεμένος με την αξιοπρεπή Οκταβία. Από εδώ και πέρα θα μεταμορφωθεί στον γνωστό μας Νέρωνα.

Ο Νέρων (Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus ή Lucius Domitius Ahenobarbus, 15 Δεκεμβρίου 37 - 9 Ιουνίου 68) ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας από το 54 έως το 68 και ο τελευταίος της Ιουλιο-Κλαυδιανής Δυναστείας. Ο Νέρων υιοθετήθηκε από τον Κλαύδιο και έγινε κληρονόμος και διάδοχός του. Ανήλθε στο θρόνο το 54, μετά το θάνατο του Κλαύδιου. — Ο Νέρων (Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus ή Lucius Domitius Ahenobarbus, 15 Δεκεμβρίου 37 – 9 Ιουνίου 68) ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας από το 54 έως το 68 και ο τελευταίος της Ιουλιο-Κλαυδιανής Δυναστείας. Ο Νέρων υιοθετήθηκε από τον Κλαύδιο και έγινε κληρονόμος και διάδοχός του. Ανήλθε στο θρόνο το 54, μετά το θάνατο του Κλαύδιου.

Η Ποππαία του έβαζε λόγια και τον κορόιδευε που φοβόταν τη μητέρα του. Έτσι, την πρώτη φορά προσπάθησε να την δηλητηριάσει, αλλά η Αγριππίνα μ’ ένα φάρμακο σώθηκε. Όμως, τη δεύτερη φορά την έριξε στο ποτάμι, αυτή κολύμπησε, βγήκε στην απέναντι όχθη, αλλά οι φρουροί του Νέρωνα την κύκλωσαν. Τους έδειξε την κοιλιά της που είχε μέσα της κάποτε τον Νέρωνα: «Χτυπήστε εδώ», είπε η Αγριππίνα. Όταν του έφεραν το νεκρό γυμνό σώμα της μάνας του, έκανε μόνο μια παρατήρηση: «Δεν το ήξερα πως είχα τόσο όμορφη μητέρα»!

Άλλες ασχολίες του Νέρωνα ήταν να διαγωνίζεται ως ηνίοχος στο τσίρκο και ως τενόρος στο θέατρο. Προκάλεσε σε αγώνες γυμναστικής και μουσικής τους συγκλητικούς. Όσοι αντέδρασαν σε αυτές τις γελοίες προκλήσεις, κατηγορήθηκαν για κατασκοπεία και συνωμοσία. Έτσι, ξεκίνησε ένα λουτρό αίματος, επιβάλλοντας στους καταδικασμένους να κληρονομούν την περιουσία τους στον αυτοκράτορα. Ο Σενέκας αποδοκίμασε αυτά τα μέτρα, αλλά δεν έχασε τη θέση του ως σύμβουλος γι’ αυτό, παρά γιατί άσκησε αρνητική κριτική στα ποιήματα του αφέντη του!

Το 64 ξέσπασε η περίφημη πυρκαγιά. Επειδή όλο το προηγούμενο διάστημα ο Νέρων μουρμούριζε πως η Ρώμη ήταν άσχημα κατασκευασμένη και έπρεπε να τη φτιάξουν απ’ την αρχή, οι υποψίες έπεσαν επάνω του. Κάποιος τότε του σφύριξε για μια περίεργη οργάνωση, μια θρησκευτική ομάδα που πίστευε σε κάποιον Χριστό και που δε θεωρούσαν βασιλιά τους τον αυτοκράτορα και μιλούσαν για την επιστροφή του Χριστού που θα πάρει την εξουσία στη γη. Έτσι, συνελήφθησαν όσοι βρέθηκαν και καταδικάστηκαν, μετά από βασανιστήρια, σε σταύρωση, στην πυρά ή ως τροφή στα θηρία. Ο χριστιανισμός βρήκε τους πρώτους του μάρτυρες, αλλά η σφαγή τους δεν είχε σχέση με θέματα πίστης, αλλά με συνωμοσία κατά του ρωμαϊκού κράτους.

