Αν τοποθετήσουμε την κουβανική επανάσταση, τον Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα σε μια ευρύτερη ιστορική προοπτική, θα μπορούσαμε να πούμε πως εκπροσωπεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τη μεγάλη επαναστατική τραγωδία του 20ού αιώνα και του σοσιαλισμού. Μετά τον θάνατό του Κάστρο, όπου καθόλου τυχαία είναι ένας Τσίπρας που εκφωνεί τον επικήδειό του(!), έχει κλείσει ένας ιστορικός κύκλος: ο ιστορικός κύκλος του μαρξιστικού σοσιαλισμού που σφράγισε τον 20ό αιώνα.

Δίχως κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, ιδίως οι μαθητές που έχουν γονείς ηγεμόνες ή πλούσιους, θα παραμείνουν παιδιά σε όλη τους τη ζωή, «όπως οι κάτοικοι της Οταϊτής». Ως προς αυτά, είναι «οφθαλμοφανώς προτιμητέα» η δημόσια εκπαίδευση, διότι τα παιδιά διδάσκονται από νωρίς «να μετρούν τις δυνάμεις τους» και να «γνωρίζουν τα όρια που διαγράφουν τα δικαιώματα των άλλων.»