Έστω και τώρα: Πράξη ευθύνης η απόσυρση του δημοψηφίσματος
«Την αληθινή αξιοσύνη να τη ζητάς στους δύσκολους καιρούς, γιατί στους εύκολους δεν περνάνε για σπουδαίοι οι άξιοι, παρά οι πλούσιοι κι οι μεγαλοπιασμένοι.»
Μακιαβέλι
Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας
Όπως ήταν αναμενόμενο, η δημόσια πολιτική συζήτηση για το δημοψήφισμα της Κυριακής κινείται σε επίπεδα καφενείου, κι ακόμα χειρότερα.
Κατά την εκτίμησή μου, η χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν προδιαγεγραμμένη σχεδόν, κυρίως λόγω του παρασιτισμού της ελληνικής οικονομίας. Το πελατειακό κράτος, η χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας, η διάλυση του παραγωγικού ιστού και η αποδεδειγμένη ανικανότητα των ελίτ να διαχειριστούν την επερχόμενη κρίση, δεν μπορούσαν παρά να οδηγήσουν κυριολεκτικά στην εκποίηση της χώρας. Πέντε ολόκληρα χρόνια, κι ενώ τα δεδομένα της πολύπλευρης κρίσης ήταν πασίγνωστα, οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν όχι μόνο δεν κατάφεραν ν’ ανακόψουν την πορεία της παρακμής, αλλά την επιτάχυναν.
Όσες ενστάσεις κι αν έχει κάποιος για το δημοψήφισμα, είναι νομίζω φανερό ότι οι πολίτες την Κυριακή δεν θα ψηφίσουν ούτε για την παραμονή στο ευρώ, ούτε, πολύ περισσότερο, για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και θεωρώ το ερώτημα ασαφές και παραπλανητικό, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήταν σαφής: ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι ΑΝΕΛ είναι «φιλοευρωπαϊκά» κόμματα. Ο κ. Κουτσιούμπας του ΚΚΕ, αν και επί της ουσίας δεν έχει ρεαλιστική πολιτική πρόταση για τη χώρα, έχει απόλυτο δίκιο, όταν λέει ότι η κυβέρνηση δεν έχει στόχο να έρθει σε «ρήξη» με τη Ευρωπαϊκή Ένωση και θα υπογράψει «νέο μνημόνιο.» Το ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα σε καμιά περίπτωση δεν θα προκύψει ως άμεσο αποτέλεσμα του ΟΧΙ.
Όπως πιστεύω, παρά την ανοιχτή και χυδαία τρομοκρατία των μέσων, δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο άμεσης ή μεσοπρόθεσμης εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν σοβαρότατοι γεωπολιτικοί και άλλοι λόγοι που επιβάλλουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Ωστόσο, δεν είναι φρόνιμο να ρισκάρεις τα έσχατα – την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας- για να κερδίσεις τα ελάχιστα – αν τα κερδίσεις κι αυτά.
Κατά τη γνώμη μου, δεν αρκεί καταγγέλλεις τις «κακές» τράπεζες και τους «άσπλαχνους» τραπεζίτες την ίδια στιγμή μάλιστα που διαπραγματεύεσαι μαζί τους. Πολύ απλά: κάνουν τη δουλειά τους και είναι αδίστακτοι.
Και κάτι άλλο: οι σνομπαρίες και τα «γίδια» των βορείων προαστίων, ας αφήσουν τις χυδαιότητες προς τον κόσμο της εργασίας που κάνει ουρές στις τράπεζες ή σκέφτεται να ψηφίσει ΝΑΙ.
Μπορεί με το ΝΑΙ να συντάσσεται όλη η σαπίλα του καθεστώτος, όπως στο λόμπι της δραχμής συνωστίζονται χρεοκοπημένοι κερδοσκόποι- υπάρχουν όμως και πολλοί απλοί μεροκαματιάρηδες, με πραγματικές ανάγκες και πραγματική αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους.
Εδώ που φτάσαμε, το ΟΧΙ είναι απλώς το μικρότερο κακό.
Ελπίζω ο κ. Τσίπρας, ένας νέος και έντιμος άνθρωπος, έστω και τώρα, να πάρει πίσω το δημοψήφισμα. Να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό -ότι θα υπογράψει λίγο πολύ μια μια επώδυνη συμφωνία- και να στρωθούν στη δουλειά, δηλαδή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, το νοικοκύρεμα των οικονομικών και -κυρίως- το τσάκισμα της ντόπιας κλεπτοκρατίας και του πελατειακού κράτους. Τη στήριξη του λαού θα την έχει. Ο λαός είναι πρόθυμος να κάνει θυσίες, αρκεί να δει μια προοπτική που δεν έβλεπε με τους προηγούμενους.
Δυστυχώς, το μόνο που άμεσα μπορούμε να κερδίσουμε είναι πολύτιμος χρόνος και λίγη αξιοπρέπεια.
Η φωτογραφία είναι από την επίσημη σελίδα του Αρκά: https://www.facebook.com/pages/ARKAS-The-Original-Page/352589524877216?fref=nf
Δείτε ακόμη: «Να μη γίνει το δημοψήφισμα» ζητούν οι Βεργόπουλος, Μελάς και Ρομπόλης.
