Ο Τράβεν, ο μεγαλοβιομήχανος και ο Ινδιάνος που νίκησε τον καπιταλισμό Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Ο Τράβεν δεν είναι καθόλου αναγνωρισμένος στο ελληνικό κοινό. Δεν τον συναντάμε ούτε στις κατηγορίες των ευπώλητων, ούτε στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων ούτε στα προτεινόμενα […]

Αντίο, μέλισσες! Αναδημοσίευση* Οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε ότι το πιο πολύτιμο προϊόν των μελισσών είναι το μέλι. Όμως το πολυτιμότερο αγαθό που μας δίνουν οι μέλισσες είναι η επικονίαση, δηλαδή η γονιμοποίηση των φυτών με τη μεταφορά γύρης. Από […]

Οι όροι ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα κτλ, είναι ακριβώς αυτό. Η παγκοσμιοποίηση που συνίσταται τόσο στην παραγωγή και εμπορία αγαθών όσο και στη διακίνηση κεφαλαίων – με όλα τα χρηματιστηριακά παρατράγουδα – σηματοδοτούν τη δεύτερη μεγάλη τομή του κεφαλαίου μετά την εμφάνιση της μηχανής. Αν η μηχανή ήταν επί της ουσίας η έναρξη της καπιταλιστικής παραγωγής, η παγκοσμιοποίηση είναι ο άξιος συνεχιστής της. Και βέβαια η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τωρινή επινόηση, αλλά καπιταλιστικό όραμα αιώνων. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Με την πυρπόληση της πρωτεύουσας των Περσών, ως εκδίκηση για την πυρπόληση της Αθήνας από τους Πέρσες έναν αιώνα πριν, ουσιαστικά ο αντικειμενικός στόχος όλης της εκστρατείας είχε επιτευχθεί. Από τούδε και εξής ο Αλέξανδρος λειτουργεί μάλλον με κεκτημένη ταχύτητα.

Ευρωθατσερισμός Γράφει ο ΚΙΜΠΙ* Αν ζούσε η Θάτσερ, θα έφριττε. Ίσως να είχε ήδη φρίξει, κι ίσως το εγκεφαλικό που την έπληξε να οφειλόταν σε όσα είχε δει κι είχε ακούσει. Αυτό που τόσο μίσησε, αυτό που έθεσε ως σκοπό […]

Φυσικά, ο φλύαρος και δακρύβρεχτος ψευδοανθρωπισμός, ο οποίος χαρακτηρίζει σήμερα τον δημόσιο λόγο στη Δύση, δεν σημαίνει και κάποια χειροπιαστή διάθεση δραστικής παγκόσμιας ανακατανομής της υλικής ευημερίας. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη το ζήτημα της υποκειμενικής εντιμότητας και της ηθικής συνέπειας.

Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (2ο μέρος) Δείτε ακόμη: Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (1ο μέρος) Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης Στις 30 Ιουνίου 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, γνωστός από το πραξικόπημα στο Γουδί, […]

Ελάχιστες περιοχές της Ευρώπης έμειναν άθικτες από την πανδημία της πανώλης. Στη Γαλλία η περιοχή της Ακουιτανίας έμεινε σχεδόν ανέπαφη ενώ περιοχές της Μοραβίας και της Πολωνίας γλίτωσαν κυρίως λόγω της μη ύπαρξης μεγάλων και πυκνοκατοικημένων πόλεων στα πρότυπα της δυτικής Ευρώπης. Πάντως η αρρώστια δεν εξαφανίζεται εντελώς αφού όπως δείχνουν τα δυτικά χρονικά ακολούθησαν νέα κρούσματα. 1347-1352, 1360-1363, 1374-1375, 1382-1383, 1389-1390, 1400, 1412-1420, 1426-1427, 1438-1439, 1450-1452, 1464, 1472 με τελευταία μεγάλη έξαρση στα 1494.

Σιγά – σιγά οι στρατιωτικοί, στο όνομα της στρατιωτικής ετοιμότητας, θεωρούσαν ότι η κοινωνία έπρεπε να είναι πειθαρχημένη και οργανωμένη, έτσι ώστε η προσαρμογή της σε καιρό πολέμου να είναι γρήγορη και ομαλή. Όταν οι πόλεμοι τελείωσαν, δεν μπορούσαν να δεχτούν τον παραγκωνισμό τους στην περίοδο ειρήνης, όταν μάλιστα αυτοί είχαν διαχειριστεί για 10 χρόνια περίπλοκες διπλωματικές, διοικητικές, οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις.

Η άλωση του κράτους από την κοινωνία Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Σωστά ασφαλώς έπραξε ο εκδότης του Θεμέλιου να αποσπάσει από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη με τον τίτλο Η παρακμή του αστικού πολιτισμού (1991) την εισαγωγή και να την […]