Εμείς τη γνώμη του Διός ν’ ακούμε πρέπει, π’ όλους / ορίζει αθρώπους και θεούς. Ένα πουλί είναι απ’ όλα / το πιο καλό, να πολεμάς για τη γλυκιά πατρίδα.

«Αφρίζει, δεν αφρίζει, τον παρά μου έχω δοσμένο.», «Τι αφρίζεις και ξαφρίζεις; Τον παρά μου έδωκα, να σε φάω θέλω.»

«Γιατί χτυπιούνται αλήθεια / οι Τρώες κι οι Αργίτες; γιατί μάζεψε κι έφερε εδώ τ’ ασκέρι / ο γιος του Ατρέα; Για την ωριόμαλλην Ελένη—ή μήπως όχι; / Οι Ατρεΐδες μόνο στις γυναίκες τους απ’ όλους τους ανθρώπους / έχουν αγάπη; Ποιος καλόγνωμος και μυαλωμένος άντρας / δε νιώθει αγάπη και δε γνοιάζεται το ταίρι του; και τούτη / όμοια κι εγώ περίσσια αγάπησα, κι ας ήταν σκλαβοπούλα.»

Στον Όμηρο (Η478-79) η φράση «χλωρὸν δέος» λέγεται για τον φόβο: «παννύχιος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺς / σμερδαλέα κτυπέων· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει·» Απόδοση: «κι ολονυχτίς κακά ο βαθύγνωμος ο Δίας τους μελετούσε / βροντώντας δυνατά, κι ολόχλωμη τους έκοβε τρομάρα.»

«Όποιος θέλει να δείρει παπά πρέπει να τον αφήσει ξερό στο ξύλο.» και η αραβική «Αν δώσεις σε κανέναν να φάει, χόρτασέ τον· και αν θέλεις να δείρεις κανέναν, δείρε τον να του πονέσει.»

«Είναι κάλλιο να ‘ναι κανείς φτωχός αφέντης παρά πλούσιος δούλος.», «Είναι κάλλιο να ‘ναι κανείς αχαμνός αφέντης παρά παχύς δουλευτής.», «Είναι κάλλιο να ‘ναι κανένας αφέντης μιας βάρκας παρά μισθωτός καπετάνιος καραβιού.», «Είναι κάλλιο να ‘ναι κανείς αφέντης μιας σέσουλας παρά υπηρέτης μιας βάρκας.»

Μόνον ὁ Γιάννης τῆς Κ᾽σάφους τελευταῖον εἶπεν ὅτι «δὲν τοῦ γεμίζει τὸ μάτι κι αὐτὸς καὶ τὸ μαγαζί του». Ὁ κάπηλος ἐπειράχθη τότε, καὶ ἤρχισε νὰ τοὺς ὀνειδίζῃ σκληρῶς, ἀλλ᾽ ὁ Κωνσταντὴς ὁ Καλόβολος, μὲ ἀτάραχον μειδίαμα, τοῦ εἶπεν ὅτι «ἂν θέλῃ νὰ ἔχῃ μαγαζί, πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ κοιλιὰ σὰν τὸ μαγαζί του, μεγαλύτερη μάλιστα ἀπ᾽ τὸ μαγαζί του».

«Πιάσ’ τον κασίδη κ’ έπαρε το μαλλί του.», «Ο κασιδιάρης όλα τα παιχνίδια τα παίζει, το κλωτσοσκούφι δεν το παίζει.»

Ο Νοέμβριος λέγεται και Βροχάρης (γιατί έχει πολλές βροχές), Χαμένος (γιατί έχει τις μικρότερες σε διάρκεια ημέρες), Ανακατεμένος (λόγω του άστατου καιρού), Σκιγιάτης ή Νυκτιάτης ( έχει πολύ σκιά, και μεγάλη νύχτα), Παχνιστής (εξαιτίας της πάχνης), Κρασομηνάς (επειδή τότε άνοιγαν τα καινούρια κρασιά) και Μεθυστής, επειδή όσοι δοκιμάζουν τα νέα κρασιά μεθούνε.

«Όλα τα βάσανα είναι βάσανα, μα το βάσανο χωρίς ψωμί είναι μεγαλύτερο.», «Με ψωμί όλα τα βάσανα είναι γλυκά.», «Οι λύπες με ψωμί δεν είναι λύπες, οι αληθινές λύπες είναι χωρίς ψωμί.», «Τ’ αληθινά βάσανα είναι όταν λείπει το ψωμί.»