5 εξαιρετικά κείμενα για 5 εξαιρετικές ταινίες

“το λευκό βλέφαρο της οθόνης, αρκεί μονάχα να αντανακλά το φως που του ανήκει για να πυροδοτήσει το σύμπαν”

Ο Σαλβαντόρ Νταλί και ο σουρεαλισμός Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Ο Νταλί, μετά την περιβόητη άρνησή του να εξεταστεί από τους καθηγητές της Ακαδημίας των Τεχνών στην Μαδρίτη το 1926 και την οριστική διαγραφή του από τη σχολή, επισκέφτηκε για […]

Τζόζεφ Μάνκιεβιτς (Joseph Mankiewicz), «Τ’ όνομά μου είναι Τζων Φορντ, φτιάχνω Ουέστερν»

Γι’ αυτό και πήγαινε από σκάνδαλο σε σκάνδαλο. (Η δεύτερη ταινία του «Η χρυσή Εποχή» ήταν απαγορευμένη για δεκαετίες). «Αυτός ο τρελός έρωτας για το όνειρο, για την απόλαυση του να ονειρεύομαι, τελείως απαλλαγμένος από οποιαδήποτε ανάγκη για εξήγηση, είναι ένα από τα βαθιά αισθήματα που μ’ έφεραν κοντά στο σουρεαλισμό. Ο Ανδαλουσιανός σκύλος γεννήθηκε από τη συνάντηση ενός ονείρου μου μ’ ένα όνειρο του Νταλί. Αργότερα εισήγαγα όνειρα στις ταινίες μου, προσπαθώντας να αποφύγω τον λογικό κι επεξηγηματικό ρόλο που παίζουν συνήθως».