Όταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.

Σύμφωνα με την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», η οποία είναι γνωστή στην Ελλάδα αποκλειστικά σχεδόν για τις επιταγές της σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διατηρήσει την υπάρχουσα βιοποικιλότητα, να την αποκαταστήσει όπου χρειάζεται και ν’ αποτρέψει νέες απώλειες ειδών έως το 2030.

Παροιμίες για τον Ιούνιο Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Ο Ιούνιος ή Ιούνης είναι ο έκτος μήνας του έτους ανήκει στην εποχή του Καλοκαιριού κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Ημερολόγιο κι έχει 30 ημέρες. Ο Ιούνιος πήρε το όνομά του […]

—Μάλιστα· όταν ένας άνθρωπος εξέχει πολύ από το μέσον ανάστημα και την ευρωστίαν, του κόπτομεν το εν σκέλος ή τον ένα βραχίοντα, ώστε να επιφέρωμεν την ισότητα· τον κατεβάζομεν ολίγον παρακάτω τρόπον τινά. Η φύσις, βλέπετε, υστερεί οπίσω ως προς τον αιώνα μας· αλλά κάμνομεν ό,τι ειμπορούμεν δια να την διορθώσωμεν.

Ειργάσθημεν πολύ δραστηρίως ενώ εκοιμάσθε. Κατεστήσαμεν αυτήν την γην τελείαν τώρα, δύναμαι να είπω. Εις κανένα δεν επιτρέπεται να πράττη κακίαν τινά η ανοησίαν και όσον αφορά την ισότητα, ούτε οι βάτραχοι δεν έχουν μεταξύ των τόσην όσην ημείς. (Ωμίλει κάπως χυδαϊκώ τω τρόπω, μοι εφάνη· αλλά δεν επεθύμουν να τον επιπλήξω). Επεριδιαβάσαμεν εντός της πόλεως. Ήτο πολύ καθάριος και ησυχωτάτη.

«Όταν η φτώχεια έρχεται από τη θύρα, η αγάπη φεύγει από το παράθυρο.», και οι γερμανικές «Η πείνα είναι το καλύτερο γιατρικό για τον πυρετό της αγάπης.», «Πείνα κι αγάπη δε μένουν πολύν καιρό στο ίδιο σπίτι.»

Αντί να καταφύγει σε ψυχολογικές εξηγήσεις, σε φλύαρα «γιατί» και «πώς», η παροιμία περιορίζεται να μιλήσει για το οικείο μέσω του οικείου: «τριαντάφυλλο στη γειτονιά κι αγκάθι μες το σπίτι.»

«Η καλή όρεξη κι όχι το καλό φαΐ σε τραβά στο σπίτι.», «Πρέπει να έχει όρεξη η λαγουνίκα  να βρει τον τορό.» και «Άμα ο σκύλος δεν έχει όρεξη να πάει στο κυνήγι, κακούς λαγούς πιάνει.», που σημαίνει ότι χωρίς καλή διάθεση και όρεξη, με το ζόρι και τη βία δεν γίνεται σωστή δουλειά.

Δόξα σοι ο Θεός που έχω τη θέση μου στου Πιπιλή, και κερδίζω το ψωμάκι μου και το φαγάκι μου. Μου περισσεύει και κάνα εικοσάρι για κείνο τον Μικέ τον εκβιαστή, που μόνο εν τη παλάμη κι ούτω βοήσω! Πάλι καλά να λες· γιατί, Σερσέμη μου, όπως κατάντησα, δεν είμαι ούτε για να φτύνεις επάνω μου…»

«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.

Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»