Άρα, τι επιλογές έχουμε: Η μία είναι να αφεθεί η χώρα στη φθίνουσα πορεία της, με αποτέλεσμα τη δορυφοροποίησή της. Αυτό το έχουμε ξαναζήσει επί Βυζαντίου τότε που οι σουλτάνοι ενέκριναν ποιος θα γίνει αυτοκράτορας. Τότε που ο σουλτάνος έπαιρνε μαζί του τον αυτοκράτορα για να πολιορκήσει ελληνικές πόλεις στη Μικρά Ασία. Κάπου εκεί πάει το πράγμα.

Εάν οι Έλληνες δεν κατανοήσουν πως βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και δεν αναθεωρήσουν τη συνολική τους στρατηγική, επικεντρωνόμενοι στην εθνική τους επιβίωση, δεν θα έχουν καμία τύχη. Χρειαζόμαστε ένα νέο «1909», που ήρθε να απαντήσει στην καταστροφή του 1897, προωθώντας ένα ευρύ πρόγραμμα εθνικού και αμυντικού εκσυγχρονισμού, και οδηγώντας στους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους του 1912.

Η κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τα στρατεύματα του Σαλαδίν στα 1187 κλόνισε την χριστιανική Ευρώπη που είδε την ιερή πόλη να πέφτει στα χέρια των μουσουλμάνων. Σχεδόν άμεσα, στα 1189, ξεκίνησε σταυροφορία για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων, γνωστή και ως η «Σταυροφορία των Βασιλέων».

Σήμερα, η Τουρκία επιχειρεί να αναιρέσει τις κατακτήσεις του 1821 και του 1912-1920. Από την Κύπρο έως την Θράκη και το Αιγαίο, ο ελληνισμός απειλείται στις τελευταίες του εστίες.

«Προσεκτικά απαιτείται να είναι τα βήματα της Ελλάδας έναντι της Τουρκικής προκλητικότητας» αναφέρει μεταξύ άλλων στον 98.4 ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης.

Απαράδεκτο είναι, μ’ ένα λόγο, το «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω» προς όλες τις κατευθύνσεις. Πολύ περισσότερο, όταν έχουν προηγηθεί αμέτρητες σφαγές απ’ τους αγάδες και όταν είναι βέβαιο πως όχι μόνο δεν θ’ «αγιάσουμε», αλλά δεν θα έχουμε θέση ούτε στα κατώγια του Παραδείσου των «νέων τάξεων».

Τέλος τον Ιούνιο του 1770 αναχωρεί και τρίτη εκστρατευτική μοίρα. Οι κινήσεις των Ρώσων πλέον δύσκολα μπορούσαν να μείνουν κρυφές στους Οθωμανούς. Με την έκρηξη του ρωσοτουρκικού πολέμου, διατάσσεται ο γενικός αφοπλισμός όλων των χριστιανών, γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο Αλβανοί και ντόπιοι πασάδες για περισσότερες καταπιέσεις έναντι των χριστιανών, ενώ ο οικουμενικός πατριάρχης Μελέτιος Β΄, αφού βασανίστηκε, εξορίστηκε μισοπεθαμένος στην Τένεδο.