Κατά τον 19ο αι. γραφή ονομαζόταν και η επιστολή, το γράμμα. Επειδή οι επιστολές άρχιζαν με τυπικές εκφράσεις, έπρεπε ο παραλήπτης, να προσπεράσει όλα αυτά και να πληροφορηθεί για τα ουσιώδη στις τελευταίες σειρές (στο κάτω-κάτω της γραφής).

Κατά τον στωικό φιλόσοφο Επίκτητο (1ος μ.Χ. αι.) πρέπει κανείς να τα ανέχεται όλα και να απέχει από την αγωνιώδη αναζήτηση των υλικών αγαθών. Δίδασκε ότι η ψυχική γαλήνη και αταραξία οδηγούν στην αληθινή ευδαιμονία. Είναι ευτυχισμένος εκείνος του οποίου η ψυχή δεν ταράσσεται από πάθη και επιθυμίες.

Το τραγελαφικό είναι ότι οι φραγκοφονιάδες εμπνευστές του, δεν έχουν ιδέα ότι η Ισπανία ξήλωσε εκατοντάδες χιλιόμετρα από τις ομπρέλες στις παραλίες της που τις είχε καταστρέψει εικαστικά και οικολογικά η υπερεκμετάλλευση, μαζί με δεκάδες χιλιάδες κακόγουστα χτίσματα εκτρώματα εκμετάλλευσης των τουριστών.

«Επί συναθροίσεως πολλού πλήθους εν ω ολίγιστοι διακρίνονται αγαθοί και σπουδαίοι άντρες. Άνθρωπος θεωρείται ο άξιος του ονόματος τούτου, διαστελλόμενος του κοινού όχλου.»

«Τα παχιά πρόβατα κουρσεύουνται, κουρσεύουνται τα βόδια, / τα ξανθοκέφαλα αγοράζουνται φαριά και τα τριπόδια· / μόνο η ζωή του ανθρώπου, ως ξέφυγε της δοντωσιάς το φράχτη, / πίσω δε γέρνει, δεν κουρσεύεται, δεν πιάνεται ποτέ της.»