Ένας σύντομος περίπατος στο εξαίρετα ρυμοτομημένο χωριό αρκεί για να γίνει αντιληπτή η φυγή και η ερείπωση: περισσότερα από 100 κτίρια, οικίες, καταστήματα, βοηθητικοί χώροι διαφόρων χρονικών περιόδων είναι εγκαταλειμμένα, πολλά από αυτά με εμφανή τα σημάδια της φθοράς του χρόνου, από τα πρώτα κτίρια του Μεσοπολέμου έως και τα πρόσφατα οικοδομήματα.

Εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια ζούμε παγκόσμια το φαινόμενο που χαρακτηρίζεται ως «εξέγερση των ελίτ», την αντεπίθεση των οικονομικών, πολιτικών, διανοητικών ελίτ του κράτους και του κεφαλαίου ενάντια στις λαϊκές διεκδικήσεις για ισοελευθερία και χειραφέτηση, στα κεκτημένα δικαιώματα πολυετών αγώνων. Αυτή η αντεπίθεση συνοδεύεται και ωραιοποιείται από εύηχα συνθήματα που ο μέσος πολίτης δυσκολεύεται να αμφισβητήσει: απελευθέρωση των αγορών και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη, αποτελεσματικότητα, αξιοκρατία.

Οι μελέτες και οι εφαρμογές τόσων ετών έχουν αναδείξει τα πολλαπλά οφέλη που προσφέρει η ομαδοσυνεργατική: στην ακαδημαϊκή μάθηση, στη συναισθηματική ανάπτυξη και υγεία, στη γλωσσική ανάπτυξη, στη δημιουργικότητα των παιδιών.

Οι χλιαρές αντιδράσεις στην πολυετή επίθεση των ξένων και εγχώριων ελίτ στους δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους των Ελλήνων πολιτών μπορούν σε κάποιο βαθμό να αποδοθούν και στον περιορισμό του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων για τα δημόσια ζητήματα, στη συρρίκνωση αυτού που αποκαλούμε δημόσια σφαίρα, που είχε προηγηθεί.

Ένα κριτήριο για το δημοψήφισμα

Οι ισορροπίες είναι λεπτές και υπάρχουν οι γνωστές ρήτρες, απαγορεύσεις, αντιφάσεις και φυσικά υπονομεύσεις, φανερές και κρυφές, από τις πολιτικές/οικονομικές ελίτ. Επιπλέον, η γερμανική/νεοφιλελεύθερη κυριαρχία στην Ευρώπη δείχνει -τουλάχιστον προς το παρόν- αδιαμφισβήτητη.

Ήδη από το 1994 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας διαπιστώνει ότι ο εκδημοκρατισμός της αφθονίας -η προσδοκία ότι κάθε γενιά θα απολαμβάνει βιοτικό επίπεδο υψηλότερο από τους προκατόχους της- έχει αναστραφεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να εγκαθιδρύονται πάλι παμπάλαιες ανισότητες, μερικές φορές με τρομακτικό ρυθμό, μερικές φορές σταδιακά, ώστε να είναι αδιόρατες.

Η πρόταση για ενιαίο ψηφοδέλτιο (και συνεπώς κατάργηση των κομματικών παρατάξεων) στο χώρο του συνδικαλισμού της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης άρχισε να ακούγεται στις μέρες μας εντονότερα, να διατυπώνεται ως αίτημα σε κάποιους συλλόγους κυρίως από συνδικαλιστές της παλαιάς ΠΑΣΚ, αλλά και να συζητείται από κάποιους της ΔΑΚΕ.

Κάθε άλλο παρά προϊόν φαντασίας , οι “Προστριβές” είναι αποσπάσματα-βιώματα από καθημερινές συνομιλίες ή σκέψεις που προκλήθηκαν εξαιτίας τους και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο χαρτί αυτούσιες ή ελαφρώς διασκευασμένες.

Με αυτό το απίστευτο λογικό άλμα, παπαγαλάκια του ιδεολογικού τομέα της συγκυβέρνησης προσπαθούν στα διάφορα ΜΜΕ να απαλλάξουν το δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ 1974-2014 από τις πολιτικές του ευθύνες και να ισχυριστούν ότι είχαμε, δήθεν, ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στη χώρα.