Κώστας Καρυωτάκης, η κορυφαία μορφή του αθηναϊκού νεορομαντισμού (Τρίπολη 1896-Πρέβεζα 1928)
(Με αφορμή τη δραματική σειρά της Κρατικής Τηλεόρασης (ΕΤ1))
Γράφει ο κ. Μιχ. Γ. Καβουλάκης, φιλόλογος, πρ. λυκειάρχης
Από την Πέμπτη, 15η Ιανουαρίου, άρχισε να προβάλλεται από την Κρατική Τηλεόραση (ΕΤ1) μια φιλόδοξη δραματική σειρά με τον τίτλο: «Κώστας Καρυωτάκης».
Πρόκειται για τη ζωή του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, που θα ολοκληρωθεί σε 19 εβδομαδιαία επεισόδια. Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Τάσου Ψαρρά και η μουσική του Βασίλη Δημητρίου.
Τον ρόλο του Κ. υποδύεται ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος και της ποιήτριας Μαρίας Πολυδούρη η Μαρία Κίτσου.
Τα γυρίσματα της σειράς πραγματοποιούνται στην Καλαμάτα, στη Σύρο, στο Γαλαξίδι, στην Πρέβεζα, στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Βουκουρέστι και στη Βουλγαρία και συμμετέχουν 200 ηθοποιοί και 3000 κομπάρσοι.
Εξαίρετη είναι η ηθοποιία των προσώπων και θαυμαστή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα την εποχής, όπου αναφέρονται τα γεγονότα.
Ο Κ. Καρυωτάκης υπήρξε ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, κορυφαία μορφή του αθηναϊκού νεορομαντισμού.Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη της Αρκαδίας, όμως έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις λόγω των συχνών μετακινήσεων του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε δημόσιος υπάλληλος, νομομηχανικός.
Στα Χανιά πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της παιδικής του ηλικίας, όπου και τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές.
Ο Κ. από μικρός διέθετε μια σπάνια ευαισθησία, που διαμόρφωσε και την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του, με τάση για μόνωση και μελαγχολία.
Ήταν παιδί δειλό, φοβισμένο, ασθενικό, στόχος των συνομηλίκων του. Ο ίδιος έδειχνε αδιαφορία και περιφρόνηση στα πειράγματα και εύρισκε διέξοδο στην τέχνη.
Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αφού άσκησε τη δικηγορία για ένα σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς επιτυχία, εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να πάρει αναβολή από τη στράτευση. Στη συνέχεια διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος, μπαίνοντας σε νέο κύκλο μετακινήσεων (Θεσσαλονίκη, Σύρος, Άρτα, Αθήνα, Πάτρα, Πρέβεζα).
Ενώ υπηρετούσε στη Νομαρχία Αττικής, γνώρισε την ευαίσθητη ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, με την οποία συνδέθηκε προσωπικά. Η τελευταία είχε συνάψει δεσμούς φιλίας και ερωτικούς, όμως ο δεσμός της με τον Καρυώτακη δεν φαίνεται να είναι περισσότερο από μια συμπάθεια από μέρους του.
Κατά διαστήματα ο Κ. επιχείρησε σύντομα ταξίδια στη Γερμανία, Ιταλία, Ρουμανία και Γαλλία. Μετά από την επιστροφή του το 1928 από το Παρίσι μετατέθηκε δυσμενώς εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης στην Πρέβεζα, όπου και αυτοκτόνησε την 21η Ιουλίου του ίδιου έτους.
Είναι αμφίβολο αν έπασχε από αφροδίσιο νόσημα, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς από το ποίημά του με τον τίτλο: «Ωχρά σπειροχαίτη».
Ένα βαθύ κενό μέσα του τον κετέτρυχε συνεχώς και τον ωθούσε συνεχώς προς τη φυγή, με την ελπίδα ότι θα εύρισκε τη λύτρωση στην αλλαγή του χώρου.
Το 1913 ξεκίνησε να δημοσιεύει ποιήματά του και αργότερα συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά. Το ποιητικό του έργο είναι περιορισμένο και περιλαμβάνει τρεις μόνο ποιητικές συλλογές, που είναι οι παρακάτω:
1) «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων» (1919), 2) «Νηπενθή» (1921) και 3) «Ελεγεία και Σάτιρες» (1927).
Πολλά θέματα θίγονται στο έργο του, όπως ο θάνατος, ο έρωτας, η απελπισία, η απαισιοδοξία και η έντονη διάθεση για αμφισβήτηση. Χαρακτηριστική είναι και η κριτική που ασκεί σε μια εποχή ιστορικών αναταραχών (Μικρασιατική καταστροφή, προσφυγικό ζήτημα, αλλεπάλληλες κυβερνήσεις και στρατιωτικά κινήματα της περιόδου (1924-1928).
Μέσα από μια ατμόσφαιρα πεισιθάνατη ο Κ. ανέτρεψε τους καθιερωμένους μετρικούς και γλωσσικούς κανόνες, δοκιμάζοντας συνεχώς διαφορετικά στιχουργικά μοντέλα και συνδυάζοντας άναρχα τη δημοτική και την καθαρεύουσα. Επηρεασμένος από τους Γάλλους συμβολιστές ο Κ. κινήθηκε μεταξύ λυρισμού, ρεαλισμού, ρομαντισμού και συμβολισμού. Το έργο του διήνυσε σημαντική πορεία στο πέρασμα του χρόνου και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τις νεότερες γενιές ποιητών.
Πρέπει τέλος να τονιστεί ότι ποιήματά του έχουν μελοποιήσει κατά καιρούς αρκετοί συνθέτες (Γ. Γλέζος, Μ Θεοδωράκης, Θ. Μικρούτσικος, Δ. Μούτσης, Δημ. Παπαδημητρίου, Α. Πλάτωνος, Μ. Πλέσσας, Γ. Σπανός, κ.α.)
Πηγή: https://archive.patris.gr/articles/150628
