Δείτε σε βίντεο την ανάγνωση από τον ηθοποιό Viggo Mortensen της ομιλίας του Albert Camus κατά την αποδοχή του βραβείου Νόμπελ. Ξεκινάει στο 11:50 και τελειώνει στο 56:50. Μπορείτε να τη διαβάσετε στα ελληνικά εδώ. Η ανάγνωση έγινε στις […]

“η ευγένεια του επαγγέλματός μας θα έχει πάντα τις ρίζες της στις δυο δυσβάσταχτες υποχρεώσεις: την άρνηση να πει ψέματα για κάτι που γνωρίζει και την αντίσταση στην καταπίεση”

Όλες οι ηθικές θεωρίες θεμελιώνονται στην ίδια πάντα αρχή: η πράξη έχει συνέπειες, οι όποιες ή την νομιμο­ποιούν ή την μηδενίζουν.

“Ξέρω πως ο ουρανός που στάθηκε αδιάφορος στις απαίσιες νίκες σας θα παραμείνει απαράλλαχτος και στη δίκαιη ήττα σας. Ακόμα και σήμερα, δεν περιμένω τίποτα απ’ αυτόν.”

“…οι προσπάθειές σας, η δουλειά σας, και η γενναιοδωρία που αφιερώσατε σε αυτήν, ακόμα επιζούν σε ένα από τα σχολιαρόπαιδά σας…”

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαπίστωση του Αλμπέρ Καμύ «Πρέπει να φανταστούμε το Σίσυφο ευτυχισμένο» είναι, τουλάχιστον εξ’ αρχής, εντελώς παράλογη. Ο Σίσυφος είναι ο μυθολογικός ήρωας που καταδικάστηκε από το Δία να κουβαλά ένα τεράστιο βράχο στην ανηφόρα. Μετά το πέρας αυτής της διαδικασίας ο βράχος ξανακυλούσε στην εκκίνηση κι ο Σίσυφος έπρεπε να ξεκινήσει απ’ την αρχή.

Όταν ο Καμύ ξεδίπλωσε τα παιδικά του χρόνια Γράφει ο Θανάσης Μπαντές  Το βιβλίο του Καμύ «Ο πρώτος άνθρωπος» είναι το τελευταίο του έργο. Για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο Καμύ σκοτώθηκε στο περιβόητο αυτοκινητιστικό πριν το ολοκληρώσει. […]

Το πνεύμα δεν πολεμά, αλλά χαρίζεται Ο «Επαναστατημένος Άνθρωπος» του Αλμπέρ Καμύ επανεκδίδεται στα ελληνικά Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Ο Αλμπέρ Καμύ, γνωστός στη χώρα μας, γεννήθηκε το 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας. Ο πατέρας του ήταν Αλσατός εργάτης και […]

Οι αιώνια αδιαπραγμάτευτες αξίες (έρωτας, θάνατος, δικαιοσύνη, ηθική κλπ) όσο κι αν παραμένουν αναλλοίωτες, εντούτοις καθορίζονται απόλυτα από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες και η κατάδειξη αυτού είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Το θέατρο εργασίας του Καμύ, ακολουθώντας το παράδειγμα των θεατρικών πειραματισμών του Μπρεχτ, συμμετέχει στα δρώμενα καθιστώντας την κριτική συλλογικότητα επιταγή, γιατί η τέχνη δεν αφορά ούτε τις αυθεντίες ούτε την αισθητική τελειότητα. Η τέχνη αφορά όλους, ως συναισθηματική ανταλλαγή και κάθε επιτηδευμένος καλλιτεχνικός ελιτισμός είναι υποκρισία.