Αλλά μ’ άρεσε το τσιγάρο. Αρχίν’σα να καπνίζω. Με ροκόφυλλα τύλιγαμαν τον καπνό. Διαλέγαμαν τα μαλακά τα φύλλα απ’ τ’ς ρόκες, τα κόβαμαν κρυφά απ’ το σπίτι (γονείς) και τά ‘χαμαν έτοιμα όταν πάαιναμαν να φ’λάξουμε τα πρόβατα. Γιατί εκεί δεν είχαμαν ψαλίδι! Πού να βρεις ψαλίδι πέρα στ’ς λάκκες;

Μήπως, όμως, το πολιτικό προσωπικό που διαθέτουμε είναι κάπως εικόνα μας και μας μοιάζει; Πώς άραγε τους ανεχόμαστε; Μήπως για να το αλλάξουμε, θα πρέπει ν’ αλλάξουμε σε βάθος και μεις οι ίδιοι. Μήπως γι’ αυτό οι καλύτεροι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα απέχουν από αυτό που αποκαλείται δημόσια ζωή;  Μήπως φταίει το κακό το ριζικό μας; Μήπως είναι κ…. μάγαζο;    

Οι Τρείς Ιεράρχες αναμφισβήτητα τάραξαν τα νερά της εποχής τους και άφησαν αιώνια κληρονομιά τη ζωή και το έργο τους. Έργο πολυδιάστατο και πολύπλευρο, όπως υπήρξαν και οι ίδιοι. Ασχολήθηκαν τόσο με το μυαλό όσο και την ψυχή του ανθρώπου.

Στα 1755 ξεσπά στην Ευρώπη ο «Επταετής πόλεμος». Η Γαλλία σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει την αγγλική κυριαρχία θα συμπήξει συμμαχία με την Αυστρία, την Ρωσία (μέχρι το 1762), την Ισπανία (από το 1762) και την Σουηδία. Η Αγγλία, με τη σειρά της βρήκε στήριγμα στην Πρωσία και την Πορτογαλία.

Ήταν ένας… στ’ς 4 μήνες έρθονταν να κουρευτεί. Τζιοπάνος ήταν, είχε πρόβατα πολλά. Κι όργωνε με τ’ άλογα. Κάποτε είχε έρθει με τ’ς αλαιμαριές (περιλαίμια αλόγων) απόξω απ’ το κουρείο! Κι όταν έβγανε το καπέλο… μύρ’ζε ξ’νίλας. Το καπέλο δεν το ‘βγανε ποτέ απ’ το κεφάλι του! Το ‘βγανε τότε π’ θα κουρεύονταν κι όταν κοιμάνταν!».

Η Συνθήκη του Λονδίνου υπεγράφη από τον Έλληνα εκπρόσωπο, Χαρίλαο Τρικούπη στις 29 Μαρτίου 1864. Στις 2 Μαΐου 1864, οι Βρετανοί αναχώρησαν και τα Επτάνησα έγιναν τρεις επαρχίες του Βασιλείου της Ελλάδος.

Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται εδώ αποτελούν μια επιλογή από το σύνολο εκείνων που δημοσιεύθηκαν σε μηνιαία βάση από το 2015 μέχρι σήμερα. Μπορούν να διαβαστούν ως σύντομα ιστορικά διηγήματα, τα οποία επανέρχονται ξανά και ξανά σε ορισμένες κεντρικές θεματικές που αποτελούν τα κατ’ εξοχήν πεδία της ενασχόλησης του συγγραφέα τους με την ιστορία.

Δάφνη Α. Πουλιανού: «Κοπατσαραίοι. Ζωντανό παρελθόν στα ριζά της Πίνδου.» (δωρεάν PDF).

Η έλλειψη  ουσιαστικής  πνευματικής ηγεσίας μετά τη μεταπολίτευση, οι επιλογές της ελληνικής πολιτείας, όσον αφορά στην ουσιαστική εκπαίδευση, καθώς και η ατομική «βολή» μας, μας καταδίκασαν σε μία υπερ-τριακονταετή πνευματική και φιλοσοφική αφασία ή στασιμότητα συνθηματολογικού και ιδεοληπτικού χαρακτήρα.