Λαϊκές παροιμίες για τον διάβολο
Κάμε καλό στου διαβόλου το χωριό. Του Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει. Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια. Απ’ τα καλά συναγμένα παίρνει ο διάβολος τα μισά, κι απ’ τα κακά συναγμένα παίρνει και τον νοικοκύρη αντάμα. Τον διάβολο απάντησες και τον σταυρό σου κάμε. Είναι κάλτσα του διαβόλου. Όποιος εξόδευεν εκατόν κι εσόδευε σαράντα / ποτέ δεν του περίσσεψαν να βάλει και στην μπάντα, / διαβόλοι τον τραβούσανε και δεν ήξερε γιάντα. Το παπί και το χηνάρι, του διαβόλου το ζευγάρι.
Παπά παιδί, διαβόλου εγγόνι. Χορεύει σαν Γεναριάτικος διάβολος και σαν Αυγουστιάτικος τρίβολος. Μήτε το διάολο να δεις, μήτε το σταυρό σου να κάνεις. Σκούζει η Παναγιά και γελάει ο διάβολος. Όποιος τρώει με το διάβολο, πρέπει να ‘χει μακρύ κουτάλι. Τον ξερό Φλεβάρη, σου παίρνει ο διάβολος το γαλάρι. Εκεί όπου έχει ο Θεός εκκλησιά, έχει ο διάβολος παρεκκλήσι. Σαν γεράσει ο διάβολος, γίνεται καλόγερος. Όταν ο διάολος μας δίνει το στάρι, ο διάολος μας παίρνει το σακί. Όταν έδωσεν ο Θεός το γέννημα, ο διάβολος έκλεψε το σακίν. Όπου δεν φτάνει η φωνή του Θεού, φτάνει η ματσούκα του διαβόλου. Άμε διάολε στ’ Αρκάδι. Όποιος στην ξέρα περπατεί και θάλασσα γυρεύει, ο διάβολος οπίσω του κουκιά του μαγειρεύει. Δουλειά δεν είχε ο διάολος κι αγόραζε γκουτσιούνια [= γουρούνια]. Βρήκα το διάολό μου. Όταν φτωχαίνει ο διάβολος, γίνεται κουμερκιάρης [= φοροεισπράκτορας, εκτελωνιστής]. Νε [= ούτε] το διάολο να δεις, νε το σταυρό σου να κάνεις. Απ’ του διαβόλου το μαντρί, μήτε ρίφι μήτε αρνί. Ο Θεός οικονομάει κι ο διάολος τα χαλάει. Όποιος διάβολο αγόρασε, διάβολο πουλάει. Τάξε στην Παναγιά κερί, του διάβολου λιβάνι. Του άγιου άναβε ένα κερί και του διαβόλου δέκα. Από το διάολο έρχεται τ’ αρνί, στο διάολο γυρίζει το τομάρι. Δουλειά δεν είχε ο διάολος γαμούσε τα παιδιά του. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Θέλω ν’ αγιάσω κι οι διαβόλοι δε μ’ αφήνουν. Μικρός διάβολος με τρανά τσαρούχια. Την Τυρινή και των Βαγιών μπαίνει ο διάβολος στο γιαλό. Κάθε μέρα στο χαμάμι, χέζει ο διάβολος στη γούρνα. Τα μικρά δεν ήθελες, τα μεγάλα γύρευες, τράβα το χερόμυλο, κούνα και το διάβολο. Αργό μυαλό, εργαστήρι του διαβόλου. Ούτε τον διάβολο ν’ απαντήσεις, ούτε σφοντυλιά να του δώσεις.
Είναι του διαβόλου φάμπρικα. [Παπ. Γλυτώσαμε τὸ μοναστήρι τριακόσιες χιλιάδες δραχμές… Δάση, βοσκαί, λατομεῖα, ὅλα ἤθελε νὰ τὰ κάμῃ γυαλιὰ-καρφιὰ ὁ πρῴην. Ἦτον τοῦ διαβόλου φάμπρικα!… κ᾽ ἐμεῖς τοῦ τὴν καταφέραμε.] Μουρμουρίζει σαν ο διάβολος στα Φώτα. Πολ. Ο διάβολος απέ τα κεραμίδια κατεβαίνει. Πολ. Ο διάβολος εμπασίδια έχει, αμέ βγασίδια δεν έχει. Πολ. Φεύγει σαν ο διάβολος απέ το θυμίαμα.
Οι φωτογραφίες είναι από εδώ: https://www.facebook.com/ARKAS-The-Original-Page-352589524877216/?tn-str=k*F
Περισσότερες παροιμίες μπορείτε να βρείτε στο αρχείο μας ΕΔΩ και στην ομάδα του facebook Παροιμίες & γνωμικά.
Βιβλιογραφία
Πολ.= Νικόλαος Γ. Πολίτης.
Βεν.= Ι. Βενιζέλος.
Παπ.= Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Π. Αραβαντινός. Παροιμιαστήριον ή συλλογή παροιμιών εν χρήσει ουσών παρά τοις Ηπειρώταις. Τυπογραφείον Δωδώνης. Ιωάννινα 1863.
Ι. Βενιζέλου. Παροιμίαι δημώδεις. Εκ του τυπογραφείου της πατρίδος. Εν Ερμουπόλει, 1867.
Κ. Κωστογιάννης. Πριγκηπιανές παροιμίες. NUR BASIMEVI. ISTANBUL. 1960.
Μιλτιάδου Λουλουδόπουλου. (Εξ Αγχιάλου). Ανέκδοτος συλλογή ηθών, εθίμων, δημοτικών ασμάτων, προλήψεων δεισιδαιμονιών, παροιμιών, αινιγμάτων κλπ. Των Καρυών (επαρχίας Καβακλή). Εν Βάρνη, 1903.
Μιχαήλ Γκέκας. Παροιμίαι Ελληνο-Γαλλικαί. Αθήνα 1926.
Ν.Γ. Πολίτου. Μελέται επί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού. Εν Αθήναις. Τύποις Π.Δ. Σακελλαρίου. 1900.