Η Ποππαία, που είχε δολοφονήσει την Οκταβία και είχε γίνει σύζυγος του Νέρωνα, πέθανε εξαιτίας μιας αποβολής. Ο Νέρων έχασε και το λιγοστό μυαλό που του είχε απομείνει και γυρνώντας στους δρόμους σας τρελός, βρήκε έναν νεαρό, τον Σπόρο, που του θύμιζε την Ποππαία, τον πήρε στο παλάτι, τον ευνούχισε και τον παντρεύτηκε!

Αργότερα, έμαθε για μια συνωμοσία εναντίον του και ξεκίνησε νέος γύρος συλλήψεων και βασανιστηρίων. Μέσα στα ονόματα των συνωμοτών ήταν και του Σενέκα. Ο Σενέκας, χωρίς διέξοδο, ήπιε το κώνειο και αυτοκτόνησε με στωικότητα, με τους αιώνες να σβήνουν τον διφορούμενο πολιτικό του ρόλο, διατηρώντας τη φήμη του συγγραφέα δοξάζοντας το όνομά του.

Έπειτα ο Νέρων ξεκίνησε για περιοδεία στην Ελλάδα, που όπως είπε οι άνθρωποι εκεί καταλάβαιναν από τέχνη. Αν και τελευταίος σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία, οι Έλληνες τον ανέδειξαν νικητή και αυτός από τη χαρά του τους απάλλαξε από τη φορολογία. Οι Έλληνες, αφού έπιασαν το νόημα, τον ανέδειξαν νικητή σε όλους τους αγώνες ποίησης και μουσικής και σε αντάλλαγμα πήραν τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη!

Επέστρεψε με χαρά στη Ρώμη, με ένα κάρο κύπελλα, πιστεύοντας πως όλοι θα τον θαύμαζαν. Αλλά οι διοικητές της Γαλατίας, Βινδίκης, και της Ισπανίας, Γάλβας, σε συνεργασία με τη Σύγκλητο, βάδιζαν με το στρατό εναντίον της Ρώμης. Ο Νέρων κατάλαβε πως είχε μείνει μόνος! Προσπάθησε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, αλλά δεν μπορούσε να το καταπιεί. Κρυμμένος στη βίλα ενός φίλου του, πήρε ένα μαχαίρι για να το βυθίσει στο στήθος του, αλλά τότε ανακάλυψε πως η μύτη του μαχαιριού πονούσε! Αποφάσισε να κόψει τον λαιμό του με τρεμάμενο χέρι και τελικά τον βοήθησε ο γραμματέας του. «Τι καλλιτέχνης χάνεται!» μουρμούρισε πεθαίνοντας. Ωστόσο, ο νέος αυτοκράτορας Γάλβας σεβάστηκε το πτώμα του, το οποίο θάφτηκε αξιοπρεπώς από τη γριά παραμάνα του και μια πρώην ερωμένη του. (Το αξιοπερίεργο είναι πως, για δεκαετίες μετά, ο λαός της Ρώμης επισκεπτόταν τον τάφο του για προσκύνημα και πίστευε πως δεν είχε πεθάνει και θα επέστρεφε μια μέρα. Μήπως ο πραγματικός Νέρωνας ήταν καλύτερος απ’ αυτόν που μας περιγράψανε;)

Κόμοδος (180 – 192)

Είναι απίστευτο ότι ο Κόμοδος ήταν γιος του σπουδαίου αυτοκράτορα – φιλόσοφου Μάρκου Αυρήλιου! Ο Μάρκος τον παρουσίασε ως διάδοχό του στους στρατιώτες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Γερμανία, αποκαλώντας τον «ο ήλιος που γεννιέται». Στις λεγεώνες άρεσε αυτό το βίαιο παιδί με τη βρώμικη γλώσσα. Ωστόσο, το πρώτο πράγμα που έπραξε ως αυτοκράτωρ ήταν μια βιαστική και απερίσκεπτη ειρήνη με τους Γερμανούς, αν και οι Ρωμαίοι τους είχαν αποδεκατίσει, κάτι που αργότερα θα το πλήρωνε η Ρώμη!

