Επτά + ένα μη Αντιπροσωπευτικά ποιήματα της Μαρίνας Χατζηκυριάκου

Δεν είναι το πρώτο δείγμα, ούτε, προδήλως, θα είναι (εύκολα) το τελευταίο. Η πορεία της μετατροπής της Ελλάδας σε ένα νέο είδος απομακρυσμένου, σύγχρονου γερμανικού οικονομικού, διοικητικού και, φυσικά, πολιτικού Lebensraum, «ζωτικού χώρου», καθίσταται όμως τώρα πιο εξόφθαλμη παρά ποτέ, με την «ξαφνική κατάκτηση» του πακέτου όλων των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας.

Λιγότερα μαθήματα και εργασίες στο Δημοτικό και προετοιμασία για την επόμενη ημέρα, ώστε να μη χρειάζεται κι άλλο διάβασμα στο σπίτι, περιλαμβάνει η πρόταση 15 σημείων του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Το «Ουδέν Νεότερον από το Δυτικόν Μέτωπον» του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ θεωρείται ίσως το κλασικότερο πολεμικό μυθιστόρημα. Τοποθετημένο στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο δεν προβαίνει σε κοινότοπες λογοτεχνικές υπερβολές για να τονίσει την κτηνωδία, ούτε σε συμβολισμούς του τύπου «στα χαρακώματα φύτρωσε ένα λουλούδι» σχηματοποιώντας την ελπίδα.

Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφτηκαν οι φρικαλεότητες του 3ου Ράιχ, με την απελευθέρωση των στρατοπέδων θανάτου, το μέγεθος της φρίκης έκανε πολλούς να αποτροπιαστούν, να απορήσουν, αλλά και να δυσπιστήσουν με τις δυνατότητες της ανθρωπότητας που είχε μόλις δείξει το χειρότερό της πρόσωπο.

Σήμερα θα σου μιλήσω γι’αυτή την ανοησία που λέγεται Ομοιοπαθητική. Ξέρω, ένας φίλος σου δεν μπορούσε με τίποτα να γίνει καλά με τη “δυτική” ιατρική και τελικά δοκίμασε την ομοιοπαθητική κι έγινε περδίκι. Μπράβο του, όμως δεν αλλάζει τίποτα. Έτσι απλά, δεν έχει σχέση.

Το κείμενο περιλαμβάνεται σαν επίλογος στο βιβλίο «Ταξίδι Στο Μύθο» (εκδ. Αιγόκερως, 2003), καθώς και στο βιβλίο «Βασίλης Ραφαηλίδης» (εκδ. Αιγόκερως, 2000, για το Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

Η πρόταση για ενιαίο ψηφοδέλτιο (και συνεπώς κατάργηση των κομματικών παρατάξεων) στο χώρο του συνδικαλισμού της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης άρχισε να ακούγεται στις μέρες μας εντονότερα, να διατυπώνεται ως αίτημα σε κάποιους συλλόγους κυρίως από συνδικαλιστές της παλαιάς ΠΑΣΚ, αλλά και να συζητείται από κάποιους της ΔΑΚΕ.

Στα Ηθικά Νικομάχεια ο Αριστοτέλης ξεκαθαρίζει ότι ο νομοθέτης είναι ο μεγάλος παιδαγωγός της κοινωνίας. Υποστηρίζοντας ότι η αρετή δεν είναι εκ φύσεως αλλά αποτέλεσμα εθισμού, καθιστά σαφές πως μόνο με την επανάληψη ηθικών πράξεων μπορεί κανείς να αποκτήσει την αρετή, αφού μόνο η επανάληψη οδηγεί στη συνείδηση.

«Σαρακηνόφρων», «παράνομος βασιλεύς», «αλιτήριος δράκων», «θεομάχος», «αντίχρηστος» είναι μερικά επίθετα με τα οποία χαρακτήριζαν σύγχρονοι και μεταγενέστεροι ιστορικοί, χρονικογράφοι και απλοί πολίτες τον Λέοντα Γ΄ τον Ίσαυρο, τον πρώτο εικονομάχο αυτοκράτορα.