Ο Φώτης είχε σχεδιάσει να γιορτάσει έναν πλούσιο Γενάρη, αφού το βιβλίο του για τον Χρήστο Βακαλόπουλο, που είχε τρέξει και επιμεληθεί ο ίδιος προσωπικά με τη βοήθεια του ποιητή Σωτήρη Κακίση, και που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αιγαίον, προμήνυε εκδηλώσεις και γιορτές πάσης φύσεως για τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Βακαλόπουλου. Όμως και πάλι ο θάνατος εμφανίστηκε. Αυτή τη φορά πήρε εκείνον, νεότατο, μόλις στα 42 του χρόνια, την ημέρα των γενεθλίων του Βακαλόπουλου (στις 17 Ιανουαρίου 2013).

Υπάρχουν επίσης κάποιες ενδείξεις, πέρα από τα γραφόμενα του Γουναρόπουλου[16], ότι ο Επισκοπικός ναός της Επισκοπής Σερβίων, γνωστός και ως «Βασιλική των Κατηχούμενων», θα μπορούσε να ήταν αφιερωμένος στον στρατιωτικό Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις[17], τουλάχιστον κατά την τρίτη φάση του, μετά τον 15ο αιώνα. Η επισκοπή Σερβίων, ήταν γειτονική της επισκοπής Σισανίου και μετέπειτα και Σιατίστης, προφανώς έχοντας πληθυσμιακές και πολιτιστικές ωσμώσεις μαζί της σε βάθος αιώνων.

Ο Οδυσσέας Ελύτης τελικά ενσωμάτωσε το πνεύμα του πολέμου και της αντίστασης στη μακρά πορεία του ελληνισμού μέσα στην ιστορία. Μας έδωσε όλη την οδύνη, τη σκληρότητα, την τραγικότητα του αγώνα ενός μικρού λαού να σταθεί όρθιος, αξιοπρεπής και ελεύθερος, καθώς ήταν σε σύγκρουση με εχθρούς μεγαλύτερους, με δυνάμεις υπέρτερες, που τον ξεπερνούσαν.

Το παράδειγμα του πολίτη-οπλίτη, του στρατευμένου στοχαστή που υπερασπίζεται την πατρίδα στην πρώτη γραμμή, το οποίο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ενσαρκώθηκε από τον Σωκράτη, τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή, ξαναζεί στη ζωή και το έργο του Οδυσσέα Ελύτη. Η ένοπλη υπεράσπιση της πατρίδας υπήρξε ένα γεγονός που καθόρισε το έργο του Αισχύλου.

«Και τι δεν επώλουν αι γυναίκες αυταί! Σκευασίας ίνα η κώμη από ξανθής γίνη μέλαινα ή τανάπαλιν, χρώματα προς λεύκανσιν του προσώπου, και άλλα πάλι προς παρασκευήν του τεχνητού ερυθήματος, βαφήν, χολάν όπως έλεγον, ίνα δι’ αυτής αι βλεφαρίδες και αι οφρύες γίνωσι μέλαιναι, σκευασίας δια να διατηρήται η τρυφερότης του δέρματος και μύρια άλλα.»

Μεταξύ 1701, και 1744, έλαβαν χώρα έξι σημαντικά επιδημικά κύματα πανώλης: 1705, 1708-9[33], 1712-14, 1716-19, 1728-30[34], 1740-44. Το χαγιάτι του ναού των προφητών Ηλία και Ελισσαίου μετατράπηκε σε παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους σίγουρα κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από ένα από αυτά τα κύματα, με πιθανότερο βέβαια το τελευταίο. Όταν δηλαδή έλαβε χώρα γενική ανακαίνιση του ναού.

«Στο τζάκι καίνε σιγανά στραβές οι ρίζες τ’ αμπελιού
και με την ίδια τη φωτιά, βράζουνε τα σαρμάδια
από το «Φόρο» εκεί ψηλά, βλέπεις το γέρμα του ηλιού
τ’ Ολύμπου πέρα τις κορφές τα μαγεμένα βράδια.»

Η Lithos Digital Στηρίζει τον Πάρη Μητρόπουλο στο Mr. Olympia

Κ’βεντιάζαμαν, γελάμαν, λέμαν και κάνα τραγούδι. Λέμαν και τα “χρόνια πολλά”. Στα λιανοπαίδια δεν έκαναμαν δώρα, τι να τ’ς δώκουμε… Α, αν είχαμαν κάνα γλυκό, κάνα κομματάκι πίτα, έτσι τ’ βγάζαμαν εμείς τότε.

«Ας προσέχει να μη γεράσει όποιος δεν θέλει να γίνει πάλι παιδί.», «Οι γέροι και οι μεθυσμένοι είναι δυο φορές παιδιά.», «Οι γέροι είναι δυο φορές παιδιά.», «Τα προχωρημένα γέρα είναι δεύτερα μωράδια.», «Οι γέροι γίνονται μωρουδέλια.»