«Όταν η φτώχεια έρχεται από τη θύρα, η αγάπη φεύγει από το παράθυρο.», και οι γερμανικές «Η πείνα είναι το καλύτερο γιατρικό για τον πυρετό της αγάπης.», «Πείνα κι αγάπη δε μένουν πολύν καιρό στο ίδιο σπίτι.»

«Αν καμιά φορά βρέθηκε κανένας πιο αράθυμος και θέλησε να μιλήσει για την παλιά του κατάσταση, πήγε συφάμελος στο φάλαγγα και στην κρεμάλα. Σουτ! και σ’ έφαγα… Μ’ έφαγες, σ’ έφαγα, έτσι πάει ο κόσμος.»

«Αφρίζει, δεν αφρίζει, τον παρά μου έχω δοσμένο.», «Τι αφρίζεις και ξαφρίζεις; Τον παρά μου έδωκα, να σε φάω θέλω.»

«Οι αρρώστιες έρχονται καβάλα και φεύγουν με τα πόδια.», «Οι αρρώστιες έρχονται με τη λίτρα και φεύγουν με το δράμι.», «Οι αρρώστιες στο ερχομό κάνουν λιγουλάκι, μα για να φύγουν κάνουν έναν αιώνα.»

«Γιατί χτυπιούνται αλήθεια / οι Τρώες κι οι Αργίτες; γιατί μάζεψε κι έφερε εδώ τ’ ασκέρι / ο γιος του Ατρέα; Για την ωριόμαλλην Ελένη—ή μήπως όχι; / Οι Ατρεΐδες μόνο στις γυναίκες τους απ’ όλους τους ανθρώπους / έχουν αγάπη; Ποιος καλόγνωμος και μυαλωμένος άντρας / δε νιώθει αγάπη και δε γνοιάζεται το ταίρι του; και τούτη / όμοια κι εγώ περίσσια αγάπησα, κι ας ήταν σκλαβοπούλα.»

Στον Όμηρο (Η478-79) η φράση «χλωρὸν δέος» λέγεται για τον φόβο: «παννύχιος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺς / σμερδαλέα κτυπέων· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει·» Απόδοση: «κι ολονυχτίς κακά ο βαθύγνωμος ο Δίας τους μελετούσε / βροντώντας δυνατά, κι ολόχλωμη τους έκοβε τρομάρα.»

«Όποιος θέλει να δείρει παπά πρέπει να τον αφήσει ξερό στο ξύλο.» και η αραβική «Αν δώσεις σε κανέναν να φάει, χόρτασέ τον· και αν θέλεις να δείρεις κανέναν, δείρε τον να του πονέσει.»

«Πιάσ’ τον κασίδη κ’ έπαρε το μαλλί του.», «Ο κασιδιάρης όλα τα παιχνίδια τα παίζει, το κλωτσοσκούφι δεν το παίζει.»

«Όλα τα βάσανα είναι βάσανα, μα το βάσανο χωρίς ψωμί είναι μεγαλύτερο.», «Με ψωμί όλα τα βάσανα είναι γλυκά.», «Οι λύπες με ψωμί δεν είναι λύπες, οι αληθινές λύπες είναι χωρίς ψωμί.», «Τ’ αληθινά βάσανα είναι όταν λείπει το ψωμί.»

«Επί συναθροίσεως πολλού πλήθους εν ω ολίγιστοι διακρίνονται αγαθοί και σπουδαίοι άντρες. Άνθρωπος θεωρείται ο άξιος του ονόματος τούτου, διαστελλόμενος του κοινού όχλου.»