Δεν ήταν δειλός, αλλά τον ενδιέφερε ο πόλεμος εναντίον των μονομάχων και των θηρίων στην αρένα. Κάθε πρωί σηκωνόταν και σκότωνε μια τίγρη στην αρένα! Οι διοικητές της Ανατολής δεν προλάβαιναν να του τις στέλνουν (όπως διαπιστώνετε η περιβαλλοντική συνείδηση ήταν κάτι άγνωστο τότε)! Παίχτης, πότης με έναν σεράι από εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια, ανάλογα με τις ορέξεις του, είχε μεγάλη όμως αδυναμία σε μια χριστιανή, τη Μαρτία, που ήταν και ερωμένη του και αυτό τους έσωσε από κάποιον πιθανό διωγμό.

Κάποια στιγμή του καταγγείλανε μια συνωμοσία της θείας του Λουκίλλας, αδελφής του πατέρα του. Χωρίς αποδείξεις τη σκότωσε και ξεκίνησε έναν κύκλο τρομοκρατίας, με την πραιτοριανή φρουρά να σκορπά τον τρόμο. Ο λαός αγανακτισμένος μια μέρα πολιόρκησε το παλάτι και ζήτησε το κεφάλι του Κλεάνδρου, αρχηγού των πραιτοριανών, με τον Κόμοδο να συμφωνεί! Αντικατέστησε τον Κλέανδρο με τον Λέτο. Αυτός κατάλαβε ότι σ’ αυτήν τη θέση ή θα τον σκότωνε ο αυτοκράτορας για να ικανοποιήσει τον λαό ή ο λαός για να ικανοποιήσει τον αυτοκράτορα. Αυτός λοιπόν επέλεξε να δολοφονήσει τον αυτοκράτορα. Με συνένοχο τη Μαρτία, η οποία απ’ ότι φαίνεται δε συμβάδιζε με τις πρεσβεύσεις περί ηθικής της θρησκείας της, έδωσαν στον Κόμοδο ένα δηλητηριασμένο ποτό. Τον αποτελείωσαν στραγγαλίζοντάς τον μέσα στο μπάνιο, διότι ήταν μόλις τριάντα ενός χρόνων και δύσκολα πέθαινε (Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Γιόακιν Φοίνιξ, ως Κόμοδος, στην διάσημη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ «Ο μονομάχος»)!

Ο Καρακάλλας (Marcus Aurelius Severus Antoninus[1], 4 Απριλίου 188 - 8 Απριλίου 217) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 198 έως το 217 — Ο Καρακάλλας (Marcus Aurelius Severus Antoninus[1], 4 Απριλίου 188 – 8 Απριλίου 217) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 198 έως το 217

Καρακάλλας (211 – 219)

Γιος του Σεπτίμιου Σεβήρου, ο οποίος Σεβήρος κατηγορούσε τον Μάρκο Αυρήλιο που είχε ορίσει διάδοχό του τον Κόμοδο. Εδώ ισχύει το καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς! Ο δικός του γιος, ο Καρακάλλας, αποδείχτηκε ο νέος Κόμοδος. Αρχικά μοιράστηκε την εξουσία με τον αδελφό του Γέτα. Δυσαρεστημένος γι’ αυτό τον δολοφόνησε καθώς και είκοσι χιλιάδες πολίτες ύποπτους συμπάθειας προς τον αδελφό του! Για να κατευνάσει την αντίδραση του στρατού, θυμήθηκε τη μοναδική συμβουλή του πατέρα του: «Μην τσιγκουνεύεστε τα λεφτά στους στρατιώτες και αδιαφορήστε για όλα τα άλλα»!

