«Χωρίς ψέμα, δεν πυτιάζει η δουλειά.», «Είπες ψέμα κι εγεύθης, μα λες αλήθεια και δε δειπνάς.», «Ψέμα άκουσες όλο ψέμα δεν είναι.»· ως γνωστόν, «ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται» και το «το ψέμα δε ζει για να γεράσει.»

«Όλες οι αλεπούδες στο τέλος γυρίζουν στο γουναράδικο.», «Είπαν οι αλεπούδαροι στ’ αλεπόπουλα: Στου γούναρη θ’ ανταμώσουμε όλοι.», «Είπεν η αλεπού μια μέρα στ’ αλεπόπουλα: στο ταμπάκικο θα ιδούμε όλοι ποιος έχει τον κώλο και το τομάρι δυνατότερα.»

«Του δουλευτή μισό ψωμί και του τεμπέλη ένα (δίνει ο Θεός).», «Ο τεμπέλης δουλειά δεν είχε και ζύγιαζε τ’ αρχίδια του.», «Κείται ο βους [= το βόδι] κι η ουρά του πίνει.» [= για οκνηρούς και φυγόπονους.], «Του τεμπέλη το καρβέλι είναι διπλό.»

«Ο αμπασαδόρος ξυλιές δεν τρώει.» Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας «Αμπασαδόρος» λέγεται ο μαντατοφόρος, ο κήρυκας, ο αποκρισάρης, ο πρέσβης, ο πρόξενος, ο απεσταλμένος· θεωρείται ότι δεν έχει προσωπική ευθύνη για όσα μεταβιβάζει, αφού «υπεύθυνος είναι ο εντολεύς.» Η λέξη προέρχεται […]

«Αξιώθηκε η νύφη μας το Σάββατο το βράδυ.», «Η νύφη μας την εμορφιά στην κεφαλή την έχει.», «Νύφη, άναψε κερί, να σε ψειρίζω.», «Όλα τα στραβά ψωμιά της νύφης.», «Όσο νάβγει νάμπει η νύφη ήβγαν του γαμπρού τα μάτια.» και «Έκλασ’ η νύφη, σχόλασ’ ο γάμος.»

«Απρίλης, Μάης, κουκιά μεστωμένα.», «Να βρέξ’ Απρίλης δώδεκα κι ο Μάης μια και φίνα.», «Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνον το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα.», «Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα.»

«Το μάτι του νοικοκύρη κοπρίζει το χωράφι.», «Ο τρελός ο νοικοκύρης ξέρει πλειότερα απ’ όλους.», «Ο νοικοκύρης κουβαλάει με τη βελόνα κι η νοικοκυρά σκορπάει με τον τροβά.», «Δύο άκρες έχει το μπαστούνι, μια του μουσαφίρη κι άλλη του νοικοκύρη.»

«Αν τινάξει ο μυλωνάς τα ρούχα του, κάνει πίτα και κουλούρια.», «Κουλούρα φτιάνει ο μυλωνάς τινάζοντας τα γένια.», «Αλεστικά φουρνιάτικα του μυλωνά ‘ναι η πίτα.», «Από μυλωνάς, δεσπότης.» και το ειρωνικό «Από της μυλωνούς τον κώλο ορθογραφίαν γυρεύεις;»

Σύμφωνα με μια παλιά δημώδη δοξασία, μερικοί άνθρωποι έχουν τη ικανότητα να εγκλωβίσουν τους διαβόλους μέσα σε κολοκύθες ή σε μικρά αγγεία και να τους κρατούν δεμένους και ακίνητους «μέχρι τη συντέλεια του αιώνος.»

«Τὸν ἀνάστησε, τὸν ἔκαμε κλωνάρι», καθὼς ἔλεγεν ἡ μήτηρ των. Ἀλλ᾽ αὐτὸς ἐβγῆκε «τῆς ἐλιᾶς τὸ φύλλο».