Μια συγκλονιστική επιστολή του Ουμπέρτο Έκο με παραλήπτη τον εγγονό του, ένα κείμενο που ο εκλιπών μεγάλος στοχαστής έγραψε το 2014, κατά παραγγελία του ιταλικού περιοδικού «L’ Espresso»

Από την εποχή των Νεότουρκων, γύρω στο 1910, όταν στην Τουρκία αναπτύσσεται ένας νεόκοπος επιθετικός εθνικισμός, η αντίθεση Ελλήνων και Τούρκων παύει να ενδύεται τη μορφή της αντίθεσης ορθόδοξων και μουσουλμάνων και εμφανίζεται πρωταρχικώς ως εθνική, μη θρησκευτική αντίθεση, έστω και εάν το θρησκευτικό στοιχείο συνεχίζει να λειτουργεί στο υπόστρωμα.

Αν η πρώτη Σταυροφορία, που άρχισε το 1096, κατόρθωσε να κυριεύσει την Ιερουσαλήμ, οι άλλες (που έγιναν για να προστατευθεί το εκεί νεόκοπο δυτικό βασίλειο) απότυχαν. Εκτός από μία: την τέταρτη Σταυροφορία, που πέτυχε το μέγα κατόρθωμα, να αλώσει την Κωνσταντινούπολη και να αφανίσει τη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Μόλις συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την εφιαλτική νύχτα τρόμου που έζησε ο ελληνισμός της Βασιλεύουσας με την απίστευτη σε έκταση καταστροφική μανία και πρωτοφανή θηριωδία του καθοδηγούμενου από τις κρατικές αρχές τουρκικού όχλου, αλλά και με την ένοχη σιωπή του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου.

Κατά τον 19ο αι. γραφή ονομαζόταν και η επιστολή, το γράμμα. Επειδή οι επιστολές άρχιζαν με τυπικές εκφράσεις, έπρεπε ο παραλήπτης, να προσπεράσει όλα αυτά και να πληροφορηθεί για τα ουσιώδη στις τελευταίες σειρές (στο κάτω-κάτω της γραφής).

Κατά τον στωικό φιλόσοφο Επίκτητο (1ος μ.Χ. αι.) πρέπει κανείς να τα ανέχεται όλα και να απέχει από την αγωνιώδη αναζήτηση των υλικών αγαθών. Δίδασκε ότι η ψυχική γαλήνη και αταραξία οδηγούν στην αληθινή ευδαιμονία. Είναι ευτυχισμένος εκείνος του οποίου η ψυχή δεν ταράσσεται από πάθη και επιθυμίες.

Το τραγελαφικό είναι ότι οι φραγκοφονιάδες εμπνευστές του, δεν έχουν ιδέα ότι η Ισπανία ξήλωσε εκατοντάδες χιλιόμετρα από τις ομπρέλες στις παραλίες της που τις είχε καταστρέψει εικαστικά και οικολογικά η υπερεκμετάλλευση, μαζί με δεκάδες χιλιάδες κακόγουστα χτίσματα εκτρώματα εκμετάλλευσης των τουριστών.

«Επί συναθροίσεως πολλού πλήθους εν ω ολίγιστοι διακρίνονται αγαθοί και σπουδαίοι άντρες. Άνθρωπος θεωρείται ο άξιος του ονόματος τούτου, διαστελλόμενος του κοινού όχλου.»

«Τα παχιά πρόβατα κουρσεύουνται, κουρσεύουνται τα βόδια, / τα ξανθοκέφαλα αγοράζουνται φαριά και τα τριπόδια· / μόνο η ζωή του ανθρώπου, ως ξέφυγε της δοντωσιάς το φράχτη, / πίσω δε γέρνει, δεν κουρσεύεται, δεν πιάνεται ποτέ της.»

«Το κράτος υπάρχει για να τρέφει τους πολίτες και να εκτρέφει πολιτικούς». Το περίεργο είναι πως το σχήμα αυτό διασταυρώνεται με ένα άλλο (πρό)σχημα: «Το κράτος υπάρχει απομυζώντας τους πολίτες, και οι πολιτικοί υπάρχουν απομυζώντας το κράτος».