Η ανανέωση της συμμαχίας των Δυτικών Δημοκρατιών με τη Ρωσσία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οφειλόταν άραγε στο γεγονός ότι εν έτει 1941 τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Στάλιν ήσαν άνθρωπινότερα από εκείνα του Χίτλερ; Και ποιά μορφή θα έπαιρναν οι συμμαχίες, αν ο Στάλιν είχε π.χ. επικρατήσει στην Ισπανία και αν στη Δύση είχαν επικρατήσει οι κύκλοι που συνιστούσαν μιαν αντικομμουνιστική συμμαχία με τον Χίτλερ; Συμπέρασμα: τα γεωστρατηγικά και οικονομικά κριτήρια παραμένουν αποφασιστικά και όταν οι δημοκρατίες διεξάγουν πόλεμο.

Το να πληρώνει τελικά ο φορολογούμενος τα σπασμένα είναι μια μάλλον συνηθισμένη κατάσταση. Οι άνθρωποι των τραπεζών, οι διαχειριστές των ασφαλιστικών ταμείων κλπ, μπορούν να ποντάρουν τα λεφτά των πελατών τους κι αν κερδίσουν εισπράττουν τα υπέρογκα μπόνους, αν όχι πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Φυσικά, η κατάλληλη ορολογία ευπρεπίζει τις διαδικασίες. Κανείς δεν τζογάρει· όλοι επενδύουν σε τραπεζικά και χρηματιστηριακά προϊόντα, προς όφελος των πελατών πάντα.