Το ότι η ολιγαρχία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πλουσίων γίνεται φανερό ακόμη και από τον τρόπο που ο Αριστοτέλης παρουσιάζει τα τέσσερα είδη της: «Το πρώτο είδος ολιγαρχίας εμφανίζεται, όταν περισσότεροι έχουν περιουσία, μικρότερη όμως από την περιουσία που προϋποθέτουν τα άλλα ολιγαρχικά είδη και όχι πολύ μεγάλη αυτή καθαυτή».

Στις 16 /5/2015 παρακολούθησα τη διάλεξη του καθηγητή αστροφυσικής κ Μ. Δανέζη, μαζί με πολλούς συμπολίτες μου. Ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα ξενάγηση, από τον πολυμαθέστατο και πολυγραφότατο καθηγητή, στις τελευταίες προόδους στην επιστήμη του και ευρύτερα.

Ο Κατά Νεαίρας λόγος συνεχίζεται επί μακρόν, με κατηγορίες που διατυπώνονται πλέον εις βάρος και του ίδιου του Στέφανου, αλλά και της κόρης της Νέαιρας που, αν και εκδιδόμενη από τη μητέρα της, κατάφερε να εξαπατήσει για την ταυτότητα και την αγνότητά της έναν Αθηναίο πολίτη, ώστε να την παντρευτεί, και μάλιστα πολίτη που λειτούργησε ως άρχων βασιλεύς στα Ανθεστήρια.

Έτσι, προκειμένου στα «Παιδιά της πιάτσας» να μεταχειριστώ ακριβώς τη γλώσσα της πιάτσας, παραθέτω σαν προκαταβολική συγνώμη τις δικαιολογίες μου και παρακαλώ να μην θιγή κανείς απ’αυτήν. Η πραγματική πρόθεση είναι να δοθή η εικόνα στον χρωματισμό που της ταιριάζει και τίποτα παραπάνω.

«Με την προϋπόθεση ότι η παραγόμενη γνώση διαδίδεται στην κοινωνία, πιστεύω πως η βασική έρευνα αποτελεί ένα είδος “θωράκισης” απέναντι σε κάθε λογής ανορθολογισμό. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια εποχή όπως η σημερινή, όταν σε όλο τον κόσμο εξαπλώνονται διάφορες ανορθολογικές ιδέες και γίνονται άλλοθι για καταστροφικές συμπεριφορές»

Από τη στιγμή που τα πολιτεύματα διαφοροποιούνται κυρίως από τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, οι αιτίες στις επιμέρους λεπτές – πολλές φορές ανεπαίσθητες – διαφορές στην πραγμάτωση οποιουδήποτε πολιτεύματος, δε θα μπορούσαν παρά να αναζητηθούν στην όσο το δυνατό μεγαλύτερη εμβάθυνση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.

Εάν επρόκειτο για κινηματογραφική ηρωίδα, μάλλον θα βούρκωνε με δάκρυα διαμαντένια, όπως ήταν εκείνα τα περίφημα στις Αναμνήσεις μιας Γκέισας. Κι αν ήτανε σε μυθιστόρημα αστικό, θα ξεπερνούσε ίσως στον σκληρό νατουραλισμό κι αυτήν ακόμη τη Nana του Émile Zola. Όμως στη Νέαιρα ποτέ δεν επικέντρωσαν οι προβολείς της Τέχνης. Ούτε και την γνωρίζουμε μέσα απ’ τις χάρες ή και τα ευφυολογήματα της αφήγησης. Μαθαίνουμε γι’ αυτήν από μια δίκη.

Προϊόν μιας εποχής στην οποία ο ελληνόφωνος κόσμος του εμπορίου σταδιακά εκχρηματιζόταν, η εταίρα, ως φιγούρα ιστορική, μάλλον πρωτοεμφανίστηκε σ’ εκείνη την πόλη στο Δέλτα του Νείλου την οποία ο Ηρόδοτος συνδέει με την ωραία Ροδώπι και μ’ έναν κύκλο γυναικών “κάρτα” επαφροδίτων.

Ο όρος ρεαλισμός χρησιμοποιείται στη ζωή, αλλά και στην πολιτική, με δύο συνήθως τρόπους. Ο ένας είναι εκείνος που περιγράφει την εκτίμηση του πραγματικού συσχετισμού δυνάμεων και την επιλογή να δράσεις με βάση αυτή, χωρίς όμως υποχώρηση στους στρατηγικούς σου στόχους. Ο Λένιν υπέγραψε τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, υποχωρώντας στους Γερμανούς, για να μπορέσει να πραγματοποιήσει το επαναστατικό του εγχείρημα.

Σε ένα από τα πιο γνωστά κείμενα του Πλάτωνα, ο Σωκράτης συναντά τον Πρωταγόρα, όπου διαφωνούν για το αν μπορεί να διδαχτεί η πολιτική αρετή. Ο Σωκράτης προτείνει ότι δεν διδάσκεται, και σαν απόδειξη…