Πολλοί λαοί εκείνη την εποχή, γράφει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης, «ήσαν άπειροι των μέτρων, σταθμών, πολιτείας, γεωργίας και πολέμου τακτικού. Περισσότερον των εκατόν δεν ήξευραν ν’ αριθμήσωσιν. Η αλλαγή του εμπορίου εγίνετο με τα φορτώματα. Τοιούτοι ήσαν και οι Τούρκοι.»

«Συχνά, όποιος πιστεύει πως θα ξεφύγει απ’ τον καπνό πέφτει στη φωτιά.», «Να πέσει από το τηγάνι στη θράκα.», «Να πέσει από τη θράκα στη φωτιά.», «Έπεσε απ’ το καζάνι στη φωτιά.»

«Το μάτι του νοικοκύρη κοπρίζει το χωράφι.», «Ο τρελός ο νοικοκύρης ξέρει πλειότερα απ’ όλους.», «Ο νοικοκύρης κουβαλάει με τη βελόνα κι η νοικοκυρά σκορπάει με τον τροβά.», «Δύο άκρες έχει το μπαστούνι, μια του μουσαφίρη κι άλλη του νοικοκύρη.»

«Ο άνεμος στέλνει, ο άνεμος παίρνει.», οι αγγλικές «Στο τίποτε πάγει κείνο που ‘ρθε από το τίποτα.», «Γλήγορα κερδεμένο, γλήγορα ξοδεμένο.», «Ό,τι μαζεύει η χτενιά γλήγορα σκορπιούνται με τον άνεμο.»

Η ηδονή παρουσιάζεται ως η καλύτερη ενασχόληση των αισθήσεων ή του πνεύματος, όταν βρίσκονται σε ακμαία κατάσταση. Είναι το πάντρεμα ανάμεσα στην ποιότητα των αισθήσεων (ή του πνεύματος) και των ενασχολήσεών τους.

«Άντρα θέλω κι ας είναι και κούτσουρο.» «Άντρα θέλω για το βράδυ κι ας μην έχει ο λύχνος λάδι.», «Άντρα θέλει κάθε βράδυ κι ας κοιμάται στο σκοτάδι.» Παρεμφερή σημασία λέγεται η φράση «Να πιαστείς από αντρικό μανίκι.»