Το σεξ καταλαμβάνει θέση εξέχουσα στα ενδιαφέροντα του Ηροδότου κι αποτελεί προσφιλή του ευκαιρία για να αφήνει να ξεπηδούν παραφυάδες άσχετες με τον άξονα της κεντρικής του θεματολογίας.

Στη Μυτιλήνη συνέτριψε στην πόλη Μήθυμνα τον Λακεδαιμόνιο αρμοστή Θηρίμαχο κάνοντας όλο το νησί δημοκρατικό. Όταν έφτασε στην Άσπενδο, αγκυροβόλησε στον ποταμό Ευρυμέδοντα. Ήρθε σε συνεννόηση με τους κατοίκους και μάλιστα πήρε και λεφτά για να συνεχίσει τον αγώνα. Επειδή, όμως, οι στρατιώτες του λεηλάτησαν κάποια κτήματα, οι Ασπένδιοι εξοργίστηκαν και σε αιφνιδιαστική επίθεση που έκαναν τη νύχτα τον σκότωσαν μέσα στη σκηνή του. Ο Ξενοφώντας σχολιάζει: «Τέτοιος στάθηκε ο θάνατος του Θρασυβούλου, που είχε τη φήμη ενός αληθινά εξαίρετου ανθρώπου». (4,8,31).

Οι προσφιλείς μεθοδεύσεις της δωροδοκίας και του μισθοφορικού στρατού που ανατίθεται σε ξένους (και μάλιστα ομοεθνείς των αντιπάλων) αποδεικνύονται εξόχως αποτελεσματικές: «Καθώς δεν ήταν συνηθισμένοι οι Λακεδαιμόνιοι σε τέτοιες συμφορές, ο στρατός τους πένθησε πολύ· εξαίρεση έκαναν όσοι είχαν γιο, πατέρα ή αδελφό σκοτωμένο εκεί· αυτοί τριγύριζαν σαν νικητές, ντυμένοι γιορτινά και χαρούμενοι για τον χαμό των δικών τους».

Για τον Παυσανία δεν ήταν καλές οι εξελίξεις στην πατρίδα: «… δικάστηκε κι υπήρχε πιθανότητα να τον εκτελέσουν: τον κατηγορούσαν ότι πήγε στον Αλίαρτο μετά το Λύσανδρο ενώ είχε συμφωνήσει να βρίσκεται εκεί την ίδια μέρα, ότι παρέλαβε τους νεκρούς με εκεχειρία αντί να προσπαθήσει να τους πάρει πίσω με μάχη, κι ότι τον καιρό που είχε τους Αθηναίους δημοκρατικούς στο χέρι του, στον Πειραιά, τους είχε αφήσει να ξεφύγουν».

Μετά τη δεύτερη συνθήκη των Λακεδαιμονίων με τον Πέρση βασιλιά ο Θηριμένης παρέδωσε, ως όφειλε, όλες τις ναυτικές των Πελοποννησίων στον Αστύοχο. Από τη μεριά τους οι Αθηναίοι μετέβησαν από τη Σάμο στη Χίο και κυριαρχούσαν σε στεριά και θάλασσα. Άρχισαν μάλιστα να οχυρώνουν το Δελφίνιο, που βρισκόταν πολύ κοντά στην πόλη της Χίου.

Ο μεγάλος πολίτης της Φλωρεντίας το είχε πει σωστά: «…όχι το χρυσάφι, καθώς βροντοφωνάζει η γνώμη του κόσμου, μα οι καλοί στρατιώτες είναι το νεύρο του πολέμου […] …αν ο θησαυρός έφτανε για να νικήσεις, ο Δαρείος θα είχε νικήσει τον Αλέξανδρο κι οι Έλληνες θα ‘χανε νικήσει τους Ρωμαίους.»

Η σημασία της μάχης του Μαραθώνα Ένα βιβλίο του Richard Billows εξηγεί γιατί αυτή η θρυλική μάχη όρισε τη μοίρα του δυτικού πολιτισμού Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Οι φιλολογικές εργασίες που γράφονται απανωτά από καταρτισμένους φιλολόγους των αμερικανικών (και άλλων) […]

Αλέξανδρος ο Μακεδών: Η άνοδος Γράφει ο Μανόλης Πλούσος Ο Αλέξανδρος ως ιστορική προσωπικότητα έχει παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους από τους ιστορικούς των νεώτερων χρόνων. Φιλόσοφος βασιλιάς, τυχοδιώκτης στρατιωτικός, αδίστακτος τύραννος, μισοπολιτισμένος Μακεδόνας. Απόψεις διαμετρικά αντίθετες οι οποίες όμως διαμορφώθηκαν […]