Η πολιτική ορθότητα στους Γάλλους οικολόγους, η περίπτωση της Σαντρίν Ρουσό και η επίδραση της woke culture στην πολιτική.

Το εγχώριο πρόβλημα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, το απίστευτο νέο περιστατικό εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού στον Έβρο που εξελίχθηκε κατά τον 15 Αύγουστο, και τόσα και τόσα άλλα, είναι ότι κόμματα και δημοσιογράφοι, ανίκανοι να αρθρώσουν και τον παραμικρό δικό τους, σοβαρό και συγκροτημένο αντιπολιτευτικό λόγο, πρέπει να δανείζονται από τις προβοκάτσιες των άλλων, για ν’ αποκτήσουν ρόλο και άποψη.

Η αρχή της παροιμιακής φράσης του τίτλου βρίσκεται σε μια κωμωδία του Αριστοφάνη: «-Χαὐτηί γε γλαῦξ. -Τί φῄς; τίς γλαῦκ᾽ Ἀθήναζ᾽ ἤγαγεν;», που σημαινει: «Τούτο, κουκουβάγια. -Γλαύκα δηλαδή· παράξενο· άκουσες ποτέ να φέρνουν γλαύκες στην Αθήνα εδώ;»

Αν για τους πολίτες των δυτικών χωρών, προσθέτει, οι διακοπές είναι μια επιλογή που τους προσφέρει η παγκόσμια τουριστική βιομηχανία, για τους Έλληνες των πόλεων το καλοκαίρι είναι κάτι διαφορετικό: «Δεν είναι υπηρεσία που αγοράζουμε, είναι επιστροφή σε μια δική μας, παράλληλη ζωή.

Ολοένα και περισσότερο ο κόσμος στον οποίο ζούμε θυμίζει τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Ρευστότητα, ανασφάλεια, κίνδυνοι και ευκαιρίες δημιουργούν ένα πλαίσιο το οποίο επιβάλλει στους ηγέτες να αναλαμβάνουν κινδύνους. Η Ελλάδα και η ηγεσία της βρίσκονται αντιμέτωπες με διακυβεύματα συγκρίσιμα με τα όσα, 100 χρόνια πριν, χρειάστηκε να διαχειριστεί ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.

Οι μεγάλες επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών και αθλητριών αυτό το καλοκαίρι μάς γεμίζουν αισιοδοξία όχι απλώς για το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού αλλά διότι αποκαλύπτουν την ύπαρξη μιας άλλης Ελλάδας: του μόχθου, της συνέπειας, του πείσματος, του ξεπεράσματος των αντιξοοτήτων, του ήθους και της ευγένειας. Τελικά υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα!

«Το κάνει ο αφέντης, έχει την άδεια να το κάνει κι ο δούλος.», «Αν είναι ο αφέντης πλεονέκτης, οι συγγενείς του είναι άρπαγες.»

Οι εν Λονδίνω κλέπται είναι τιμιώτατοι και ακριβέστατοι περί τη διανομήν, αν δε τις φανή καταχραστής, ή θανατούται ή καταγγέλεται εις την αστυνομίαν.

Ο Μεγάλος Πέτρος ήθελε να μετατρέψει τους Κοζάκους σε επικουρικό στρατιωτικό σώμα του ρωσικού στρατού, καταπατώντας τη συμφωνία του Περεγιασλάβ σύμφωνα με την οποία ο στρατός των Κοζάκων θα προορίζεται μόνο για την υπεράσπιση της ρωσικής Ουκρανίας.

Η Ουκρανία οφείλει το όνομά της στη λέξη «κράι», δηλαδή σύνορο ή άκρη. Στη μακραίωνη ιστορία της, έχει ως κύριο γνώρισμα την πίεση –πολλές φορές ασφυκτική– που υφίσταται από τους γείτονές της.