Ημέρα: 17 Μαρτίου 2013

Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu διατύπωσε σχετικά με το θέμα μας τη θεωρία του «πολιτισμικού κεφαλαίου» (Bourdieu και Passeron  στο Φραγκουδάκη, 2001: 142), σύμφωνα με την οποία η κουλτούρα είναι ταξικά διαφοροποιημένη, και με βάση αυτή ερμηνεύεται και η άνιση σχολική επίδοση

Άνιση σχολική επίδοση: Οι παρανοήσεις περί ευφυΐας & οι κοινωνικές ανισότητες της εκπαίδευσης

Άνιση σχολική επίδοση: Οι παρανοήσεις περί ευφυΐας & οι κοινωνικές ανισότητες της εκπαίδευσης Εισαγωγή Γράφει η Έφη Γεωργοπούλου            Η Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, που προέκυψε τη δεκαετία του 1950 ως κλάδος των κοινωνικών επιστημών, στα πλαίσια της προσπάθειας θεμελίωσης ενός […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Κάδρο στο τσιν-τσιν

Ο Dany Brillant στο τσιν-τσιν!

Σάββατο είναι, μη Φοβάσαι… Επεισόδιο 2: Ο Dany Brillant στο τσιν-τσιν! Γράφει ο Φώτης Μπατσίλας* Δυο πρόσωπα με παρακολουθούν συνεχώς, ένας Τζέκυλ κι ένας Χάυντ, τους ξέρω και τους δυο, κι αυτοί με ξέρουν, έτσι νομίζω, άρα έτσι είναι, ακούν […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Η Μάχη του Γκέτυσμπεργκ (εκδ. Currier & Ives, περ. 1863)

Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1861-1865)

Μετά το τέλος του πολέμου ξεκινά και η «Ανασυγκρότηση» του Νότου. Οι Ρεπουμπλικάνοι του Βορά συμπεριφέρονταν στην Συνομοσπονδία σαν να ήταν κατακτημένη χώρα. Επιθυμούσαν ριζοσπαστικές λύσεις με άμεση απελευθέρωση των δούλων του Νότου, αλλά τα κελεύσματα τους έβρισκαν αντίσταση από τους Νότιους που εκδηλώνονταν με αντιστασιακές ρατσιστικές οργανώσεις όπως η Κου Κλουξ Κλαν που ιδρύθηκε το 1866.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Λουίς Μπουνιουέλ (Luis Buñuel Portolés, 22 Φεβρουαρίου 1900 – 29 Ιουλίου 1983) ήταν ένας από τους μείζονες σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Συνδέθηκε με το κίνημα του υπερρεαλισμού ενώ κατόρθωσε με το έργο του, να διαμορφώσει ένα προσωπικό κινηματογραφικό ύφος. Πολλές από τις ταινίες του θεωρούνται σήμερα κλασικές.

Ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο σουρεαλισμός

Γι’ αυτό και πήγαινε από σκάνδαλο σε σκάνδαλο. (Η δεύτερη ταινία του «Η χρυσή Εποχή» ήταν απαγορευμένη για δεκαετίες). «Αυτός ο τρελός έρωτας για το όνειρο, για την απόλαυση του να ονειρεύομαι, τελείως απαλλαγμένος από οποιαδήποτε ανάγκη για εξήγηση, είναι ένα από τα βαθιά αισθήματα που μ’ έφεραν κοντά στο σουρεαλισμό. Ο Ανδαλουσιανός σκύλος γεννήθηκε από τη συνάντηση ενός ονείρου μου μ’ ένα όνειρο του Νταλί. Αργότερα εισήγαγα όνειρα στις ταινίες μου, προσπαθώντας να αποφύγω τον λογικό κι επεξηγηματικό ρόλο που παίζουν συνήθως».

Διαβάστε περισσότερα ›