Ώ Κίρκη, πως ζητάς εγώ να σου φερθώ με γλύκα, / που χοίρους στα παλάτια σου τους φίλους μου έχεις κάμει, / κι εμένα εδώ κρατώντας με πονηρευτά καλείς με / στο θάλαμό σου, τάχα εκεί μαζί σου να πλαγιάσω, / κι έτσι, σα γυμνωθώ, αντρειά και δύναμη μου πάρης;

Ο Ρικάρντο στο έργο του «Αρχές Πολιτικής Οικονομίας και Φορολογίας», που εκδόθηκε το 1817 και αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της οικονομικής σκέψης, επιχειρεί να θεμελιώσει τη δική του οικονομικοκοινωνική θεωρία ξεκαθαρίζοντας το ζήτημα της προσόδου: «Η πρόσοδος είναι εκείνο το μέρος του προϊόντος της γης που καταβάλλεται στο γαιοκτήμονα για τη χρησιμοποίηση των αρχικών και άφθαρτων δυνάμεων του εδάφους.

«Αν περιστάσεως τυχούσης, πόλις τις ή χωρίον είναι ύποπτα λοιμού, συγχρόνως μετά την περιστοίχησιν των υπό υγειονομικής γραμμής, ανάγκη πάσα να ληφθώσιν ευθέως τα εξής μέτρα: Υποχρεούνται οι κάτοικοι να μένουν εις τα ίδια, εμποδίζεται πάσα θρησκευτική τελετή. Δεν σημαίνονται οι κώδωνες».

Στο μεταξύ ήταν τρέλα να θρηνεί ή να σκέφτεται κανείς. Ο πρίγκιπας είχε προβλέψει κάθε είδος διασκέδασης: υπήρχαν γελωτοποιοί, θεατρίνοι, χορεύτριες, μουσικοί, ωραία πρόσωπα, κρασί. Όλα αυτά, και η ασφάλεια μαζί, βρίσκονταν εντός των πυλών. Εκτός, κυκλοφορούσε ο Κόκκινος Θάνατος.

Ο Παναγιώτης Χριστοδούλου Γραφίδης λοιπόν, μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο, είναι από τους πολλούς Ιερισσιώτες αγωνιστές που πολέμησαν για την ελευθερία της Πατρίδος προσφέροντας τις στρατιωτικές τους υπηρεσίες δίπλα σε σημαντικούς αξιωματικούς και οπλαρχηγούς του 1821, όπως τον Καραϊσκάκη, τον Καρατάσο, τον Φαβιέρο, κ.α..