Ο Όμηρος δεν αναφέρει πουθενά τον όρο Πόντος ή Εύξεινος Πόντος. Αντίθετα, αναφέρονται διάφορες εθνότητες του Πόντου, οι οποίες φυσικά στην αναμέτρηση τάχθηκαν στο πλευρό των Τρώων για ευνόητους λόγους. Συγκεκριμένα αναφέρονται οι Σόλυμοι, οι Λύκιοι, οι Κάρες, οι Φρύγιοι, οι Μήονες, οι Αμαζόνες, οι Αλιζώνες, οι Παφλαγόνες, και οι Μυσοί. Από τις πόλεις του Πόντου αναφέρονται η Κύτωρος (μετέπειτα Κωτύωρα και σημερινή Ορντού), η Σήσαμος, η Κρώμνα (μετέπειτα Κρώμνη) και η Αιγίαλος.

Από την άλλη, η ιδιοκτησία όλων των εκτάσεων από έναν μετατρέπει τους άλλους σε άνεργους, που πρέπει να προσληφθούν από αυτόν ή να καταφύγουν στα κρατικά βοηθήματα. Αυτό το μοντέλο παραγωγής οδηγεί στον πλουτισμό του ενός, αυξάνει το ωράριο εργασίας και μετατρέπει την εργασιακή συνθήκη σε υποτέλεια, αφού όλα επαφίενται στην κρίση του αφεντικού. Αν το πρώτο μοντέλο παραγωγής ταιριάζει στη δημοκρατία, είναι φανερό ότι το δεύτερο ταιριάζει στην ολιγαρχία. Η πόλη έχει τρόπους να ευνοήσει το ένα ή το άλλο μοντέλο. Η φορολογία είναι ένας από αυτούς.