Έτσι, τους γέμισε με χρήματα. Δεν ήταν ανίκανος, ήταν απλώς ανήθικος. Το πρωί πάλευε με μια αρκούδα, στο τραπέζι καθόταν παρέα με μια τίγρη και κοιμόταν αγκαλιά μ’ ένα λιοντάρι! Το πάθος του ήταν ο πόλεμος και οι μονομαχίες. Θέλοντας να μιμηθεί τον Μέγα Αλέξανδρο, ξεκίνησε εναντίον της Περσίας, αλλά εκεί διασκέδαζε περισσότερο προκαλώντας τον εχθρό σε μάχη σώμα με σώμα. Μέχρι που μια μέρα οι λεγεωνάριοι κουρασμένοι από τις πορείες και τον άσκοπο πόλεμο, τον μαχαίρωσαν!

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (Marcus Aurelius Antoninus, 20 Μαρτίου 203 – 11 Μαρτίου 222), γνωστός κοινώς ως Ηλιογάβαλος. Φωτ. Roger B. Ulrich.

Ηλιογάβαλος (219 – 222)

Η Ιουλία Μέσα ήταν αδελφή της Ιουλίας Ντόνας που ήταν σύζυγος του Σεπτίμιου Σεβήρου και μητέρα του Καρακάλλα. Αυτή η Μέσα είχε έναν εγγονό που ονομαζόταν Βάριος Άβιτος με το ψευδώνυμο Ηλιογάβαλος, ένα δεκατετράχρονο αγόρι που ήταν ιερέας στην Εμέση της Συρίας. Η Μέσα διέδωσε πως ήταν νόθος γιος του Καρακάλλα και οι λεγεωνάριοι στη Συρία τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα και τον οδήγησαν θριαμβευτικά στη Ρώμη μαζί με τη μητέρα και τη γιαγιά του.

Την άνοιξη του 219 η Ρώμη είδε να καταφτάνει ο πιο παράξενος απ’ τους Αυγούστους της: ένα αγόρι ντυμένο με κατακόκκινα μεταξωτά, με χείλια βαμμένα, με βλέφαρα περασμένα με χένα, με μαργαριτάρια στο λαιμό, βραχιόλια με σμαράγδια στους αστραγάλους και τους καρπούς και διαμαντένιο στέμμα στο κεφάλι! Παρ’ όλα αυτά οι Ρωμαίοι ζητωκραύγαζαν, γιατί πλέον καμιά καρναβαλική εμφάνιση δεν τους σκανδάλιζε, αφού η πόλη είχε καταντήσει ένα τεράστιο τσίρκο.

Φυσικά, αυτοκράτορας πραγματικός ήταν η γιαγιά του. Γι’ αυτόν ο θρόνος ήταν ένα παιχνίδι. Μέσα στην αθωότητά του ίσως να ήταν και συμπαθής. Έκανε αστεία με όλους, παιχνίδια με την τράπουλα και λοταρίες, ενώ σκάρωνε πολλές φάρσες. Ήθελε πάντα το καλύτερο και ξόδευε αμύθητα ποσά. Ταξίδευε με εκατοντάδες άμαξες ακολουθία και για ένα μπουκαλάκι άρωμα ξόδευε εκατομμύρια.

Πότε – πότε θυμόταν πως ήταν ιερέας και είχε κρίσεις μυστικισμού. Μια μέρα αποφάσισε να κάνει περιτομή, μιαν άλλη να ευνουχιστεί και μια τρίτη να του στείλουν από την Εμέση τον μετεωρίτη που λατρευόταν εκεί. Έχτισε έναν ναό για να στεγάσει την πέτρα και πρότεινε στους Εβραίους και στους Χριστιανούς να αναγνωρίσουν την πέτρα ως θεό και σε αντάλλαγμα θα αναγνώριζε τις θρησκείες τους ως επίσημες του κράτους. Η γιαγιά του, η Μέσα, κατάλαβε πως έβαζε σε κίνδυνο τη δυναστεία. Τον υποχρέωσε να υποδείξει διάδοχο τον αδελφό του Αλεξιανό και με τη χαρακτηριστική οικογενειακή άνεση, γιαγιά και μητέρα, δολοφόνησαν τον Ηλιογάβαλο!

Ενδεικτική βιβλιογραφία και πηγές