Έτσι νάν’ σπασμένοι, νά φυσά απ’ τό νότο
καί μέ πίλο κλόουν νά γελάς, Χαλκίδα:
Άχ, νεκρόν στό χώμα –νά φωνάζεις– είδα
έναν μου ακόμη πιερότο! . . .

Το 1930 η πρώτη διοργάνωση δόθηκε στην Ουρουγουάη. Επειδή έχασαν τη μάχη της διεκδίκησης οι χώρες της Ευρώπης που ήταν υποψήφιες (Ιταλία, Σουηδία, Ολλανδία, Ισπανία) μποϊκόταραν την οργάνωση. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες επίσης δεν πήγαν είτε λόγω της μεγάλης απόστασης είτε γιατί σνόμπαραν το θεσμό (Αγγλία).

“Το αίτημά μας δεν είναι αίτημα επιστροφής, είναι αίτημα επανένωσης. Δεν είναι σοβινιστικό αίτημα, δεν είναι πατριωτικό, δεν είναι εθνικιστικό. Είναι ξεκάθαρα και εξολοκλήρου πολιτιστικό.”

Νίκος Καζαντζάκης, «Αγγλία». 1965

Τι σημαίνει: λάσιος Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Το επίθετο λάσιος ο –ια –ιο  είναι ομηρικό και σημαίνει δασύτριχος, πυκνόμαλλος, μαλλιαρός, τριχωτός. Στην Ιλιάδα διαβάζουμε : «Παφλαγόνων δ᾽ ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ / ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων» Ο Καζαντζάκης αποδίδει το λάσιον […]

Η πορεία από την πύλη του Λιμανιού προς το συναυλιακό χώρο γεμάτη σκέψεις. Να είμαι επιεικής μαζί του ή απαιτητικός; Στα 73 του χρόνια πλέον, σε τι κατάσταση θα βρίσκεται άραγε; Επρόκειτο να παρακολουθήσω ζωντανά για πρώτη φορά τον Bob Dylan. Το όνομα από μόνο του αρκεί, συστάσεις δεν χρειάζονται: ένας πραγματικό θρύλο, ένας από τους ανθρώπους που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μουσική την τελευταία 50ετία. Δεν είναι δα και λίγο πράγμα.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Οκτάβιο Πας συνδέονταν αρκετά χρόνια με βαθειά φιλία. Άνθρωποι των αναζητήσεων και οι δύο, εχθροί κάθε ιδεολογικής ορθοδοξίας, είχαν πολλά κοινά να μοιραστούν και να ανταλλάξουν.

Αν η επιλογή της «επίσημης» εθνικής γλώσσας ήταν απλώς θέμα πρακτικής διευκόλυνσης, θα ήταν σχετικά εύκολη• θα έπρεπε να επιλέξει κάποιος το ιδίωμα που ήταν περισσότερο πιθανό να ομιλείται και ή να κατανοείται από τους περισσότερους πολίτες, ή εκείνο που θα διευκόλυνε περισσότερο την επικοινωνία μεταξύ τους.

Κείμενα μαζί: Μια συνεργατική προσπάθεια για ψηφιοποίηση κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Σας προτείνω να επισκεφτείτε την εξαιρετική ιστοσελίδα του Νίκου Σαραντάκου. Είναι πραγματικός θησαυρός.

Η δημοκρατία που παραπαίει ανάμεσα στην πολιτική διαφθορά και τον εφησυχασμό των πολιτών δεν είναι τίποτε άλλο από τον προθάλαμο της ολιγαρχίας. Γι’ αυτό η δημοκρατία είναι καθημερινή και ακατάπαυτη μάχη. Γιατί το ίδιο ακατάπαυτα είναι και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.

Και είναι αυτός που λέει στ’ αλήθεια τι πετά ο φτωχός
Και τι μαζεύει ο πλούσιος: χαδούλια γάτας εύπλεκτα της λυγαριάς
Αψιθιές με κάππαρη λέξεις εξελικτικές με βραχύ το ένα φωνήεν
Ασπασμούς απ’ τα Κύθηρα. Έτσι με κάτι τέτοια πιάνεται
Ο κισσός και μεγαλώνει το φεγγάρι να βλέπουν οι ερωτευμένοι
Σε τι μπλε Ιουλίτας γίνεται το αραχνοΰφαντο του πεπρωμένου