«Απρίλης, Μάης, κουκιά μεστωμένα.», «Να βρέξ’ Απρίλης δώδεκα κι ο Μάης μια και φίνα.», «Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα.», «Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα.»

Ωρέ τι θα μπόραγα να κάνω αν δεν ήτανε το καθημερινό χαμαλίκι. Θα μπορούσα νάχα πράξει αλλοιώς και να μην υπήρχε το χαμαλίκι.

Η Αθήνα συγκροτήθηκε κυριολεκτικά αποστερώντας την υπόλοιπη Ελλάδα από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της. Οι άνθρωποι που συνέρρευσαν για μια καλύτερη ζωή στην πρωτεύουσα, διωγμένοι από τα χωριά τους λόγω της εγκατάλειψης αυτών από το κράτος, έφεραν μαζί τους τις επί μέρους ταυτότητες των περιοχών τους.

Ιερεύς χωρικός, αγνοών την ημέραν του προσεχούς Πάσχα, έριψεν εις κύτος κολοκύνθης ισαρίθμους κυάμους με τας ημέρας της αγίας τεσσαρακοστής, εξ ων ελάμβανε ανά ένα καθ’ εκάστην, υπολογιζόμενος ούτω την ημέρα του Πάσχα, κατά την λήξιν των κυάμων.

Η Γαλλική σωστά ειπώθηκε μόνο κοινωνική (και όχι εθνικοκοινωνική), γιατί ο Ελλαδικός λαός προ πολλού ήταν έθνος, ενώ οι Γάλλοι μόνο μετά την Επανάσταση τους έθνος γίνηκαν. Πριν δεν είχαν τέτοια συνείδηση δική τους

«Μ’ ευγενικό κουβέντιαζε και ξόδευε το βιος σου.» «Το βιος μου για τη βια μου.» «Ελάτε εσείς οι γνωστικοί να φάτε του τρελού το βιος.», «Το ξένο βιο ο καλόγερος για την ψυχή του δίνει.» και «Μ᾿ ένα κεφάλι γεράζει ο άνθρωπος και δε γεράζει μ᾿ ένα βιο.»

Βιβλιοπαρουσίαση: «Οι σεισμοί του 1932 στη Βορειοανατολική Χαλκιδική»

«…ἀκούμβησεν. Ἐσκέπτετο τὸ ἄστατον τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Ἄσκ ὀλσοὺν τσιβιρινέκ. Χαρὰ σ’ ἐκεῖνον ποὺ ξέρει νὰ τὸν γυρίζῃ, τὸν κόσμον αὐτόν.»

Στην Τρίπολι, λέει, επρόκειτο να στηθή πρόσφατα ανδριάς του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που παραγγέλθηκε στην Ιταλία, επί τη ευκαιρία των εορταζομένων 150 χρόνων. Του ανδριάντος φθάσαντος, λοιπόν, μέσα σε μεγάλο ξύλινο κιβώτιο ετέθη ζήτημα… φορολογίας απ’ τους τελωνειακούς.

Οι άντρες, γιατί η πλειοψηφία των αντρών βουλευτών ψηφίζει αυτές τις ανοησίες, θα έπρεπε να σέβονται περισσότερο τις γυναίκες. Όχι σαν μειονεκτικά ζωντόβολα, που δεν είναι. Αλλά, σαν ισάξιες συντρόφους, συναδέρφους, μανάδες και συζύγους. Κυρίως στην καθημερινή τους ζωή.