Κώστας Καρυωτάκης, η κορυφαία μορφή του αθηναϊκού νεορομαντισμού (Τρίπολη 1896-Πρέβεζα 1928) (Με αφορμή τη δραματική σειρά της Κρατικής Τηλεόρασης (ΕΤ1)) Γράφει ο κ. Μιχ. Γ. Καβουλάκης, φιλόλογος, πρ. λυκειάρχης Από την Πέμπτη, 15η Ιανουαρίου, άρχισε να προβάλλεται από την Κρατική […]

Έχει οποιοδήποτε νόημα ο πατριωτισμός στην εποχή μας; Ή μήπως αποτελεί κάτι ιστορικά ξεπερασμένο, μια απλή «ιδεολογία» δεμένη με το παρελθόν, σε μία εποχή όπου η ιστορία έχει καταστεί κυριολεκτικά παγκόσμια;

Και ο Γέρος του Μοριά… Στον απαίσιο εμφύλιο του 1824, φυλακίστηκε στο Ναύπλιο (επειδή ήταν «άρπαξ, κακούργος και αφιλότιμος», κατά τους Κουντουριώτηδες), «αμνηστεύθηκε» όμως, ύστερα από έξι μήνες, για ν’ αντιμετωπίσει την επιδρομή του Ιμπραήμ στον Μοριά.

Πέρα όμως από τις προσπάθειες αποσόβησης των κινδύνων, που απειλούν το περιβάλλον και τη ζωή μας στη Χαλκιδική και αλλού, θα πρέπει στους όποιους σχεδιασμούς να λαμβάνεται μέριμνα -όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται – και για την εξασφάλιση στις επόμενες γενιές μέρους των πόρων που εμείς κληρονομήσαμε.

«Σχολικός εκφοβισμός» – «Bullying»

Ο πλούτος, η εξουσία, η χαρά των σωματικών ηδονών κρίνονται ιδιαιτέρως επίφοβα μέσα στο χρόνο. Ο άνθρωπος που στηρίζει την ευτυχία του σε αυτά είναι εύκολο να τη χάσει, γεγονός που αποδεικνύει τον επιφανειακό τρόπο που την προσέγγισε.

«Κάποιος αποφασίζει να βγάλει απ’ τη μέση τους Έλληνες. Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα».

Αρχή στην πάσα συμφορά είχε γίνει τον τελευταίο καιρό της Κατοχής, όπου «αριστεροί» και «δεξιοί» αλληλομάχονταν στους δρόμους της Αθήνας, για να φουντώσει το κακό στην αφροσύνη του Δεκέμβρη ‘44, και ν’ αποκορυφωθεί στην παραφροσύνη του Εμφύλιου.

Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΗΡΗΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ εκφράζει την υποστήριξή της και τη συμμετοχή της στον αγώνα που δίνουν οι συλλογικότητες, οι επιστημονικοί σύλλογοι και η τοπική κοινωνία της Θεσσαλονίκης έτσι ώστε να εφαρμοσθεί η τεχνική λύση που θα διατηρεί τις σημαντικές βυζαντινές αρχαιότητες κατά χώραν και θα τις αναδεικνύει».

Το γράψιμο-διάβασμα είναι -τι άλλο;- μια επικοινωνία συγγραφέα-αναγνώστη, ένας διάλογος, ένα δούναι και λαβείν. Η έλλειψη αυτής της επικοινωνίας σημαίνει είτε αδυναμία του συγγραφέα να μεταδώσει τις σκέψεις του, είτε αδυναμία του αναγνώστη να τις «μεταλάβει». Πράγμα που ακυρώνει και τη γραφή και την ανάγνωση.