Η αμέσως επόμενη έγνοια του Nasser ήταν η συνεχιζόμενη διαμάχη του αραβικού κόσμου με το Ισραήλ. Η τραυματική εμπειρία του πολέμου του 1948-49, που οδήγησε στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ήταν αποτυπωμένη σε όλους τους Άραβες. Η Αίγυπτος από τον πόλεμο αυτό είχε αποκτήσει την Λωρίδα της Γάζας. Με ορμητήριο αυτή τη στενή λωρίδα γης, Παλαιστίνιοι «Fedayeen», εξοπλισμένοι από τους Αιγύπτιους, από το 1955, ξεκίνησαν αντάρτικες επιδρομές ενάντια στο Ισραήλ.

Χωρίς να ξεχνώ τους συντοπίτες μου, γράφω άλλωστε συχνά γι’ αυτούς, καθώς «η Χαλκιδική είναι μία», βλέπω στις ορεινές πλαγιές του βουνού των θεών, τους σύγχρονους μικρούς ή μεγάλους ήρωες της Ιστορίας μας, αυτούς που αντιστάθηκαν, όπως μπορούσαν, στον κάθε δυνάστη. Χρόνια παρακολουθούσα σχετικές εκδηλώσεις στο «Σύλλογο Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης», των ξενιτεμένων του χωριού Λιβάδι του Ολύμπου, μέλη του οποίου είναι πολλοί φίλοι μου.

Ακούγεται μάλιστα ότι σ’ αυτή την αλλαγή των μονόπλευρων καταγγελτικών ειδήσεων των καναλιών, που συχνά κατευθύνονται, συνέβαλε και σχετική directiva του Σόϊμπλε. Ήταν μια απ’ αυτές που συχνά πυκνά στέλνει στον Τσίπρα για τη λήψη κι άλλων μέτρων για την Οικονομία της χώρας και ιδιαίτερα για την ανάγκη ακύρωσης του βοηθήματος προς τους χαμηλοσυνταξιούχους…

“Και στη τζιχάντ, οι συζητήσεις παρουσιάζονται ως μέσο του Σατανά για να πλήξει τους εχθρούς του. Στη μάχη των…”