Οι ψευδαισθήσεις περί αρμονικής συμβίωσης σε μια άρτια οργανωμένη κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, αξιοκρατίας και ευκαιριών για όλους τους πολίτες δεν μπορούν παρά να πάρουν πολιτειακές διαστάσεις, αφού η τέλεια συνύπαρξη προϋποθέτει το τέλειο πολίτευμα που θα καταφέρει να διαχειριστεί με τρόπο ιδανικό όλες τις υποθέσεις.

Κάθε εποχή, κάθε πολιτισμός και κάθε κοινωνία πασχίζει να προλάβει παρόμοιους κινδύνους με τον λυσιτελή διακανονισμό ή την κατάλληλη καθοδήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς· ωστόσο τούτος ο διακανονισμός και τούτη η καθοδήγηση ευοδώνονται απόλυτα μονάχα πάνω στο ιδεατό επίπεδο των διακηρυγμένων άρχων ή της ιδεώδους συλλογικής αυτοσυνειδησίας.

“Όποιος μιλήσει αρκετή ώρα με κάποιον Έλληνα που έχει μεγαλώσει στο εξωτερικό, αργά ή γρήγορα θα ακούσει λέξεις ή φράσεις που θα τον ξενίσουν…”

Στην έκθεση με τίτλο «Το Φως Πυκνώνει» που εγκαινιάζεται στις 26/1 στο Goethe Institut, Βασιλ. Όλγας 66, στη Θεσσαλονίκη, συμμετέχουν οι καλλιτέχνες που δημιούργησαν δράσεις για το ομώνυμο ντοκιμαντέρ της Λυδίας Κώνστα.

Πολεμικές, εκλογικές και άλλες αφίσες που σημάδεψαν μια εποχή

Σπανίως ακούμε για τον Αριστοτέλη, για την ανάγκη προβολής και ανάδειξης του θαυμάσιου θεματικού πάρκου της Χαλκιδικής, με τις ανακαλύψεις του, για τη γενέτειρά του, τα εγκαταλειμμένα στην τύχη τους Αρχαία Στάγειρα… Η σκόνη των «ειδήσεων» του «Eldorado» σκεπάζει τα πάντα…

“…Ενώ οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί θεωρούν την άρνηση του αγγέλου ως ένδειξη υπεροψίας και βλάσφημης περηφάνιας, οι Γιαζίντι τη θεωρούν ως ένδειξη ανεξαρτησίας και ελεύθερης επιλογής…”

Ο Αριστοτέλης και η ιδανική δημοκρατία από την πλευρά της ισότητας

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Παρακολουθώντας τη λειτουργία των πολιτευμάτων ο Αριστοτέλης αποφαίνεται ότι είναι αδύνατο να βρεθεί ένα αμιγές πρότυπο πολιτεύματος, που να μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει με τρόπο απόλυτο ολιγαρχία ή δημοκρατία. Η τελική αποτίμηση του εκάστοτε πολιτεύματος αφορά το γενικό πλαίσιο της λειτουργίας του, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται οι ολιγαρχικές ή οι δημοκρατικές (ή όποιες άλλες) προτιμήσεις του.

Ζούμε πραγματικά τα «ύστερα του κόσμου». Και δεν θα πρέπει να παραμείνουμε μόνο στην επιφάνεια του ζητήματος: Πίσω από αυτήν την απαράδεκτη ‘ψευδοαγωνιστική πρόζα’ υποκρύπτονται άλλες πραγματικότητες, ταξικές και πολιτικές.

Η ιστορία διαδραματίζεται στην πόλη της Πάτρας λίγο πριν το 1900. Ο συγγραφέας/αφηγητής φτάνει στην πόλη ως ταξιδιώτης και καταλύει σ΄ένα ξενοδοχείο. Αφού κάνει την βόλτα του, επιστρέφει στο ξενοδοχείο για φαγητό. Εκεί βρίσκει τον ξενοδόχο, την γυναίκα του και τον φίλο τους τον αστυνόμο.