Ο Σωκράτης και η έννοια της σωφροσύνης Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης Η λέξη σωφροσύνη έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το σημερινό λεξιλόγιο, αλλά στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν μια από τις σπουδαιότερες αρετές που μπορούσε κάποιος να αποκτήσει. Η σωφροσύνη συνδέεται με […]

Στις αρχές του 1600, πιθανολογείται το 1605, γεννήθηκαν στην Ευρώπη δυο τεράστιοι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες που έμελλε να στοιχειώσουν την παγκόσμια λογοτεχνία, ο Άμλετ κι ο Δον Κιχώτης. Ο πρώτος γεννιέται στο βορρά κι άλλος στο νότο.

 Ο Παπαδιαμάντης, η γυφτοπούλα και η χρησιμοθηρική όψη του ρατσισμού Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Το μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Η γυφτοπούλα» αναφέρεται στις τελευταίες μέρες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Η μυθιστορία, δεμένη αξεδιάλυτα με […]

Η Νόρα Πυλόρωφ στέκεται, παράλληλα με τη σημειολογία της τοπιογραφίας και των γεγονότων, στους συμβολισμούς που αποκτούν γι’ αυτήν ορισμένα αντικείμενα. Το κόκκινο σαλόνι, στο οποίο γίνονται συνεχείς αναφορές, δεν κουβαλάει μόνο την κουλτούρα ενός ψευδοεπίγραφου αστικού τρόπου ζωής.

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη χρονιά που οι νεότουρκοι, φαινομενικά φιλελεύθεροι αλλά στην πράξη ακραίοι σοβινιστές, προχώρησαν σε μια σειρά από πράξεις για να απαλλάξουν την επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας από την πολυάριθμη αρμενική χριστιανική μειονότητα.

Οι επιστολές περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Αγαπητέ Μπέρτραντ Ράσελ…» από τις εκδόσεις Αρσενίδης σε μετάφραση του Σπύρου Βυζαντινού.

Εργασίες βελτιστοποίησης ασφάλειας , ταχύτητας και κατανάλωσης πόρων διακομιστή στον Ερανιστή.Το Site θα παραμείνει ενεργό όμως το περιεχόμενο του δεν θα εμπλουτιστεί μέχρι και τις 12/04.

“Η έλλειψη φόβου όμως δεν είναι επιλογή αυτού που δεν φοβάται, είναι εν τέλει αποτέλεσμα της άγνοιας των κινδύνων ή προϊόν της ιδιοσυγκρασίας του άφοβου. Κανένα από τα δύο δεν προκύπτουν από ελεύθερη επιλογή του.”

Aλλη η ελληνική περίπτωση, όπου η καθαρεύουσα, τεχνητή γλώσσα που θεωρούνταν επί δεκαετίες και από σοβαρούς ανθρώπους ετεροχρονισμένος πρόγονος της αρχαίας ελληνικής, έμεινε χωρίς αντιπάλους κατά το μεγαλύτερο κομμάτι του 19ου αιώνα, και επωμίστηκε εξ ολοκλήρου το “εκσυγχρονιστικό” έργο, επιστρατεύοντας φυσικά γι’ αυτό την αρχαία, αλλά και νεολογίζοντας με αρκετή δόση φαντασίας κάποτε.

Οι  διευρύνσεις της  Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι επιπτώσεις της ραγδαίας αύξησης του αριθμού των κρατών-μελών στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση Γράφει ο Γεώργιος Α. Κωστόπουλος*  Εισαγωγή  Η χρονιά εκκίνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε το 1952, όταν συνολικά έξι χώρες ίδρυσαν […]