Θυμάμαι το θέρο στο χωριό όταν ήμουνα παιδί. Aπέναντι στο χωριό ήταν η χωράφα, ένα μεγάλο χωράφι. Mας χώριζε ο ποταμός ο Πλατύς. Eίχε ένα αλώνι εκεί. Xαρά στ’ αλωνίσματα!

Κάποια τραγούδια έρχονται και μας βρίσκουν απρόσκλητα. Στέκονται για λίγο στη ζωή μας και μετά εξαφανίζονται. Έτσι ακριβώς, όπως πρωτοήρθαν. Απρόσκλητα.

Με πάνε στο νησί, στη χωροφυλακή – όχι στο λιμάνι, στο ύψωμα στο χωριόν, που είχε περίπου εκατό σπίτια. Εκεί μου δώσαν ένα βιβλίο να πηγαίνω από ένα μπακάλη να ψωνίζω δέκα δραχμές την ημέρα τρόφιμα. Αυτό δικαιούμουνα ως εξόριστος. Και να πηγαίνω στη χωροφυλακή δυο φορές την ημέρα να δίνω παρών, οχτώ με τέσσερις τ’ απόγευμα. Φεύγω. Πού να πάω;

“Με τρομάζουν 80 χιλιάδες άτομα που συνδιασκεδάζουν” συνέντευξη με τον Θάνο Μικρούτσικο «Η επικοινωνία του κόσμου με τη μουσική δεν γίνεται μέσα απ’ ό,τι λέμε λαϊκό, αλλά λαϊκίστικο. Και τα κόμματα, δεν είναι αμέτοχα σ’ όλη αυτή την νοοτροπία, που […]

Ντοκουμέντο: Συνέντευξη του Μάρκου Βαμβακάρη (ηχητικό).

Τα μουσικά κείμενα όμως που χαράχτηκαν στο θησαυρό των Αθηναίων είναι μοναδικά, γιατί συσχετίζονται με άλλες δελφικές επιγραφές, που μας πληροφορούν για τους συνθέτες των δυο παιάνων και για τα συγκεκριμένα γεγονότα με τα οποία συνδέονται.

Αποκριάτικα τραγούδια της Κοζάνης

[Η κινηματογραφική τέχνη] Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης Η κινηματογραφική τέχνη δεν είχε πίσω της κάποια παράδοση κι έτσι δεν βρέθηκε υποχρεωμένη να ορίσει τον εαυτή της σε αντίθεση με μιά τέτοια (οι εύλογες και συνήθεις στην εποχή τους συγκρίσεις με το […]

“η αγάπη σου με κάνει ταυτόχρονα τον ευτυχέστερο και τον δυστυχέστερο των ανδρών”

“…τον συμβούλεψα να εγκαταλείψει κάθε ιδέα για το τραγούδι ή οποιαδήποτε σχέση με μουσικό συγκρότημα, λόγω του ότι θεωρούσα πως είχε πλήρη έλλειψη ταλέντου προς αυτή την κατεύθυνση…”