Η Αρχαιολατρία ήταν ένα κίνημα που άσκησε μεγάλη επιρροή από τα μέσα του ’90 έως και τα τελευταία χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας συγκέντρωνε στοιχεία από τον εσωτερισμό, την αστρολογία και το «υπερφυσικό», συγκροτώντας έναν ευρύτερο ανορθολογικό χώρο με έντονα συνωμοσιολογικά χαρακτηριστικά.

«Περισσότερες από πεντακόσιες περιοχές στη Γαλλία έχουν ανακηρυχθεί «ευαίσθητες». Για να το πούμε απερίφραστα, μιλάμε για αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους που υπόκεινται στον ισλαμικό νόμο». Αυτό είναι το σοκ που θα κρίνει τις επόμενες προεδρικές εκλογές.»

Τα ποιήματά σου ήταν και αυτά κάτω από την σκέπη του Ικάρου. Στο τέλος μετά το παράτολμο πέταγμά τους βρήκαν με τη φροντίδα της αδελφής, που έμεινε πίσω, και των αγαπημένων σου συγκεντρωμένα κάτω από την σκέπη μιας παντοτινής Εστίας. Εξαντλημένα σήμερα, αλλά όχι χαμένα.

Στον μοντέρνο, ρευστό κόσμο μας, ο ρόλος του καταναλωτή (όπως και οι σύγχρονες θεωρίες για την ταυτότητα) σχετίζονται άμεσα με την προσδοκία να παράσχουν στα άτομα διαφυγή από την αβεβαιότητα και ένα αίσθημα ελεύθερης επιλογής. Να βρεθεί, με άλλα λόγια, ένα νέο είδος τάξης που να προσαρμόζεται στη διάχυτη αβεβαιότητα της σύγχρονης εποχής.

Πώς να αντιμετωπίσουμε την αύξηση των τιμών Γράφει ο Παναγιώτης Σαϊνατούδης Κάνοντας μια βόλτα στη λαϊκή αγορά ή πηγαίνοντας για ψώνια στην αγορά βλέπουμε ότι οι τιμές των φρούτων και των λαχανικών είναι υψηλές για την εποχή αλλά και όλα […]

Ο φύλαρχος των Sioux, «Πιτσιλωτή Ουρά» (Spotted Tail) συνόψισε γλαφυρά τον εμπαιγμό των λευκών προς τους Ινδιάνους: «Πείτε στο λαό σας πως από τότε που ο Μεγάλος Πατέρας (ενν. τον Πρόεδρο των Η.Π.Α.) υποσχέθηκε πως δεν θα μας έδιωχναν ποτέ από τις εστίες μας, έχουμε μετακινηθεί πέντε φορές… Θαρρώ πως θα έπρεπε να βάλετε ρόδες στους Ινδιάνους, άμα θέλετε να τους τρέχετε από εδώ και από εκεί».

Το πραγματικό, μην το ξεχνάμε, δεν έχει καταστατική τάξη. Είναι παιχνίδι, διαρκής παρουσία μιας αδιευκρίνιστης απουσίας, κακομεταφρασμένη αιωνιότητα που τρέφεται με τη γλαφυρή ρουφιανιά της στιγμής. Κάθε φτήνια έχει την ακρίβεια της, κάθε συναίσθημα ανήκει στην πανίσχυρη τράπεζα της ψυχής. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι το επιμέρους πρόσωπο μοιάζει λειψό, ενώ όλοι μαζί απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτοπροστατευόμενης ευφυΐας;

Φαίνεται δ’ ότι όχι μόνον τα φυτά, όταν διαιρεθώσιν, εξακολουθούσι να ζώσιν, αλλά και εκ των ζώων έντομά τινα ζώσιν, ώστε τα τμήματα έχουσι μίαν ψυχήν την αυτήν κατά το είδος, καίτοι ουχί και κατά τον αριθμόν 91, διότι έκαστον των χωρισθέντων μερών αισθάνεται και κινείται κατά τόπον επί τινα χρόνον· και εάν δεν εξακολουθώσιν ούτω να ζώσι, δεν πρέπει να απορώμεν διότι δεν έχουσιν όργανα, ίνα διατηρήσωσι την φύσιν αυτών.

Ο γενικός κανόνας είναι ότι η καλύτερη αναδάσωση είναι η φυσική αναδάσωση. Αυτό βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι θα αφήσουμε τη φύση ανενόχλητη και εφόσον δεν αλλάξει η χρήση γης μετά τη φωτιά. Στα πευκοδάση, η μεσολάβηση ενός χρονικού διαστήματος δεκαπενταετίας ή εικοσαετίας ανάμεσα σε δύο διαδοχικές πυρκαγιές, δεν εμποδίζει την αναγέννηση και διατήρηση των πευκοδασών. Πρέπει λοιπόν να γίνει από όλους κατανοητό, ότι ένα πευκοδάσος που έχει καεί, θα ξαναγίνει δάσος, μετά από δυο δεκαετίες περίπου, μέσω της φυσικής αναδάσωσης.

«Εν τη φιλοσοφία του πνεύματος μόνα τα βιβλία του Αριστοτέλους περί Ψυχής και περί των καταστάσεων και δυνάμεων αυτής έχουσι την μεγίστην σπουδαιότητα, ή, κάλλιον ειπείν, είναι τα μόνα, άπερ έχουσι φιλοσοφικήν αξίαν. Το ουσιώδες αντικείμενον φιλοσοφίας του πνεύματος δεν δύναται να είναι άλλο παρά να επαναγάγη την επιστήμην ταύτην επί του εδάφους της καθαράς λογικής νοήσεως και ούτω να εμβαθύνη και αύθις εις τον ενδόμυχον νουν των συγγραμμάτων τούτων του Αριστοτέλους».