Ελάχιστες περιοχές της Ευρώπης έμειναν άθικτες από την πανδημία της πανώλης. Στη Γαλλία η περιοχή της Ακουιτανίας έμεινε σχεδόν ανέπαφη ενώ περιοχές της Μοραβίας και της Πολωνίας γλίτωσαν κυρίως λόγω της μη ύπαρξης μεγάλων και πυκνοκατοικημένων πόλεων στα πρότυπα της δυτικής Ευρώπης. Πάντως η αρρώστια δεν εξαφανίζεται εντελώς αφού όπως δείχνουν τα δυτικά χρονικά ακολούθησαν νέα κρούσματα. 1347-1352, 1360-1363, 1374-1375, 1382-1383, 1389-1390, 1400, 1412-1420, 1426-1427, 1438-1439, 1450-1452, 1464, 1472 με τελευταία μεγάλη έξαρση στα 1494.

Η σημασία της μάχης του Μαραθώνα Ένα βιβλίο του Richard Billows εξηγεί γιατί αυτή η θρυλική μάχη όρισε τη μοίρα του δυτικού πολιτισμού Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Οι φιλολογικές εργασίες που γράφονται απανωτά από καταρτισμένους φιλολόγους των αμερικανικών (και άλλων) […]

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, το Μαουτχάουζεν και οι σύγχρονοι μετανάστες Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Το Μαουτχάουζεν βρίσκεται στην Αυστρία και υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας. Η ιστορία του ξεκινά από το 1938, όταν, μετά την προσάρτηση […]

Σιγά – σιγά οι στρατιωτικοί, στο όνομα της στρατιωτικής ετοιμότητας, θεωρούσαν ότι η κοινωνία έπρεπε να είναι πειθαρχημένη και οργανωμένη, έτσι ώστε η προσαρμογή της σε καιρό πολέμου να είναι γρήγορη και ομαλή. Όταν οι πόλεμοι τελείωσαν, δεν μπορούσαν να δεχτούν τον παραγκωνισμό τους στην περίοδο ειρήνης, όταν μάλιστα αυτοί είχαν διαχειριστεί για 10 χρόνια περίπλοκες διπλωματικές, διοικητικές, οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις.

Η άλωση του κράτους από την κοινωνία Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Σωστά ασφαλώς έπραξε ο εκδότης του Θεμέλιου να αποσπάσει από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη με τον τίτλο Η παρακμή του αστικού πολιτισμού (1991) την εισαγωγή και να την […]

Η ζωή είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση! (Σκίτσα του Αλτάν) Απόδοση από τα Ιταλικά για τον Ερανιστή: Εύα  

Ο Αλέξης Πάρνης και η παρωδία ως πολιτικό σχόλιο Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Το όνομα Αλέξης Πάρνης είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σωτήρη Λεωνιδάκη. Γεννήθηκε το 1924 στον Πειραιά και από μικρός οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Ο τραυματισμός του στα […]

Από τη «Δίκη» του Κάφκα στο σήμερα Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Η «Δίκη» του Κάφκα είναι ίσως το βαθύτερο πολιτικό μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνικής παραγωγής. Ο Κ. κατηγορείται τελείως παράλογα από τους ανθρώπους του κράτους για ένα αδίκημα που δεν […]

«Κυνηγόντουσαν, σκοτωνόντουσαν αυτοί μεταξύ τους. κάνανε μάχες μες τις οδούς, κι από ξω από το μαγαζί, και χίλια δυό. Παλεύανε αγρίως. Κι εγώ έπρεπε να τα έχω καλά με όλους δηλαδή. Βέβαια εγώ δεν εκδηλωνόμουνα με ποιους ήμουν. Ούτε ήμουν, ούτε με ενδιέφερε για κανέναν απ’ αυτούς. Ούτε για τους αντάρτες, ούτε για τους χίτες. Ήμουν γνήσιος Έλλην, αγαπούσα την πατρίδα μου και περίμενα πότε θα έλθει η ώρα να ξελευθερωθεί απ’ αυτό το άγχος η πατρίδα μας, κι από τους μεν κι από τους δε. Και κοίταζα τη δουλειά μου. Μέρα νύχτα δούλευα στο καρέ του Άσσου, πληρωνόμουνα. Έκανα τη δουλειά μου.»

Η πρώιμη ιστορία των Αλβανών χάνεται στην ομίχλη της ιστορίας και στη μίξη εθνών, λαών και γλωσσών που συντελείται ασταμάτητα στο χώρο της βαλκανικής. Ως τον 11ο μ.Χ. αιώνα δε σώζεται καμία πηγή που να αναφέρεται στους Αλβανούς. Κατά πάσα πιθανότητα έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Ιλλυριούς που κατοικούσαν από τα αρχαία χρόνια στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας.