«Ο άνεμος στέλνει, ο άνεμος παίρνει.», οι αγγλικές «Στο τίποτε πάγει κείνο που ‘ρθε από το τίποτα.», «Γλήγορα κερδεμένο, γλήγορα ξοδεμένο.», «Ό,τι μαζεύει η χτενιά γλήγορα σκορπιούνται με τον άνεμο.»

«Όταν χτυπούν τα κύματα φαίνεται ποιος είναι ναυτικός.», «Η τρικυμία δοκιμάζει τη γνώση του τιμονιέρη.», «Όταν χτυπούν τα κύματα φαίνεται ποιος είναι ναυτικός.»

«Όπου δε φτάνει το τομάρι του λιονταριού χρειάζεται να κολληθεί σ’ αυτό της αλεπούς.», «Όπου εσώθη το τομάρι του λιονταριού είναι καλό να ραφτεί το αλεποτόμαρο.», «Ότι δεν κάνει το λιοντάρι το κάνει η αλεπού.»

Ἄλλη ἐπήγαινε καβάλα ἀνὰ τὰ ρέματα καὶ τὰ λιβάδια τοῦ Πηλίου τὴν ἄνοιξιν, ὁ δὲ νεαρὸς ἀγωγιάτης ἠκολούθει πεζὸς ὄπισθεν, καὶ συχνὰ τῆς ἔδειχνε τὶς χλοερὲς φτέρες, κ᾿ ἔλεγε: «Γιαγιάκα μ᾿, φτέρις. ― Ἂμ σὰν εἶν᾿, μωρέ, καὶ τί; ― Λιέου κ᾿ ἰγὼ καημένος.»

«Άντρα θέλω κι ας είναι και κούτσουρο.» «Άντρα θέλω για το βράδυ κι ας μην έχει ο λύχνος λάδι.», «Άντρα θέλει κάθε βράδυ κι ας κοιμάται στο σκοτάδι.» Παρεμφερή σημασία λέγεται η φράση «Να πιαστείς από αντρικό μανίκι.»

«Μη μιλάτε για σκοινί μ’ εκείνον που εκρέμασαν τον πατέρα του.», «Στου κρεμασμένου το σπίτι δε μιλούν με ευχαρίστηση για σκοινί.», «Δεν είναι φρόνιμο να μιλεί κανείς για κρεμάλα εκεί που ο νοικοκύρης είναι κλέφτης.»

Η Άννα Κομνηνή γράφει: «Την ανάγκη φιλοτιμίαν εποιήσατο.». Ο Νικήτας Χωνιάτης μάλλον παραφράζει και σημειώνει: «Την αναγκη μετατιθείς προς το εύχαριν και μειλίχιον.», ενώ σ’ έναν παρισινό κώδικα του 14ου αιώνα διαβάζουμε: «Προς τους ποιούντας την ανάγκη φιλοτιμία.»

«Αμαρτίες του πατέρα και της μάνας τις κλαίνε τα παιδιά.», «Τα παιδιά κλαιν τα σφάλματα του πατέρα.», «Το δέντρο αμαρταίνει και το κλαδί λαβαίνει.»

Αν δώσει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα. Λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή; Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές παρά Μάρτης στις αυλές. Αλί στα Μαρτοκλάδευτα και στ’ Απριλοσπαρμένα.

Ούτε κότες έχω, ούτε την αλούπω φοβάμαι. Είδε κι η αλούπω τον κώλο της κι έπεσε του πεθαμού. Όποιος έχει ορνίθια, με την αλεπού μαλώνει. Εις το δόκανο δεν μπαίνει δυο φορές η αλούπω. Η αλεπού, βλέποντας να καλιγώνουν τ΄ άλογο, σήκωσε κι αυτή το ποδάρι της.