«Οι τουφεκιοβολισμοί ηκούοντο ακαταπαύστως, τα πτώματα εν τη πλατεία Ομονοίας έμενον εκεί εκτεθειμένα, και τα των ίππων επίσης. […] αι σφαίραι ηκούοντο συρίζουσαι εγγύς των παραθύρων μας ευτυχώς μη εγγίσασαι ταύτην (ενν. την οικίας της). […] Κυβέρνησις δεν υπήρχεν ειμή κατ’ όνομα, αι εύποροι οικογένειαι ανεχώρουν κατά εκατοστύας εις την αλλοδαπήν, και αι μη δυνάμεναι να επιχειρήσωσι τοιούτον ταξείδιον κατήρχοντο σωρηδόν εις Πειραιά».

Η μάχη της Κούμιτσας (28 Μαΐου 1854) υπήρξε καθοριστική. Τα στρατεύματα του Καρατάσου ηττήθηκαν, αν και αντιμετώπισαν με γενναιότητα τους Οθωμανούς, οι οποίοι υπερείχαν αριθμητικά και ποιοτικά.

«Έστω ότι το Ναύπλιον παρεδόθη, μήπως τα πράγματα της ετελείωσαν; Εχειροτέρευσαν τουναντίον εις τοιούτον βαθμόν, ώστε και αν καταπαύση πάσα εν πάση της Ελλάδος γωνία η επανάστασις, ο βασιλεύς Όθων και η βασίλισσα Αμαλία αδύνατον του λοιπού επί του θρόνου των να καθήσωσιν».

Μετά από σκληρό και αιματηρό αγώνα οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 καταφέρνουν να αποκτήσουν την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους από την Υψηλή Πύλη στα 1830. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, συμφώνησαν ότι το νεότευκτο κράτος θα έπρεπε να κυβερνηθεί μοναρχικά. Με το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου του Λονδίνου του Φλεβάρη του 1830 οριζόταν πως «η κυβέρνησις της Ελλάδος έσται μοναρχική». Προκειμένου μάλιστα να αποφευχθούν τριβές μεταξύ τους, αποφασίζουν ότι ο νέος μονάρχης δεν θα έπρεπε να προέρχεται από τους βασιλικούς οίκους των τριών Μεγάλων Δυνάμεων.

Το 1833 η Αντιβασιλεία έθεσε τελικά εκτός κυκλοφορίας το Φοίνικα και καθόρισε νέο νομισματικό σύστημα με βάση τη δραχμή. Μια δραχμή ήταν περιεκτικότητας 4,029 γραμμαρίων καθαρού αργύρου και ίσης αξίας προς 0.895 του γαλλικού φράγκου. Κλάσμα της εξακολούθησε να είναι το λεπτό (1:100). Τα νέα κέρματα κόπηκαν στο Μόναχο, ο δε ακριβής αριθμός τους παραμένει άγνωστος.