Κωστής Παπαγιώργης: «Τσε Γκεβάρα»

«Τσε Γκεβάρα»

Κείμενο: Κωστής Παπαγιώργης

Μοναδική περίπτωση χώρας, η οποία τόλμησε να σηκώσει κόκκινη σημαία στα χωρικά ύδατα της Αμερικής, η Κούβα, δεδομένου ότι κάθε επαναστατημένος λαός δημιουργεί ή νέμεται κάποιους μύθους, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς ήρωες. Μετά τον άδοξο θάνατο του Καμίλο Σιενφουέγος και τη μεταμόρφωση του Φιντέλ Κάστρο σε ερυθρό δικτάτορα, ο κλήρος του ήρωα έπεσε στον Τσε. Ήταν τόσο ευθύγραμμη η πορεία αυτού του γοητευτικού άντρα προς τη μυθοποίηση; Για πολλούς, αν ο γιατρός Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα είχε μείνει στην Κούβα ως υπουργός Εθνικής Αμύνης ή ως διοικητής της Εθνικής Τράπεζας τίποτα τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Η εξουσία θα εξαφάνιζε τον ήρωα.

Η επαναστατικότητα του ανδρός, όμως, εκδηλώθηκε την κρίσιμη στιγμή: η σύγκρουση με τον Κάστρο εξόρισε τον Τσε από την Κούβα και τον έθεσε σε επαναστατική διαθεσιμότητα. Άραγε δεν πήγαινε στο χαρακτήρα του η «δύναμη» του κρατούντος ή υπάρχουν άλλα μυστικά που ποτέ δεν κοινοποιήθηκαν; Όπως και να έχουν τα πράγματα, από τη στιγμή που ο Τσε παίρνει την επαναστατική κατιούσα, γιατί τώρα πια ξέρουμε ότι η θεωρία του «φόκο» δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε μια χώρα σαν τη Βολιβία που ελεγχόταν πλήρως από τη CIA, ο μύθος του αρχίζει να μεσουρανεί. Ο θάνατός του, η λατρεία της παγκόσμιας νεολαίας και η συμβολοποίησή του αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι για να λατρευτεί, ο επαναστάτης πρέπει να αποτύχει. Υπάρχει μια σκοτεινή συγγένεια ανάμεσα στις επαναστατικές προσδοκίες, στο θάνατο και τη λατρεία. Διαφορετικά, ο επαναστάτης καταντά Λένιν, Κάστρο, Στάλιν…

Δημοσιεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1995.

Πηγή: https://www.athinorama.gr/