Συνδέοντας αυτό το δεύτερο ζήτημα με το προηγούμενο, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως αν οι κομμουνιστές και οι φιλοκομμουνιστές θέλουν να συμβάλουν στην ευρωπαϊκή ζωή και όχι απλώς να την πετροβολούν και να προσπαθούν να την επιδεινώσουν με την ελπίδα του «ποιοτικού άλματος», πρέπει να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον σταλινισμό και τα εγκλήματα της σταλινικής αριστεράς παντού στον κόσμο.

Ο Mussolini το δήλωσε ανοιχτά και ξάστερα σε μια συνεδρίαση της Βουλής της 6ης Ιουνίου 1924: «Οι δάσκαλοι μας είναι στη Ρωσία. Δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε αυτό πού γίνεται στη Ρωσία. Το λάθος μας είναι ότι δεν ακολουθήσαμε εντελώς το παράδειγμα τους.»

Η κομμουνιστική περιπέτεια, πέραν της ταύτισής της με την παράδοση του ρώσικου μεγαλοϊδεατισμού, είχε ένα διττό χαρακτήρα. Επειδή αποτελούσε τον κληρονόμο του εργατικού κινήματος συνδέθηκε στις καπιταλιστικές χώρες με κινήματα χειραφέτησης.

Ο Όργουελ εξηγεί γιατί έγραψε το 1984 σε γράμμα του Μεταφράζει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης Τρία χρόνια πριν γράψει, και πέντε πριν δημοσιεύσει, το 1984, ο Όργουελ έγραψε ένα γράμμα που αφορά το θέμα του βιβλίου. Εδώ βλέπουμε αναφορές στο περίφημο […]

Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής, στο πλαίσιο των εκκαθαριστικών τους κινήσεων εναντίον των ανταρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ που δρούσαν στη βόρεια Πίνδο, ανάμεσα στις περιοχές του Μετσόβου, της Κόνιτσας, της Καστοριάς και των Γρεβενών, σχεδίασαν μεγάλης έκτασης στρατιωτικές επιχειρήσεις με το κωδικό όνομα «Maigewitter» (μαγιάτικη καταιγίδα).

Μερικοί αντίπαλοι δεν είναι άξιοι ούτε για συνομιλία

Ο χρόνος των πολιτικών κατευνασμού και ανοχής απέναντι σε πολιτικές αθλιότητες λογικά κάποτε πρέπει να τελειώνει. Εκτός αν το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας εκτιμά ότι η χώρα έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και επομένως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εισπράττει μοιρολατρικά ήττες από όσους αποφασίζουν να διεκδικήσουν κάτι εις βάρος της. Δεν αποκλείεται όσοι προβάλλουν αυτές τις διεκδικήσεις να εκτιμούν ότι οι αντιστάσεις εκ μέρους της επίσημης Ελλάδας να είναι από χλιαρές έως ανύπαρκτες.

Tα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την έκταση του πλανήτη, στη Δύση και την Ανατολή, υπήρξαν τα πειραματικά εργαστήρια στα οποία διαμορφώθηκε το εξουσιαστικό προείκασμα του αποτρόπαιου κοντινού μέλλοντος της ανθρώπινης κοινωνίας η οποία θα συντίθεται από μια ομοιογενή μάζα ανιστορικών ανθρωποειδών, προγραμματισμένων να μην παρεκκλίνουν ποτέ από τον «κανόνα»: Ένα άθυρμα από ιδεώδεις «μέσους πολίτες-υπηκόους» για τους οποίους δεν έχει καμιά σημασία εάν φορούν την ομοιόμορφη στολή των φυλακισμένων ή εάν βολεύονται με ένα συμβατικό ζουρλομανδύα

Τρεις είναι οι χαρακτηριστικοί σταθμοί του διαφωτισμού, το ιωνικό ξύπνημα στην πρώτη πριν από το Χριστό χιλιετηρίδα, που κορυφώνεται στην ακμή της Αθήνας προς το τέλος του 5ου αιώνα, η Αναγέννηση ύστερα από τη νάρκη του μεσαίωνα που με βήματα κάποτε αργινά, κάποτε πιο γοργά τραβάει στη μεγάλη ζύ­μωση του 18ου αιώνα, τέλος το βαθύ όργωμα που γίνεται στις μέρες μας από αφορμή τους μεγάλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του 20ού αιώνα.

Η Ευρώπη, οι σοσιαλιστές και η άκρα δεξιά