Χάρη στο Ε’ ψήφισμα, της 29ης Ιουλίου, αναφερόταν στις οφειλόμενες αποζημιώσεις, στη σύσταση κωδικού για το δημόσιο χρέος και στη διανομή 200.000 στρεμμάτων εθνικής γης. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δικαιούχοι θα λάμβαναν προσωρινούς τίτλους ως την τελική τακτοποίηση των σχετικών ζητημάτων.

Η πρώτη εξέγερση κατά των Βρετανών σημειώθηκε στη Λευκάδα, τον Σεπτέμβριο του 1819. Σε συγκρούσεις με τον αγγλικό στρατό σκοτώθηκαν περίπου 20 στρατιώτες και ισάριθμοι ντόπιοι χωρικοί. Τα επεισόδια «ακολούθησε» η δίωξη και ο απαγχονισμός του ιερέα Ασπρογέρακα, ως υποκινητή των γεγονότων.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης (1824), όποτε ξεκίνησε η αρχική διαμόρφωση των «ξενικών» κομμάτων, ο Σπυρίδων Τρικούπης εξελέγη βουλευτής (1824). Το 1826 υπήρξε μέλος της «Προσωρινής Κυβέρνησης» και, έλαβε μέρος στην Γ’ Εθνοσυνέλευση, στην Νέα Επίδαυρο, η οποία διέκοψε τις εργασίες της τον Απρίλιο του 1826.

Η Αθήνα απετέλεσε την νέα πρωτεύουσα του μικρού ελληνικού βασιλείου. Από την εποχή του Όθωνα, άρχισαν να εγκαθίστανται στην πόλη αυτή λόγιοι, οι οποίοι ασχολήθηκαν με την λογοτεχνία και, οι περισσότεροι εξ αυτών κατάγονταν από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης.

Το πρώτο συνδικάτο ιδρύθηκε στη Σύρο το 1879[2]. Ακόμη, τα πρώτα σοσιαλιστικά «ψήγματα» του λεκανοπεδίου εμφανίστηκαν το 1882, με την ίδρυση του σωματείου των τυπογράφων. Η κίνηση αυτή είχε ως συνέπεια την έκδοση της βραχύβιας εφημερίδας «Σύνδεσμος», το φθινόπωρο του 1882. Φυσικά, στις αρχές της επόμενης δεκαετίας οι κινήσεις αυτές θα ενταθούν, ένεκα της ιδρύσεως του «Συνδέσμου Συντεχνιών».

Το 1883 συντελείται μία από τις χαρακτηριστικότερες «τομές» στην ιστορία του ελληνικού Τύπου. Σαφέστερα, το περιοδικό «Μη Χάνεσαι» «εξελίσσεται» στην ημερήσια εφημερίδα «Ακρόπολις». Η νέα αυτή εφημερίδα συνέχισε την προσπάθεια για μία γενικότερη ανανέωση εντός των ορίων της χώρας.

Ο Έλληνας γλωσσολόγος Γιάννης Ψυχάρης αποτελεί μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στον «αγώνα» για την επικράτηση του δημοτικισμού. Γεννήθηκε το 1854 στην Οδησσό, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Γαλλία.

Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, δεν μπορεί να γίνει λόγος για νεοελληνικό μυθιστόρημα. Ο λόγος είναι ότι υπήρχε μία «παγίωση» της «πατριωτικής» ποίησης, η οποία εκφράστηκε εν πολλοίς από τους κορυφαίους Επτανήσιους ποιητές, Σολωμό και Κάλβο.

Όταν κάποιος ακούει κάτι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, το πρώτο όνομα, που του «έρχεται» στο μυαλό, είναι ένα: «Σπύρος Λούης» (1872-1940). Ο Λούης ήταν ένας φτωχός αγρότης, ενώ εξασκούσε, παράλληλα, το επάγγελμα του «νερουλά».[5] Ήταν, συνεπώς, αδύνατον να έχει κάποια σχέση με τον αθλητισμό, πόσο μάλλον σε τέτοιο υψηλό επίπεδο.

Στην Κρήτη, η νέα επανάσταση «εξερράγη» την «αυγή» του 1878 και, σύντομα, εξαπλώθηκε σε όλο το νησί. Όμως, τον Ιούλιο του ιδίου έτους, οι εκπρόσωποι των Μ. Δυνάμεων επέβαλαν ανακωχή, επειδή διαβεβαίωσαν τους εξεγερμένους Κρήτες ότι το ζήτημά τους θα τίθετο επί τάπητος στο Συνέδριο του Βερολίνου (1-13 Ιουλίου 1878).