Η έξοδος από την ποιμενική ζωή και η είσοδος σε ευρύτερους οικισμούς γέννησε την πόλη όχι απλώς ως συγκρότημα πολλών οικισμών, αλλά σαν κοιτίδα της ζωής – περίπου σαν έργο τέχνης.

Όποιος καταφθάνει στην Αττική αλλάζει χαρακτήρα. Στην κωμόπολη ή στο χωριό, όπου τα μάτια είναι λίγα, ο πολίτης ζει παρακολουθούμενος· αντίθετα, στην πόλη, όπου τα μάτια είναι εκατομμύρια, κανείς δε σε βλέπει.

Έθιμα βαρβάρων από τις αφηγήσεις του Ηρόδοτου (αποσπάσματα) Ο Ηρόδοτος είδε και άκουσε για τα έθιμα πολλών λαών διαφορετικών από τον δικό του. Για έθιμα βαρβάρων –αυτών που βαρβαρίζανε, που μιλούσαν ξένη γλώσσα· για Αιγύπτιους, Βαβυλώνιους, Μασσαγέτες, Ινδούς, Πέρσες. Κάποια […]

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ιστορίας, που ταλανίζουν μέχρι και τις μέρες μας τους, πάσης φύσεως, ερευνητές, είναι το ξαφνικό τέλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η περιπέτεια της σορού του. Εικασίες και εκτιμήσεις δίνουν και παίρνουν ανά τους αιώνες, ωστόσο καμιά ξεκάθαρη, οριστική και απολύτως πειστική απάντηση δεν έχουμε στα χέρια μας.

Ήταν μέσα του χειμώνα του 325 π. Χ. και ο Αλέξανδρος, φτάνοντας στην Καρμανία, έκανε θυσίες στους θεούς, τόσο για τη νίκη του στην Ινδία, αλλά και για την ασφαλή διέλευση του στρατού του μέσω της ερήμου της Γεδρωσίας. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν καλλιτεχνικοί και αθλητικοί αγώνες . Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, ο Βαγώας κέρδισε κάποιο είδος βραβείου.

Με την πυρπόληση της πρωτεύουσας των Περσών, ως εκδίκηση για την πυρπόληση της Αθήνας από τους Πέρσες έναν αιώνα πριν, ουσιαστικά ο αντικειμενικός στόχος όλης της εκστρατείας είχε επιτευχθεί. Από τούδε και εξής ο Αλέξανδρος λειτουργεί μάλλον με κεκτημένη ταχύτητα.

«Αυτές οι γυναίκες αφοσιώθηκαν για να προσευχηθούν στη θεϊκή Κύπριδα, για χάρη των Ελλήνων και των γενναίων στη μάχη πολιτών τους. Γιατί η θεά Αφροδίτη δεν θέλησε η ακρόπολη των Ελλήνων να παραδοθεί στους Πέρσες τοξότες».