Στο τέλος της Γερμανικής Κατοχής έφτασε με τους συντρόφους του στη Θεσσαλονίκη, μια ημέρα πριν την απελευθέρωσή της κι αφού λίγο νωρίτερα πέρασαν από τον Χορτιάτη, όπου πρώτοι αντίκρισαν με φρίκη τα αποτελέσματα του ολοκαυτώματος της ιστορικής κωμόπολης, που προκάλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές.

Τα λόγια του προέδρου, λόγια ψυχής ενός ευπατρίδη, βαθειά δημοκρατικού πολίτη και ανθρώπου του Πολιτισμού, λειτούργησαν ως τεκμήριο δικαίωσης και βάλσαμο της πληγωμένης ευαισθησίας μας, μας έδιναν δύναμη και κουράγιο για γόνιμες δράσεις και συνεργασίες με αντίστοιχους φορείς των Βαλκανικών χωρών. Τα όσα είπε ήταν λόγια ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, που καμιά σχέση δεν είχαν με το προφίλ του αστού πολιτικού, όπως αυτό τουλάχιστον είχε αποτυπωθεί στη μνήμη όσων από εμάς ζήσαμε, μερικές δεκαετίες νωρίτερα, γεγονότα άκρατου αυταρχισμού και σκληρών συμπεριφορών…

Η πρόσφατη συναυλία του Λουδοβίκου των Ανωγείων και των συνεργατών του ήταν ασφαλώς ανάμεσα στις πιο ποιοτικές εκδηλώσεις του φετινού καλοκαιριού στη Χαλκιδική. Παρουσίαζε ενδιαφέρον όχι μόνο μουσικό, αλλά και σημειολογικό!

Ο καταξιωμένος αρχιτέκτονας, πολιτικός μηχανικός, γλύπτης και ζωγράφος έκανε τις πρώτες σκέψεις για τις αναγκαίες παρεμβάσεις και μας τις έθεσε υπόψη… Ήταν ενδιαφέρουσες, αλλά όπως δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά στη χώρα μας, παρέμειναν έκτοτε στο επίπεδο των ιδεών. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη και με τις μελέτες που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε αναθέσει ο «Οργανισμός της Πολιτιστικής πρωτεύουσας της Θεσσαλονίκης» σε καταξιωμένους και γνωστούς σε όλο τον κόσμο αρχιτέκτονες.

Έχω κουραστεί να ακούω ότι θα εφαρμοστούν σύγχρονα συστήματα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Ίσαμε να τα φτιάξουμε, είναι τόσο αντίθετο με τις ιδεοληψίες μας να καλέσουμε το IRS (Internal Revenue Service), την αμερικάνικη υπηρεσία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, να μας αναλάβει; Άλλως πως, οι μη δυνάμενοι να αποκρύψουν εισοδήματα θα πληρώνουν απίστευτα ποσά ως συμπληρωματικό φόρο και ΕΝΦΙΑ και οι αγέρωχοι ταβερνιάρηδες, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων ή και επαύλεων, υδραυλικοί, γιατροί, ηλεκτρολόγοι, δικηγόροι και πωλητές λαϊκών αγορών θα εξακολουθούν να μένουν στο ακαταδίωκτο, έχοντας και την ανοχή ή συμπαράστασή μας!

Στα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα πολλά φεστιβάλ, άλλα εκτός κι άλλα εντός εισαγωγικών, καθώς πολλά από αυτά δεν ανταποκρίνονται ούτε στις στοιχειώδεις απαιτήσεις μιας απλής πολιτισμικής εκδήλωσης… Υπάρχουν θεατρικές παραστάσεις που εύκολα τις χαρακτηρίζει κανείς προχειροδουλειές, συναυλίες που κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα για τον ορισμό της …

Γι’ αυτό και παρεκκλίνω από τον ίσιο δρόμο και, ακολουθώντας τον πιο αντιπαθητικό από τους αρχαίους συγγραφείς, λέω να το ρίξω στις υποθήκες, για να εξορκίσω έτσι τον Μεταξά και τους σύγχρονους επιγόνους του:
– Κρατήστε ξύπνιο το μυαλό σας στους σκοτεινούς καιρούς. Μ’ αυτό κυρίως θα πολεμήσετε τη βαναυσότητα της εξουσίας.
– Μην απομονωθείτε. Με το λόγο, τη σιωπή και την πράξη σας, σταθείτε πλάι σε κάποιον: στη μάνα σας, στον αδελφό σας ή στο φίλο σας και προπαντός στα νεότερα παιδιά, που περιμένουν από σας να δουν, αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.

Η πολιτική ζωή της χώρας ήταν εξαιρετικά βαριά, παρά τις προσδοκίες ότι θα ‘πρεπε να υπάρχει κατασίγαση των παθών, που προκάλεσε ο Εμφύλιος πόλεμος. Όσο όμως κι αν παρήλθε ικανός χρόνος από το τέλος του το παρακράτος και τα Ανάκτορα στέκονταν εμπόδια στη δημοκρατική πορεία της χώρας…

Όμως το φάντασμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της λιτότητας δεν απειλεί μόνο τη Βουλγαρία, αλλά και πολλές χώρες του αδύναμου κρίκου της ΕΕ, ανάμεσα στις οποίες και τη χώρα μας. Οι ελπίδες, ωστόσο, για έξοδο από την κρίση μπορούν να γίνουν πραγματικότητα μόνο αν υπάρξει μεγαλύτερη ενεργοποίηση των πολιτών και στηριχθούν δημοκρατικές δυνάμεις που δεν ευθύνονται για τη μεγάλη κρίση.

Οι Σύριοι πάντα είχαν ενσωματωμένες στον Πολιτισμό και στις παραδόσεις τους την προσφορά και την βοήθεια στους κάθε προέλευσης κατατρεγμένους. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι σε ορισμένες περιοχές, μέσα σε αραβόφωνους πληθυσμούς και αντίξοες συνθήκες πολέμων και εκκλησιαστικών διενέξεων, διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα!