Τα ποιήματά σου ήταν και αυτά κάτω από την σκέπη του Ικάρου. Στο τέλος μετά το παράτολμο πέταγμά τους βρήκαν με τη φροντίδα της αδελφής, που έμεινε πίσω, και των αγαπημένων σου συγκεντρωμένα κάτω από την σκέπη μιας παντοτινής Εστίας. Εξαντλημένα σήμερα, αλλά όχι χαμένα.

Σ’ ένα νησί, όπου έρχεται να υπηρετήσει ένας νέος δάσκαλος, ο Βασίλης, εκτυλίσσονται ενδιαφέροντα γεγονότα. Οι κάτοικοι, χωρισμένοι σε δυο αντίπαλες παρατάξεις, δεν καταφέρνουν να φτιάξουν το λιμάνι.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κωνσταντίνος Χατζόπουλος: Απλοί τρόποι. Ποιήματα.

Στον φανταστικό κόσμο του παραμυθιού Ο Νερένιος Δράκος τα πλάσματα-ήρωες είναι ζωντανά. Ζουν σε μια προπολιτισμική ζωώδη κοινωνία με πρωταγωνιστή το σκοτεινό Δράκο που ζει στα ερέβη της λίμνης. Χάρη στα τσαλιμιάρικα ενοχλητικά ερεθίσματα του μικρού ήρωα Γουλιμή, μεταλλάσσει το χαρακτήρα του. 

Ο Αχιλλέας Παράσχος (πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου· Ναύπλιο 1838 – Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1895) ήταν Έλληνας ρομαντικός ποιητής του 19ου αιώνα, εκπρόσωπος της πρώτης Αθηναϊκής σχολής. Το επόμενο ποίημα είναι από τη συλλογή Eρώτων Λείψανα, Eρμής 1997.

Το επόμενο τραγούδι, «Πάνω σε τρίκορφο βουνό», είναι παραδοσιακό και ηχογραφήθηκε στο Σικάγο το 1923. Ερμηνεύει ο Μάικ Πατρινός υπό του ψευδωνύμου Harris, ο οποίος υπήρξε φημισμένος καραγκιοζοπαίχτης στην Αμερική. Κλαρίνο παίζει ο Νικολάκης Ξηρός και λαούτο ο Gust Damalas. Ολόκληρο το δημοτικό τραγούδι καταγράφεται και από τον Δημήτριο Γ. Καμπούρογλου στην Ιστορία των Αθηναίων.

«Τέτοιος εγώ στον πόλεμο· δε μ’ άρεζαν χωράφια / και σπιτικά, που συνηθούν λαμπρά παιδιά να θρέφουν, / μόνε όλο πλοία με τα κουπιά λαχτάραγε η καρδιά μου, / πολέμους και καλόξεστα κοντάρια και σαγίτες, / κακά, που φόβο σε αλλονούς κι ανατριχίλα δίνουν. / Μα πάλε, τα όσα μού ‘βαζε ο θεός στο νου αγαπούσα· / τι άλλα ο ένας κυνηγάει, κι άλλα ζητάει ο άλλος.»

 Γιαννούλης Χαλεπάς (Πύργος Τήνου, 24 Αυγούστου 1851 – Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938) ήταν ο πιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας, με μυθιστορηματική ζωή ανάμεσα στην τρέλα και τον θρίαμβο.

Μα βέβαια, μέσα στην ελευθερία εγεννήθηκαν· που να ηξεύρουν τι θα ειπή σκλαβιά!