Τούτοι δω οι Κέλτες ήτανε γερή ράτσα, ψηλοί, αδύνατοι, κατά πλειονότητα ξανθοί, πολεμιστές άγριοι, τρώγανε χοιρινό, βρασμένο κριθάρι αντί για ψωμί και πίνανε πάλι ένα ποτό από κριθάρι που έμοιαζε με μπύρα. Μαλώνανε μεταξύ τους, είχανε κάρα πρωτόγονα, ζωγραφίζανε το σώμα τους και για τούτο οι Ρωμαίοι τους λέγανε Πίκτι. δηλαδή ζωγραφισμένους.

Τον 6ο και τον 5οπ.Χ αι. η μάχη ανάμεσα στους Φοίνικες της Καρχηδόνας και στους Έλληνες της Δύσης τελείωνε με οριακά νικητές τους δεύτερους. Από τα στενά της Μεσσήνης στη Σικελία ως τη Μ. Ασία και την Αίγυπτο, οι Έλληνες εξαπλώνονται. Ειδικά στη Ν. Ιταλία και τη Σικελία, ιδρύουν μια πραγματική αυτοκρατορία: Κατάνη, Συρακούσες, Ηράκλεια, Κρότωνας, Μεσσήνη, Σύβαρη, Ρήγιο και άλλες πολλές πόλεις. Όμως, έχουν ένα μειονέκτημα: υπάρχει μόνιμη διχόνοια μεταξύ τους, κάτι που θα το εκμεταλλευτούν, όταν έρθει η ώρα, οι Ρωμαίοι.

Όταν ο Καίσαρας επέστρεψε στη Ρώμη από την Αίγυπτο, η κατάσταση ήταν δύσκολη. Το σιτάρι δεν ερχόταν από την Ισπανία, όπου ο γιος του Πομπήιου είχε συγκεντρώσει άλλο στρατό, ούτε από τη Αφρική, όπου βρίσκονταν ο Κάτωνας και ο Λαβιηνός.

Ο Αιμίλιος Παύλος ζήτησε την άνευ όρων παράδοση και όλη την περιουσία της Μακεδονίας. Ο Περσέας αρνήθηκε και ζήτησε ειρήνη. Οι Ρωμαίοι απέρριψαν φυσικά την πρόταση και λεηλάτησαν όλη την Πιερία, κατέσφαξαν όλους τους αιχμαλώτους και όποιον άλλον βρήκαν. Το 167 π.Χ. τα λάφυρα, αγάλματα, ζωγραφιές, χρυσός, ασήμι, ορείχαλκος, ελεφαντόδοντο άφησαν όλους άφωνους στον θρίαμβο που έγινε στη Ρώμη. Η Μακεδονία διασπάστηκε σε τέσσερις επαρχίες, με ξεχωριστές διοικήσεις, για να μην έχει τη δυνατότητα να σηκώσει ξανά κεφάλι. Η κτηνωδία της Συγκλήτου και η αρπακτικότητα των ρωμαϊκών στρατευμάτων φανέρωσαν τους σκοπούς τους: να συντρίψουν οποιαδήποτε δύναμη, να τιμωρήσουν τις εξεγέρσεις, ακόμα και την ουδετερότητα και να ασκούν παντού τον πλήρη έλεγχο.

Ο Δημήτριος Β΄ διαδέχεται τον πατέρα του στο θρόνο, ενώ ταυτόχρονα λήγει και ο πόλεμος των Ρωμαίων με τους Καρχηδόνιους με νίκη των πρώτων. Οι Ρωμαίοι, σύμμαχοι των Πτολεμαίων, διεξάγουν το εμπόριο μεταξύ τους μέσω Αφρικής. Η κατάσταση για τις ελληνικές πόλεις έχει εκτραχυνθεί. Αυτές ασφυκτιούν από τον εμπορικό αποκλεισμό, ενώ τα κοινωνικά προβλήματα που προέρχονται από τον οικονομικό στραγγαλισμό είναι οξυμμένα περισσότερο από ποτέ. Βρισκόμαστε στο 241 Π.Χ. Το ποτήρι θα ξεχειλίσει. Στο ερώτημα, ο ελληνικός κλασσικός κόσμος θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτή την κρίση, κανείς δεν θα είναι σε θέση να δώσει απάντηση. Ή μήπως όχι; Η απάντηση θα έρθει από την, κατά τ’ άλλα, συντηρητική Σπάρτη.