Απόψε Σιωπηλοί…

Σάββατο είναι, μη Φοβάσαι…

Επεισόδιο 12: Απόψε Σιωπηλοί…

Γράφει ο Φώτης Μπατσίλας

Τούτο το Σαββατόβραδο ας μείνουμε σιωπηλοί… Στο τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης του χωλλ, εκείνο με τους δίσκους, βρίσκονται οι δίσκοι του Νίκου Παπάζογλου. Τους έχω στη σειρά, πρώτα αυτοί με τον Ξυδάκη και τον Ρασούλη, η Εκδίκηση της Γυφτιάς και τα Δήθεν, κι ύστερα οι δικοί του, το Χαράτσι, το Μέσω Νεφών και, ο πέμπτος στη σειρά, τα Σύνεργα, που βγήκε στα 1990 και μου τον έκαναν δώρο στα γενέθλιά μου (μα δεν θυμάμαι ποιος…). Πιάνω αυτόν ακριβώς τον δίσκο και τον βάζω στο πικάπ. Μένω σιωπηλός κι ακούω έναν μόνο τραγούδι, σε στίχους και μουσική της Βάσως Αλαγιάννη, αυτό:

Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί,

ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη .

Το ξέρω, θα μου δώσεις ένα φιλί

και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι.

Δε θέλω να ’μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί,

θέλω να μη θυμάμαι,

κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή,

θέλω ένα όνειρο μονάχα να ’ναι,

κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί

για να μου πεις να μη φοβάμαι

Δώσ’ μου, λοιπόν, το τελευταίο μας φιλί

και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο,

και φύγε, μη γυρίσεις να με δεις,

δε θέλω να με βλέπεις να πονάω.

Δε θέλω να ’μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί,

θέλω να μη θυμάμαι,

κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή,

θέλω ένα όνειρο μονάχα να ’ναι,

κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί

για να μου πεις να μη φοβάμαι.

Σάββατο είναι, μη φοβάσαι… Είμ’ εδώ…!

(τέλος 12^ου επεισοδίου)

(Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στον Ερανιστή στις 29 Σεπτέμβριου του 2012)