Η λατινική λέξη casus έχει διάφορες σημασίες· σημαίνει καταρχάς πτώση, κατάπτωση· μεταφορικώς σημαίνει ολίσθημα, σφάλμα, σύμπτωμα, συμβεβηκός, συμβάν, κίνδυνος· δηλώνει ακόμη τον καιρό, την ευκαιρία, την αφορμή: «casus pugnandi» είναι ο καιρός του μάχεσθαι· bello σημαίνει πόλεμος· η λέξη προέρχεται από το απαρχαιωμένο buellum, που δήλωνε τη διμαχία· «dellum civile» είναι ο εμφύλιος, ο επιδήμιος πόλεμος

Όταν στερείς από την κοινωνία το μορφωτικό αγαθό πρέπει να έχεις σοβαρούς λόγους να επικαλεστείς και η κοινωνία να τους συμμερίζεται. Και η κοινωνία, τα παιδιά της οποίας βαθμολογούμε κάθε μέρα, δεν αντιλαμβάνεται τους συχνά δυσνόητους δικούς μας ενδοιασμούς.

Τελικώς η πραγματικότητα των μεγάλων πολιτισμικών και γεωπολιτικών τεκτονικών πλακών υπερβαίνει πάντοτε τις θελήσεις των κυβερνήσεων. Αυτό σε τελική ανάλυση αποτελεί και την πανουργία της ιστορίας. Ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τη γνωστή πολιτική των ίσων αποστάσεων, δεν θα μπορούν να καλύπτουν εσαεί τον Ερντογάν.

Τα γράμματα δεν άλλαξαν από τότε· το «α» συνεχίζει να έχει το ίδιο σχήμα και υπάρχει για να τοποθετείται στη σωστή θέση μέσα στις λέξεις. Άλλαξαν όμως οι άνθρωποι και οι τρόποι τους· η παντομίμα ενός κακοχωνεμένου Διαφωτισμού, έκανε το μοντερνιστικό θαύμα της. Η γενική και η κλασσική παιδεία – των αρχαίων τραγωδιών, του βυζαντινού μεγαλείου, των Πατέρων της Εκκλησίας και του Ομήρου – άρχισε σταδιακά να χάνει την αίγλη της.

Η πολιτική τάξη της Ελλάδας, για την ακρίβεια (αλλά δεν είναι άμοιρος  και ο λαός), που δεν εννοεί να πάρει κανένα μάθημα απ’ όσα μας προσφέρει αφειδώς ο Ερντογάν, με τελευταίο την προκλητική  άρνησή του να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ η Σουηδία με την Φινλανδία, απαιτώντας  απ’ τις δύο, αναπτυγμένες και πλούσιες, χώρες να αποδεχθούν τους εξευτελιστικούς του όρους, ενώ με την άρνησή του προσδοκά και οφέλη από την σύγκρουση του με τις ΗΠΑ, την ΕΕ δεν την υπολογίζει, αιτιολογημένως.

Αν λοιπόν έχει κανείς στο νου του πως ο πόλεμος προκύπτει από ένα πολιτικό σχέδιο, είναι φυσικό αυτό το αρχικό αίτιο, από το οποίο κατάγεται, να παραμένει η πρώτη κι ανώτερη θεώρηση που θα υπαγορεύσει τη διεξαγωγή του.

Το αντιστάθμισμα τού πολέμου, η ειρήνη, είναι μια εξίσου με τον πόλεμο αρχαία λέξη, είναι κι αυτή ομηρική. Ωστόσο, η προέλευση τής λέξης είναι άγνωστη (η σύνδεση με το είρω «συνδέω» δεν γίνεται ευρύτερα δεκτή), ενώ τύποι όπως Αθ-ήνη, Μυκ-ήνη δείχνουν μάλλον ότι πρόκειται για προελληνική (πελασγική) λέξη.

Ο Μάρκος χρεώθηκε με την αποτυχία του ΔΣΕ να στρατολογήσει -ακόμη και βίαια- περισσότερους από 15.000 μαχητές, ενώ ο στόχος ήταν 10 ή και 20 φορές υψηλότερος, να οργανώσει εφεδρείες κ.ά. Προφανώς, η ανατροπή του Μάρκου και η ταπεινωτική εκπαραθύρωσή του ήταν έργο του Νίκου Ζαχαριάδη και των στενών συνεργατών του, οι οποίοι βυσσοδομούσαν ασταμάτητα εις βάρος του.

Επιμένουμε εδώ και καιρό πως η δεκαετία 2010 – 2020 σηματοδοτεί την εποχή του οριστικού τέλους της ύστερης μεταπολίτευσης. Κι αυτό γιατί οι δύο πυλώνες της, ο παρασιτικός καταναλωτισμός και οι εθνομηδενιστικές ειρηνιστικές αυταπάτες, μπήκαν σε κρίση, διαδοχικά.

Εφόσον το σχέδιο γινόταν αποδεκτό, οι μεγάλες Δυνάμεις -σε σχετικό υπόμνημά τους- θα έπρεπε «να παραστήσωσι τω σουλτάνω, ότι η σύστασις τριών ηγεμονειών διαιρεί τας δυνάμεις της Ελλάδος, και επειδή θ’ ανατεθή εις αυτόν ο διορισμός των ηγεμόνων, θ’ αποβλέπουν εις αυτόν αι επισημότεραι οικογένειαι των Ελλήνων».