Γίνανε όλ’ αυτά και «τιμή στον Προμηθέα τον φίλο μας που μας έδωσε πια τα πάντα». Μέχρι καινούργιους ανθρώπους έφτιαξε στη Φωκίδα από λάσπη, μέχρι τα δάκρυα του έβαλε για να ζυμωθή αυτή η λάσπη, μέχρι έκλεψε από την Αθηνά επιστήμες και γνώσεις και τα πάντα, αλλά ήρθε και η ώρα του να τιμωρηθή, τώρα που ο Ζεύς είχε πιά την εξουσία στα χέρια του.

Το Μουσείο ντελ Πράδο (ιστοσελίδα)

Το κριτήριο της λειτουργικότητας είναι τεχνολογικό, δεν αρμόζει για να κρίνουμε το αληθές και το ορθό. Άραγε η συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί με συζητήσεις, όπως πρεσβεύει ο Habermas; Αυτό βιάζει την ετερογένεια των γλωσσικών παιχνιδιών. Και η επινόηση γίνεται πάντα με διαφωνίες. Η μεταμοντέρνα γνώση δεν είναι μόνο το όργανο των εξουσιών. Εκλεπτύνει την ευαισθησία μας απέναντι στις διαφορές και ενισχύει την ικανότητα μας να υποφέρουμε το ασύμμετρο. Η ίδια δεν βρίσκει τον λόγο της ύπαρξης της στην ομοφωνία των εμπειρογνωμόνων, άλλα στην παραφωνία των επινοητών.