«Όσα σέρνει μια τρίχα γυναικός δεν τα σέρνει σκοινί καραβιού.», η ισπανική «Περισσότερα τραβά η κόρη παρά το σκοινί.», η αγγλική «Η τρίχα της γυναίκας σέρνει πλειότερα παρά ένα ζευγάρι βόδια.»

Άλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.

Η εκδοχή της ψυχής ως ένα είδος αρμονίας ανάμεσα στις αντιθέσεις του σώματος δε φαίνεται να πείθει τον Αριστοτέλη: «Κι όμως, η αρμονία είναι μια ορισμένη αναλογία ή σύνθεση των πραγμάτων που αναμίχθηκαν, και η ψυχή δεν μπορεί να είναι τίποτε από τα δύο» (407b 35-37). Για να αιτιολογήσει αμέσως: «… ταιριάζει περισσότερο να μιλούμε για αρμονία σε σχέση με την υγεία, και γενικά τις σωματικές αρετές, παρά σε σχέση με την ψυχή. Κι αυτό γίνεται ολοφάνερο, αν κάποιος προσπαθήσει να αποδώσει τα πάθη και τα έργα της ψυχής σε ένα είδος αρμονίας· γιατί είναι δύσκολο να τα συναρμόσει»

Σε πολλά σπίτια δεν ηύρισκες ούτε μία καρέκλα! Κάθονταν όλοι καταή, σταυροπόδι. Το χειμώνα στο τζιάκι πυροκοπά (δίπλα στη φωτιά)! Αλλά και ποιος να πρωτόπιανε το τζιάκι (ενν. ποιος να καθόταν πρώτος), στο τζιάκι ήταν για τ’ς γερόντ’ς και για τ’ς μ’σαφ’ραίους! Άμα ήταν γάμος, στο τζιάκι κάθονταν ο νούνος!

«Οι Γερμανοί αυτόν τον Ρώσο, πο’ ’κανε (υποκρινόταν) ότι ήταν Πολωνός, τον είχαν για ορτινάντζα. Έτσι τ’ς έλεγαν αυτ’νούς που ’χαν για βοηθούς, τ’ς αιχμαλώτους, σαν υπηρέτες τ’ς είχαν όλοι οι αξιωματικοί, να τ’ς ψωνίζουν, να κ’βαλάν πράματα, να τ’ς λουστρίζουν τ’ς μπότες, να τ’ς σιάσουν τα ρούχα, να τα τ’νάξουν, να τα βάνουν στ’ς κρεμάστρες…. Μέχρι και τα λουριά απ’ τ’ν εξάρτυση γυάλιζαν. Οι Γερμανοί ήταν… τ’ κουτιού! Δεν έκαναν τέτοιες δ’λειές. Α, μπα… Οι Γερμανοί αξιωματικοί έτρωγαν σε λέσχες, οι φαντάροι τ’ς στ’ς στρατώνες…

«Ο Αναξαγόρας, τώρα, φαίνεται πως θεωρεί την ψυχή και το νου διαφορετικά πράγματα […] αλλά αντιμετωπίζει και τα δύο ως μία φύση· με τη διαφορά, βέβαια, ότι θέτει κυρίως το νου ως αρχή όλων των πραγμάτων· ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι μόνος αυτός, από τα όντα, είναι απλός, αμιγής και καθαρός. Αποδίδει όμως και τα δύο, την ικανότητα να γνωρίζει και να δίνει κίνηση, στην ίδια αρχή, λέγοντας ότι ο νους έχει δώσει κίνηση στο σύμπαν»

Όπως κατά την αρχαιότητα, έτσι και στον Μεσαίωνα διάφοροι μικροπωλητές περιφέρονταν στους δρόμους των πόλεων διαλαλώντας τα εμπορεύματά τους· ανθρακοπώλες, λαχανοπώλες, υφασματοπώλες, ράφτες, γυναίκες που πουλούσαν χόρτα ή φρούτα προσκαλούσαν τις οικοδέσποινες ν’ αγοράσουν τα εμπορεύματά τους: «κυράδες, προκύψατε, επάρετε» ή «αρχόντισσες, εδώ τα καλά…» Μεταξύ των μικροπωλητών αυτών υπήρχε και μια τάξις γυναικών, οι οποίες πουλούσαν πόρτα-πόρτα διάφορα ψιμύθια ή ευθειάσματα ή φυκάρια, όπως τα έλεγαν τότε, απαραίτητα για τις κομψευόμενες γυναίκες.

Οι μεταφορές στη γλώσσα δεν είναι απλώς γλωσσικά μέσα για να εμπλουτίσουμε εκφραστικά τον λόγο μας, αλλά ο τρόπος να δώσουμε την κατάλληλη βιωματική ακρίβεια σε νοηματικό περιεχόμενο που θα ήταν σχεδόν επικοινωνιακά ρηχό, αν δηλωνόταν κυριολεκτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο απλός, άτυπος, καθημερινός, εκφραστικός λόγος (σε αντίθεση με τον τυπικό, επίσημο και ακαδημαϊκό) είναι το προνομιακό πεδίο της μεταφοράς.

«Κάθι προυί η μάνα μ’ έβραζι τραχανά ή γάλα… Ή κανιά πίτα αν είχι φκιάσει του βράδυ… Οι γ’ναίκις τότι μαέριβαν του βράδυ, γιατί δούλιβαν ούλη μέρα στα χουράφια… Στου σκουλειό δεν έτρουγαμαν τίπουτα… Του μισημέρι π’ μας σκόλαγι ου δάσκαλους, έτρουγαμαν μια κι καλή… Τα βλαχόπ’λα (οι συμμαθητές της που ήταν παιδιά μετακινούμενων κτηνοτρόφων και περπατούσαν μέχρι και δύο ώρες για να έρθουν στο σχολείο) έπιαναν κάναν ίσκιου (δηλ. κάθονταν σε σκιερό μέρος) για να φάν’… Ψουμουτύρι έτρουγαν κάθι μέρα αυτά τα πιδιά…»

Στο διδακτικό σενάριο, παρουσιάζεται μία μέθοδος για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Αφορά στη διδασκαλία του «Ρατσισμού» στη Γ΄ Γυμνασίου, στο πλαίσιο της 3ης ενότητας της Νεοελληνικής Γλώσσας: «Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί». Στοχεύει στην απόκτηση γνώσεων για τον ρατσισμό, παρουσιάζοντας διάφορες μορφές του. Μέσω της πλατφόρμας eClass, υποδεικνύονται αναφορές στο ηλεκτρονικό σχολικό βιβλίο και σε εκπαιδευτικά blogs.