Η τομή που συντελείται κατά την ύστερη μεταπολίτευση έχει να κάνει με την ολοκλήρωση της παρασιτοποίησης της χώρας μέσα από την ενσωμάτωση (και) των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η (πλασματική) ευημερία του εκσυγχρονισμού, που συντελέστηκε με δανεικά, και πάνω στην φθηνή εργασία των ξένων εργατών υπήρξε το επιστέγασμα αυτού του κύκλου αλλοτρίωσης.

Το τέλος της μελισσοκομίας στη Χαλκιδική Στις 29 και 30 Μαρτίου 2014, πραγματοποιήθηκε στην Ιερισσό της Χαλκιδικής διημερίδα με θέμα «Η με­ταλλεία χρυσού σε περίοδο οικονομικής κρίσης και επιπτώσεις στο περιβάλλον» με οργανωτική επιτρο­πή το Σύλλογο Φίλων Περιβάλλοντος Ιερισσού, το […]

Ο Θουκυδίδης και η στρατιωτική αποτυχία των Αθηναίων στη Σικελία Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Όταν οχυρωνόταν η Δεκέλεια στην Αττική από τους Λακεδαιμονίους, φέρνοντας την Αθήνα σε πολύ δύσκολη θέση, οι εξελίξεις στη Σικελία ήταν επίσης οδυνηρές: «…. ο Γύλιππος […]

“Οι προσπάθειες της ηγεσίας της Βόρειας Κορέας να αγνοήσει τους νόμους της αγοράς και της ζήτησης αποδείχθηκαν τόσο άκαρπες όσο αν προσπαθούσε να παραβιάσει το νόμο της βαρύτητας.”

Σύμφωνα με την κυρίαρχη θέση «ο ιδιωτικός τομέας» είναι η λύση για την «εθνική οικονομία», την ανάπτυξη, την ανεργία, τη διαφθορά…· είναι εν τέλει η πανάκεια που θεραπεύει κάθε νόσο σε αντίθεση με τον «δημόσιο τομέα» και το κράτος που δυναστεύει «το επιχειρείν του ιδιωτικού τομέα»…[i] Αν και ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων θα έπρεπε κάτι να μας έχει διδάξει…

Για μια τέτοιου βεληνεκούς προσωπικότητα, η οποία χαρακτήρισε με το όνομά της μια ολόκληρη εποχή, ο χρυσός αιώνας του Περικλή, θα μπορούσαμε να γράψουμε δεκάδες αναλύσεων και διαπιστώσεων. Εδώ όμως θα επικεντρωθούμε στο να καταδείξουμε την πολεμική προετοιμασία, που επιμελήθηκε με δεξιοτεχνία ο ηγέτης της αθηναϊκής δημοκρατίας, κατά την διάρκεια του πρώτου μεγάλου διχασμού των Ελλήνων, του εικοσιεπτάχρονου Πελοποννησιακού πολέμου (431 – 404π.Χ).