Ο Θεός των Χριστιανών από τη μια καλούσε το ποίμνιο να υπομείνει αγογγύστως την Οθωμανική εξουσία, ως θεία τιμωρία και δοκιμασία επί της γης, και από την άλλη ενέπνεε με οράματα αγωνιστές σαν το Μακρυγιάννη να πάρουν τα όπλα: είτε λοιπόν ήταν διπρόσωπος και κυκλοθυμικός -πράγμα ανεπίτρεπτο σύμφωνα με έγκυρες θεολογικές πηγές- είτε οι άνθρωποι ερμήνευαν κάθε φορά τη θέληση Του αναλόγως με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις ισχύος τους. Με τέτοιον τρόπο, η επίκληση της Αρχαίας δημοκρατικής Ελλάδας μπορούσε να νομιμοποιήσει ακόμα και την Τυραννοκτονία, την οποία η επίσημη Εκκλησία απέρριπτε μετά βδελυγμίας. Ο Θεός, όταν απαιτούσε ραγιάδικη υποταγή (σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω), εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις της Εκκλησίας και του σουλτάνου. Ο Θεός που ευλογούσε τα καριοφίλια και εμψύχωνε τους ραγιάδες να αδράξουν τα άρματα της εκδίκησης και της απελπισίας δούλευε για την Επανάσταση.

Ο Λευκός Πύργος είναι από τα πιο εμφανή και γνωστά ιστορικά κτίσματα της «νύμφης τον Θερμαϊκού». Αποτελείται από 6 ορόφους, έχει 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο. Αποτέλεσε μέρος των τειχών της πόλης, τα οποία ξεπερνούσαν κάποτε σε μήκος τα τέσσερα χιλιόμετρα (το αρχικό μήκος ήταν 8.000 μ.).

Η επανάσταση των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη (1342-1349 μ.Χ.) Ι Γράφει ο  Δημήτρης Τζήκας Ολόκληρος ο 14ος αιώνας χαρακτηρίζεται ως αιώνας παρακμής για την άλλοτε ισχυρή Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η καθοδική πορεία που ξεκίνησε με  την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Χριστιανούς σταυροφόρους […]

Το 1833 η Αντιβασιλεία έθεσε τελικά εκτός κυκλοφορίας το Φοίνικα και καθόρισε νέο νομισματικό σύστημα με βάση τη δραχμή. Μια δραχμή ήταν περιεκτικότητας 4,029 γραμμαρίων καθαρού αργύρου και ίσης αξίας προς 0.895 του γαλλικού φράγκου. Κλάσμα της εξακολούθησε να είναι το λεπτό (1:100). Τα νέα κέρματα κόπηκαν στο Μόναχο, ο δε ακριβής αριθμός τους παραμένει άγνωστος.

Ο βασιλιάς Όθων και οι Βαυαροί ΙΙ Του Ρωμιού η γνώση έρχεται το τέλος (Γουνανίν ακίλ σορανταν γκελιόρ) Τούρκικη δημώδης φράση* Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1832 και την αναρχία που ακολούθησε, είχε γίνει σαφές και […]

Οι Έλληνες περίμεναν πάντα τη διανομή αυτή για να μπει τέρμα στα βάσανά τους. Επί Καποδίστρια, ο Πονηρόπουλος υπέβαλε σχέδιο στην κυβέρνηση σύμφωνα με το οποίο υπήρχαν στην Ελλάδα 68.000 γεωργικές οικογένειες. Στην καθεμιά θα παραχωρούνταν 100 στρέμματα γης προς δρχ. 30 το στρέμμα.

Στους αλεξανδρινούς χρόνους, η ονομασία Γραικοί συναντάται λιγότερο αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες. Στο Βυζάντιο παράλληλα με το Ρωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και το Λατίνοι (= χριστιανοί της Δύσης / ρωμαιοκαθολικοί). Τον 15ο αιώνα, (στη Σύνοδο της Φλωρεντίας) αναφέρονται «συνελθόντες Λατίνοι τε και Γραικοί».

«Αυτές οι γυναίκες αφοσιώθηκαν για να προσευχηθούν στη θεϊκή Κύπριδα, για χάρη των Ελλήνων και των γενναίων στη μάχη πολιτών τους. Γιατί η θεά Αφροδίτη δεν θέλησε η ακρόπολη των Ελλήνων να παραδοθεί στους Πέρσες τοξότες».